INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r., data nadania 21 marca 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu Nr IPPP2/443-855/10/12-8/S/KG z dnia 9 marca 2012 r. (skuteczne doręczenie w dniu 14 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia Nieruchomości oraz prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z przedmiotowym nabyciem oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie transakcji nabycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r., data nadania 21 marca 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu Nr IPPP2/443-855/10/12-8/S/KG z dnia 9 marca 2012 r. (skuteczne doręczenie w dniu 14 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, polskim rezydentem dla celów podatkowych . Spółka rozważa nabycie trzech budynków komercyjnych wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu <nieruchomości> od innego podmiotu, będącego polską spółką kapitałową, polskim rezydentem dla celów podatkowych .nieruchomości>

Zgodnie z art. 678 § 1 kodeksu cywilnego , umowy najmu przechodzą na nabywcę nieruchomości. Wraz z Nieruchomością na Nabywcę (tj. Spółkę) przejdą rękojmie i gwarancje związane z wykonaniem Budynków oraz prawa autorskie do projektów architektonicznych.

Wnioskodawca nie nabędzie natomiast umów z dostawcami mediów oraz umów związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa takich jak: umowy rachunków bankowych, umowy zlecenia lub umowy o pracę, umowy o świadczenie usług księgowych, umowy kredytowe oraz pożyczki.

Sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT.

Pismem z dnia 14.12.2010r. (data wpływu 20.12.2010r.) Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, iż przedmiotem działalności Spółki jest m.in. realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (41.10.Z), kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z), wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z), zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (68.32.Z), działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach (81.10.Z).

Spółka planuje wynajmować nabywane Nieruchomości. Alternatywnie, rozważane jest późniejsze zbycie przedmiotowych Nieruchomości. W konsekwencji, Nieruchomości będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka wskazała w stanie faktycznym wniosku, iż rozważa nabycie Nieruchomości (trzech nowych budynków i prawa użytkowania wieczystego gruntu). W chwili obecnej nie można zatem wskazać jednoznacznie daty pierwszego zasiedlenia przedmiotowej Nieruchomości. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki przez Zbywcę może zostać dokonana przed pierwszym zasiedleniem lub w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

Dostawcy obiektów (Zbywcy) nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT w stosunku do tych obiektów, ponieważ Nieruchomości stanowić będą część przedsiębiorstwa, które zostanie wniesione do Zbywcy w zamian za udziały w transakcji niepodlegającej opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług . Dokonujący dostawy nie poniesie również wydatków na ulepszenie przedmiotowych obiektów. Okoliczność ta nie ma jednakże w ocenie Wnioskodawcy znaczenia dla wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej podatku VAT, bowiem niemożliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie. Przepis ten zwalnia z VAT dostawę obiektu w przypadku gdy dostawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu obiektu (także w sytuacji gdy budynek podlega korekcie). Zatem, aby przepis mógł zostać zastosowany wymagane jest spełnienie dwóch warunków:

• Przy nabyciu nieruchomości wystąpił podatek VAT (w innym wypadku kwestia analizy prawa do odliczenia podatku jest bezprzedmiotowa),
• Dostawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (z uwagi np. na wykorzystywanie nieruchomości do czynności zwolnionych).
  
  

W konsekwencji przepis ten nie będzie miał zastosowania do sytuacji gdy podatek VAT nie wystąpił przy nabyciu nieruchomości (z uwagi np. na status podatkowy sprzedawcy).

Zgodnie z art. 136 Dyrektywy 112, państwa członkowskie mają obowiązek zwolnić dostawy towarów jeśli przy ich nabyciu podatnik nie odliczył VAT wyłącznie z dwóch powodów:

• towary zostały nabyte dla celów działalności, która podlega zwolnieniu z VAT na podstawie szczegółowo określonych przepisów Dyrektywy 112, lub
• VAT przy nabyciu towarów nie podlegał odliczeniu na mocy art. 176 Dyrektywy 112. Przepis ten wyklucza odliczenie w przypadku wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą (np. na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne) oraz pozwala państwom członkowskim utrzymać wyłączenia w odliczeniu przewidziane w prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Unii Europejskiej (zasada standstill).
  
  

Z art. 136 lit. B Dyrektywy 112 wynika zatem jednoznacznie, że państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z VAT dostawę towarów, przy których nabyciu lub wykorzystaniu VAT nie podlegał odliczeniu na podstawie art. 176 Dyrektywy 112. Art. 176 Dyrektywy 112 przewiduje natomiast możliwość wykluczenia prawa do odliczenia VAT naliczonego w stosunku do konkretnych wydatków. Nie jest więc dopuszczalne zwolnienie z VAT dostawy towarów, jeśli co do zasady w stosunku do tych towarów przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak ze względu na sposób nabycia tych towarów w konkretnym przypadku nie można było zrealizować tego prawa, ponieważ nie wystąpił podatek naliczony.

W przypadku zatem gdy Nieruchomość została nabyta przez Zbywcę w drodze aportu jako część składowa przedsiębiorstwa w transakcji, która nie podlegała opodatkowaniu VAT, nie można uznać, iż przy nabyciu Nieruchomości podatek VAT nie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 176 Dyrektywy 112.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest regulacji wykluczających lub ograniczających prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości (takie przepisy istnieją np., dla usług gastronomicznych i hotelarskich).

Powyższe potwierdza również wyrok Trybunału z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie Jyske Finans, C-280/04, zgodnie z którym, opodatkowaniu podlega dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 112. Trybunał stwierdził zatem, iż nie korzysta ze zwolnienia dostawa towarów, jeśli przy jego nabyciu VAT w ogóle nie wystąpił, na przykład towar został nabyty od podmiotu nie będącego podatnikiem VAT lub korzystającego ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie Nieruchomości podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług...
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia Nieruchomości od Zbywcy...
3. Czy sprzedaż Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

Planowana sprzedaż podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej i nie będzie korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ w momencie sprzedaży nie upłynie więcej niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT. Stawka właściwa dla budynku rozciąga się na prawo wieczystego użytkowania gruntu.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy VAT, rozumie się „rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty”.

Według art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez „dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (...) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6”.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22 % z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z uregulowań, zwolnienie od podatku VAT stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości lub części budynków, budowli, jeżeli w momencie dostawy są już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ich dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia. Dlatego, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej VAT, bowiem niemożliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Należy wskazać, iż w myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zgodnie z art. 29 ust. 5a ustawy o VAT zasady tej (tj. art. 29 ust. 5 ustawy o VAT) nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli. Należy podkreślić, że unormowanie art. 29 ust. 5a ustawy VAT nie ma zastosowania do czynności zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych lub części takich budynków lub budowli. W przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu obowiązuje zasada wyrażona w art. 29 ust. 5 ustawy VAT. A zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na tym gruncie.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, planowane nabycie Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy VAT.

Jednocześnie, do sprzedaży nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ dotyczy on zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa , a w omawianym przypadku mamy do czynienia ze sprzedażą Nieruchomości.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Praktyka organów podatkowych wskazuje, że przy wykładni terminu „przedsiębiorstwo” użytego w art. 6 pkt 1 ustawy VAT należy odwołać się do art. 551 KC. Zgodnie z art. 551 KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności składniki wymienione w tym przepisie, tj.:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości w tym urządzeń materiałów, towarów, wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje licencje i zezwolenia
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 551 KC elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. Jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną zbyte, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa. Zbywca planuje sprzedaż Nieruchomości (a nie przedsiębiorstwa). W szczególności, Zbywca nie planuje transferu podstawowych elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami KC, tzn. jego nazwy, części aktywów wykorzystywanych przez Zbywcę do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. wierzytelności, środków na rachunkach bankowych, a także co do zasady praw z umów, których Zbywca jest stroną, jak również innych elementów będących integralną częścią jej przedsiębiorstwa (np. zobowiązań). Ponadto, Zbywca nie zbywa ksiąg ani dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego, umowy najmu przechodzą na nabywcę nieruchomości z mocy prawa i Nabywca nie ma wpływu na rozwiązanie tych umów. Wraz z Nieruchomością na nabywcę przejdą rękojmie i gwarancje związane z wykonaniem Budynków oraz prawa autorskie do projektów architektonicznych, gdyż są związane nierozerwalnie z Budynkiem. W związku z powyższym przedmiotem zbycia nie będzie przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ZCP to „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątku będące przedmiotem zbycia nie są również ZCP, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ nie są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Skoro przedmiot planowanego zbycia nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa, ani ZCP, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji planowana sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone przez organy podatkowe w następujących interpretacjach:

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2010 r., sygn. IPPP1/443-37/10-2/AW,
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lutego 2010 r., sygn. IPPP3/443-1233/09-2/KC,
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 czerwca 2010 r., sygn. IPPP3/443-277/10-4/KT.
  
  

Podsumowując, planowana sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej i nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ w momencie sprzedaży nie upłynie więcej niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT. Stawka właściwa dla budynku rozciąga się na prawo wieczystego użytkowania gruntu.

Pytanie 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia Nieruchomości w przypadku wykorzystywania jej do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Nieruchomość będzie przedmiotem najmu, a usługi najmu nieruchomości komercyjnych podlegają opodatkowaniu wg stawki 22%.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Nieruchomości, która będzie wykorzystywana dla celów najmu.

Pytanie 3

Planowana umowa sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegać PCC, ponieważ podlega podatkowi VAT wg stawki podstawowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 4a ustawy o PCC, nie podlegają PCC czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu do pytania 1 planowana sprzedaż Nieruchomości podlega VAT wg stawki podstawowej. W konsekwencji sprzedaż Nieruchomości nie podlega PCC.

1. Podatek od towarów i usług.

W dniu 20 stycznia 2011 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-855/10 -5/KG, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w zw. z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia.

Pismem z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 10 lutego 2011 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-855/10-7/KG z dnia 14 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 20 stycznia 2011 r. znak IPPP2/443-855/10-5/KG.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1438/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna.

W przedmiotowym orzeczeniu Sąd zauważył, iż polemika między stronami dotyczy natomiast kwestii, czy przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ma zastosowanie także wówczas, gdy podatek od towarów i usług w danej transakcji w ogóle nie wystąpił. W ocenie organu w takiej sytuacji można mówić o tym, że nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż wniesienie aportem nieruchomości zabudowanych wyłączone będzie z opodatkowania podatkiem VAT, w związku z art. 6 pkt 1 ustawy (str. 8, wiersz 1 i nast. zaskarżonej interpretacji).

Z uwagi na fakt, że Spółka zamierza dokonać nabycia trzech budynków komercyjnych wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu a przedmiotowa nieruchomość została wniesiona do Zbywcy aportem wraz z całym przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 KC, należy przeanalizować okoliczności sprawy w kontekście sukcesji podatkowej.

Sąd zobowiązał Organ podatkowy do ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem oceny prawnej zawartej w orzeczeniu.

W dniu 9 lutego 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1438/11 uchylający ww. interpretację.

Wykonując zalecenia Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Spółkę pismem z dnia 9 marca 2012 r. nr IPPP2/443-855/10/12-8/S/KG (skuteczne doręczenie w dniu 14 marca 2012 r.) do uzupełnienia przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego. Spółka pismem z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r., data nadania 21 marca 2012 r.) wskazała, iż pomiotowi, którego następcą prawnym jest zbywca nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na wybudowanie Nieruchomości, gdyż Nieruchomość była przeznaczona do wykorzystywania w działalności gospodarczej (wynajem na cele komercyjne).Podmiot, którego następcą prawnym jest zbywca Nieruchomości budował przedmiotową nieruchomość, zatem ponosił wydatki na budowę. Natomiast zbywca Nieruchomości ponosił wydatki związane z pracami wykończeniowymi, lecz były one niższe niż 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Wydatki te dotyczyły następujących prac:

1. Roboty budowlano-montażowe:
   1. Wyciąg z pomieszczenia separator na poz. -1;
   2. Wykonanie dodatkowego spustu wody w pomieszczenie, przyłącza wody;
   3. System wyciągu z pomieszczenia węzła cieplnego;
2. Prace aranżacyjne pomieszczeń dla najemców:
   1. gipsowe ściany działowe (podział powierzchni) wraz ze stolarką drzwiową;
   2. aluminiowe ścianki działowe wraz ze ślusarką drzwiową;
3. Prace instalacyjne związane z aranżacją powierzchni przez najemców:
   1. Przeróbka i rozbudowa instalacji elektrycznych;
   2. Przeróbka i rozbudowa instalacji klimatyzacji i wentylacji;
   3. Przeróbka i rozbudowa instalacji teletechnicznych;
   4. Przeróbka i rozbudowa instalacji tryskaczowych;
   5. Przeróbka i rozbudowa instalacji odprowadzenia skroplin
   6. Przeróbka i rozbudowa instalacji BMS;
   7. Montaż dodatkowych urządzeń do przepompowania ścieków;
4. Prace wykończeniowe związane z aranżacją powierzchni przez najemców:
   1. Zakup i położenie wykładziny dywanowej;
   2. Malowanie i/lub tapetowanie ścian;
   3. Montaż żaluzji okiennych;
   4. Montaż szaf wbudowanych;
   5. Montaż sufitów podwieszanych;
5. Wykonanie lady recepcyjnej w bud. D.
   
   

Część Nieruchomości, która była oddana do używania była wynajmowana już przed wniesieniem jej aportem do zbywcy Nieruchomości. Nieruchomość była więc i jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT tj. na cele wynajmu powierzchni biurowej. Od dnia aportu zbywca Nieruchomości ponosi również wydatki związane z bieżącą eksploatacją Nieruchomości.

2. Podatek od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 24 stycznia 2011 r. została wydana interpretacja indywidualna Nr IPPB2/436-414/10-2/MZ, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, iż skoro umowa nabycia Nieruchomości została objęta zakresem podatku od towarów i usług, ale będzie korzystała ze zwolnienia z tego podatku, czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym.

Pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14.02.2012 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPB2/436-414/10-4/MZ z dnia 07 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację z dnia 24 stycznia 2011 r. znak IPPB2/436-414/10-2/MZ.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 31 października 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1329/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna.

W przedmiotowym orzeczeniu Sąd stwierdził, iż (…)Skarżąca we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w ramach jednego stanu faktycznego przedstawiła swoje stanowisko w aspekcie dwóch ustaw podatkowych - u.p.c.c i u.p.t.u.

W ocenie Sądu, z regulacji zawartych w Rozdziale la ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) - dalej „O.p.”, poświęconych interpretacjom przepisów prawa podatkowego wynika, iż brak jest podstaw prawnych w odniesieniu do jednego stanu faktycznego zawartego w jednym wniosku podatnika wydanie dwóch odrębnych interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Op. minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (§ 2 art. 14b Op). Z przepisu tego nie wynika, jak powinien postąpić organ w sytuacji, gdy strona w jednym wniosku, w ramach jednego stanu faktycznego formułuje dwa odrębne stanowiska (interpretacje), dotyczące dwóch reżimów prawnych. Ustawodawca nie nakreślił ram prawnych, w których obowiązane są działać (procesować) organy udzielające pisemnych interpretacji, choćby przez odesłanie do zasad przewidzianych w O.p. (np. w art. 171 § 2a O.p.).

(…) Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić należy, że pomimo tego, iż Skarżąca we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji zadała trzy pytania w zakresie dwóch odrębnych podatków, to dotyczyły one jednak jednego, wspólnego dla nich stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W tej zaś sytuacji organ miał obowiązek wydać jedną interpretację, stosownie do art. 14c O.p.

Zgodnie z powoływanym przepisem Minister Finansów winien jest:

• wydać interpretację indywidualną zawierającą ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, przy czym może odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie (§ 1) albo
• wydać interpretację indywidualną zawierającą wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym, w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy (§ 2).
  
  

Tymczasem w realiach przedmiotowej sprawy Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji powołał się na interpretację z 20 stycznia 2011 r. Nr IPPP2/443-855/10-5/KG w zakresie podatku od towarów i usług, w której stwierdził, że w omawianym przypadku znajdą zastosowanie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u., bowiem przedmiotowa Nieruchomość zostanie wniesiona do sprzedającego aportem wraz z całym przedsiębiorstwem i sprzedającemu przy nabyciu Nieruchomości nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż wniesienie aportem Nieruchomości będzie wyłączone z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

W realiach niniejszej sprawy Sąd zauważa, iż Skarżąca w złożonej skardze podnosi, iż niewłaściwe zastosowanie art. 2 pkt 4 u.p.c.c. przez Ministra Finansów wynika z oparcia rozstrzygnięcia przez organ na interpretacji z 20 stycznia 2011 r., która zdaniem Skarżącej narusza art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.tu. poprzez jego błędną interpretację. Spółka w złożonej skardze wskazuje, iż w jej opinii art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.tu. nie ma zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji. W ocenie Spółki stanowisko przedstawione we wniosku powinno zostać uznane za prawidłowe: Sprzedawca dokonując zbycia Nieruchomości przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia bądź gdy w momencie sprzedaży nie upłynie okres dłuższy niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich sprzedażą nie może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Dlatego też zdaniem Skarżącej, nabycie Nieruchomości przez Spółkę w transakcji, która zostanie dokonana przed pierwszym zasiedleniem budynków albo w momencie gdy nie upłynie więcej niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków a ich sprzedażą będzie podlegać opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Zdaniem Sądu Skarżąca w niniejszej sprawie otrzymała interpretację „warunkową”, polegającą na uznaniu jej stanowiska za prawidłowe, jedynie przy założeniu, że prawidłowe jest stanowisko Ministra Finansów zawarte w interpretacji z 20 stycznia 2011 r. nr IPPP2/443-855/10-5/KG, która to interpretacja została poddana kontroli Sądu w odrębnym postępowaniu w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1438/11.

Sąd podkreśla, że w złożonej skardze większość zarzutów dotyczy stanowiska Ministra Finansów zawartego w ww. interpretacji z 20 stycznia 2011r., która nie podlega kontroli Sądu w tej sprawie. Spółka wskazuje w szczególności, iż interpretując zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Minister Finansów dokonał jej zdaniem niedopuszczalnej wykładni rozszerzającej, rozciągając zakres zwolnienia na przypadki nie przewidziane wprost w ustawie. Nieprawidłowy zdaniem Skarżącej jest pogląd Ministra Finansów, iż warunek dotyczący nie przysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” jest spełniony także w przypadku gdy podatek VAT w danej transakcji nie wystąpił (na przykład dostawa nie podlegała VAT z uwagi na status podatkowy sprzedawcy - nie będącego podatnikiem VAT).

Skład orzekający w niniejszej sprawie podzielił pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1796/08, że celem instytucji indywidualnej interpretacji podatkowej jest złagodzenie ryzyka związanego z realizacją przez podatnika czy płatnika praw i obowiązków wynikających z ustaw podatkowych. Występując o interpretację, podmiot ten chce uzyskać odpowiedź na pytanie, jaka norma jest właściwa dla przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Jest to swego rodzaju pomoc prawna, która spełnia zarówno funkcję gwarancyjną, jak i ochronną. Wydana interpretacja spełnia swój cel jedynie wtedy, gdy osoba pytająca uzyskuje wiedzę o prawidłowości bądź nieprawidłowości przedstawionego przez siebie stanowiska. Nie ma więc żadnego uzasadnienia, dzielenie wniosku o interpretację w zależności od rodzaju podatku i udzielanie odpowiedzi tylko na jedno z postawionych pytań i do tego odpowiedzi warunkowej, uzależnionej od zajętego przez organ stanowiska co do pierwszego i drugiego pytania w innej interpretacji. Podatnik nie ma bowiem możliwości zastosowania się do takiej interpretacji. Interpretacja taka narusza tym samym ogólne zasady postępowania określone w art. 120 i art. 121 § 1 O.p., które to zasady mają odpowiednie zastosowanie na podstawie art. 14 h Op. do postępowania o wydanie interpretacji. Określona w art. 120 Op. zasada praworządności oznacza nakaz przestrzegania prawa przez organy w ich działaniach. Zasada ta jest realizacją zasady praworządności określonej w art. 7 Konstytucji RP. Zasada praworządności wiąże się z zasadą zaufania określoną w art. 121 § 1 O.p. Tylko bowiem postępowanie odpowiadające zasadzie praworządności może pogłębiać zaufanie obywateli do organów administracji publicznej. Zasada zaufania szczególnego znaczenia nabiera w postępowaniu o interpretację prawa podatkowego. Strona w takim postępowaniu ma bowiem prawo oczekiwać pełnej odpowiedzi na pytania dotyczące konsekwencji podatkowych wynikających z przedstawionego przez nią stanu faktycznego czy to już istniejącego, czy też przyszłego. Jeżeli przedmiotem wniosku o interpretację może być opis zdarzenia przyszłego, czyli tak jak w tej sprawie potencjalny stan faktyczny, to wprowadzenie ograniczenia polegającego na odniesieniu się w tej interpretacji tylko do jednej indywidualnej sprawy dotyczącej jednego podatku niweczy sens takiej interpretacji. W przypadku interpretacji takiej sprawy bowiem nie ma i w tym sensie nie jest ona sprawą indywidualną (yide R. Dowgier, L. EteI, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Ordynacja podatkowa, Komentarz, LEX 2007, wydanie II). Granice interpretacji wyznacza przedstawiony we wniosku stan faktyczny, a nie dany podatek. Dla określenia granic interpretacji nie ma znaczenia skomplikowany charakter stanu faktycznego czy też wielość jego elementów. Nawet odrębność stanów faktycznych zawartych w jednym wniosku nie uzasadnia dzielenia wniosku, a jedynie daje podstawę do uiszczenia dodatkowej opłaty. W myśl bowiem art. 14f § 2 Op. w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Sądu, wydanie interpretacji ograniczającej się do jednego zapytania, nawet jeżeli stan faktyczny powoduje konsekwencje w odniesieniu do więcej niż jednego podatku, i do tego warunkowej, niwecząc cel interpretacji, narusza tym samym zasadę praworządności ( art. 120 O.p.) i zasadę zaufania (art. 121 § 1 Op.). Sąd uznał, że doszło do naruszenia przy wydaniu interpretacji art. 14b § 1 i art. 120 oraz art. 121 § 1 w związku z art. 14 h O.p. (…)

W dniu 30.01.2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 października 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1329/11 uchylający ww. interpretację w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1438/11 oraz w wyroku z dnia 31 października 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1438/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Analiza przepisu art 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, regulującego prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości lub części budynków, jeżeli w momencie dostawy są już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka rozważa nabycie trzech budynków komercyjnych wraz z prawem wieczystego użytkowania. Na Nabywcę przejdą umowy najmu nieruchomości, rękojmie i gwarancje związane z wykonaniem Budynków oraz prawa autorskie do projektów architektonicznych. Dostawa Nieruchomości zostanie dokonana w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, iż nie została tym samym spełniona przesłanka wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem należy rozważyć zastosowanie w przedmiotowej sytuacji art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ustawodawca zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Kwestię opodatkowania zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym położone są budynki lub budowle rozstrzygają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 tego rozporządzenia, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, że do czynności zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych. Jeżeli zatem dostawa dotyczy budynków i budowli albo ich części, która objęta jest zwolnieniem od podatku, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu związanego z tym obiektem również podlega zwolnieniu od podatku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza dokonać nabycia trzech budynków komercyjnych wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu. Przedmiotowa nieruchomość została wniesiona do Zbywcy aportem wraz z całym przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 KC. Ponadto, podmiotowi, którego następcą prawnym jest zbywca nieruchomości przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na wybudowanie Nieruchomości. Spółka wskazała, iż zbywca Nieruchomości ponosił wydatki związane z pracami wykończeniowymi, lecz były one niższe niż 30 % wartości początkowej obiektów.

Specyfika przedstawionej we wniosku o udzielenie interpretacji sytuacji prawnej w kontekście podatkowym polega na tym, że nieruchomości zostały otrzymane przez zbywcę w ramach aportu, jako część składowa przedsiębiorstwa. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy spod reżimu ustawy wyłączone zostały transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim zakresie, następuje przeniesienie na owego nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jako obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło. Składnikami majątku przedsiębiorstwa wnoszonego aportem mogą być zarówno takie składniki, co do których zbywcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT, jak i takie co do których prawo to nie przysługiwało.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowym przypadku podmiotowi wnoszącemu aport w postaci przedsiębiorstwa do Spółki będącej zbywcą, przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z budową Nieruchomości, a zbywca jest sukcesorem prawnym podmiotu wnoszącego aport, tym samym należy uznać, iż dokonującemu dostawy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w odniesieniu do tych nieruchomości. Konsekwencją powyższego jest brak prawa do zastosowania zwolnienia od podatku w stosunku do zbywanych nieruchomości na podstawie analizowanego art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy. Przepis ten bowiem wyklucza zwolnienie od podatku w odniesieniu do budynków, budowli lub ich części w sytuacji, gdy w stosunku do tych obiektów dokonującemu ich dostawy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej w postaci trzech budynków komercyjnych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Ad. 2.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowej Nieruchomości wskazać należy, iż podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka planuje nabycie nieruchomości w postaci trzech budynków o charakterze komercyjnym. Przedmiotowe nabycie, jak wskazano powyżej podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 23 %, jako niekorzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a) ustawy o podatku od towarów i usług. Nabyte budynki służyć będą wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowym przypadku nie występują przesłanki ograniczające prawo podatnika do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Planowana transakcja nie będzie bowiem wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku do towarów i usług ani też nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawcy jako Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia kwoty podatku VAT wykazanej na fakturze VAT dokumentującej przedmiotową transakcję.

Ad.3.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym umowy sprzedaży podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   2. (uchylone),
   3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że umowa zobowiązująca do przeniesienia nieruchomości będzie miała formę umowy sprzedaży. Stosownie do postanowień art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m. in. umowy sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę, umowa sprzedaży, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając jednakże na uwadze zdarzenie przyszłe opisane we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy możliwości opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia opodatkowania powyższej transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest polską spółką kapitałową, polskim rezydentem dla celów podatkowych. Spółka rozważa nabycie trzech budynków komercyjnych wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu <nieruchomości> od innego podmiotu, będącego polską spółką kapitałową, polskim rezydentem dla celów podatkowych . Transakcja nabycia przedmiotowej Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.nieruchomości>

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa nabycia Nieruchomości będzie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a zatem powyższa czynność będzie korzystała z wyłączenia zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.