Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), § 3 pkt 3 lit. b i c, § 12 ust. 3, § 14 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 22.02.2005 r. (data wpływu: 25.02.2005 r.), uzupełnionego w dniu 5.07.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej wyjaśnienia: czy materiał biurowy zakupiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. segregator) jest materiałem w rozumieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. i w związku z pkt. 10 załącznika nr 2 ww. rozporządzenia podlega wpisowi do kolumny dziesiątej księgi, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko podatnika za prawidłowe.

W dniu 25.02.2005 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek pana Henryka K., uzupełniony w dniu 5.07.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług edukacyjnych (m.in. kursy komputerowe, księgowości), usług informatycznych oraz handlu oprogramowaniem komputerowym. Podatek dochodowy opłaca według zasad ogólnych przy prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Pytanie zawarte we wniosku brzmi: czy materiał biurowy zakupiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. segregator) jest materiałem w rozumieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. i w związku z pkt. 10 załącznika nr 2 ww. rozporządzenia podlega wpisowi do kolumny dziesiątej księgi, czy zakup literatury związanej z podatkami (gazety, książki) może być traktowany jako zakup materiału biurowego i może być udokumentowany paragonem zgodnie z § 14 ust. 4.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 12.04.2005 r. (znak: II US. PB-I/415/15/05) udzielił pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionej we wniosku sprawie, uznając stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po dokonaniu analizy przedmiotowej interpretacji, decyzją z dnia 17.06.2005 r. (znak: IS.I/1-4151/4/05) uchylił z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie ze względu na brak stanowiska wnioskodawcy w następujących kwestiach:

1. zaliczenia literatury fachowej do materiałów biurowych,
2. sposobu udokumentowania jej zakupu,
3. sposobu ewidencjonowania materiałów biurowych i literatury fachowej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 27.06.2005 r. (znak: II US. PB-I/413/27/05) wezwał podatnika do uzupełnienia wniosku w powyższym zakresie. Pismem z dnia 5.07.2005 r. wniosek został uzupełniony o stwierdzone w decyzji uchylającej ww. postanowienie braki. Zdaniem podatnika materiał biurowy nie jest materiałem w związku z § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, gdzie słowo "materiały" definiuje się jako materiały podstawowe lub pomocnicze, w związku z tym jego zakup powinien być ujęty w kolumnie 14 księgi (pozostałe wydatki).

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska podatnika, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje:

Przepisy ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) nie zawierają definicji materiałów biurowych. Jednakże przepisy powołanego wyżej rozporządzenia zawierają definicje materiałów (surowców) podstawowych oraz materiałów pomocniczych, do ewidencji których przeznaczona jest kolumna 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów (pkt 10 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowiących załącznik do rozporządzenia). I tak, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. b rozporządzenia materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Stosownie zaś do § 3 pkt 1 lit. c materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

W świetle przytoczonych powyżej definicji segregatora nie można zakwalifikować ani do materiałów podstawowych, ani pomocniczych, nie stanowi on także w prowadzonej przez podatnika działalności towaru handlowego - zatem wydatki na zakup materiałów biurowych, niespełniających kryteriów wymienionych w przytoczonych wyżej przepisach, nie będą podlegały ewidencji w kol. 10, lecz w kol. 14 księgi jako pozostałe wydatki (pkt 14 załącznika nr 1 do powołanego wyżej rozporządzenia).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko pana przedstawione we wniosku dotyczące rozpatrywanej sprawy jest prawidłowe. Ponadto informuje się, iż odnośnie pozostałych zagadnień zawartych we wniosku interpretacja zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.