POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 11.02.2005 r. (data wpływu 14.02.2005 r.) dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnychpostanawia uznać stanowisko Spółki przedstawione w w/w piśmie za prawidłowe.

Uzasadnienie

Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych nakładów na inwestycje w obcym środku trwałym. W 1998 i 2000 roku Spółka dokonała adaptacji pomieszczeń w dzierżawionym na czas nieokreślony obiekcie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Poniesione nakłady na wykonanie pomieszczeń chłodni zakwalifikowano jako inwestycja w obcym środku trwałym. Obecnie nie została ona całkowicie zamortyzowana, a Spółka zmuszona jest rozwiązać umowę najmu i kontynuować działalność (ten sam rodzaj) w innym miejscu. Spowodowane to zostało zaostrzeniem przepisów sanitarnych po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Prowadzenie działalności w dotychczasowym miejscu według pytającego wymagałoby poniesienia wysokich nakładów, w których wynajmujący nie chce współuczestniczyć. Po rozwiązaniu umowy najmu Spółka nie otrzyma żadnego zwrotu kosztów poniesionych nakładów i została zobowiązana do przywrócenia poprzedniego stanu pomieszczeń. Podatnik przystąpił do demontażu, z zamiarem wykorzystania odzyskanych materiałów do adaptacji pomieszczeń w nowym miejscu działalności. Większość z nich została wykorzystana w nowej inwestycji w obcym środku trwałym, powiększając jej wartość początkową o różnicę między ceną ich nabycia a przypadającą na nie sumą dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Część z odzyskanych materiałów ze względu na znaczne zniszczenia powstałe w czasie eksploatacji oraz demontażu została zlikwidowana. Według podatnika strata taka stanowi koszt uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Ze stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu wynika, że strata w środkach trwałych nie została spowodowana zmianą rodzaju działalności a wiązała się ze zmianą miejsca wykonywania działalności. Równocześnie podatnik nie otrzymał zwrotu kosztów poniesionych nakładów, ani nie pozostawił zaangażowanych nakładów wynajmującemu. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić iż strata powstała w wyniku likwidacji zniszczonych podczas demontażu materiałów stanowi koszt uzyskania przychodów.
Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja jest aktualna w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, aż do czasu zmiany stanu prawnego. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Natomiast, na podstawie art. 14b § 2 cyt. ustawy, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 cyt. wyżej ustawy. Zażalenie podlega opłacie skarbowej uiszczanej w postaci znaków opłaty skarbowej, która wynosi 5 zł od podania (50 gr każdy załącznik).