INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania eksportu towarów oraz obciążenia kontrahenta kosztami transportu, w sytuacji gdy koszty transportu są wykazywane w odrębnej fakturze, jednakże faktura dokumentująca dostawę eksportową jest wystawiana wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z tą dostawą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania eksportu towarów oraz obciążenia kontrahenta kosztami transportu, w sytuacji gdy koszty transportu są wykazywane w odrębnej fakturze, jednakże faktura dokumentująca dostawę eksportową jest wystawiana wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z tą dostawą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą w (…) jest liderem na polskim rynku w zakresie produkcji systemów kominowych. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, poza sprzedażą krajową, dokonuje również eksportu towarów.

Na podstawie uzgodnionych z kontrahentami warunków dostaw, dokonując sprzedaży eksportowej organizuje ona transport do magazynu danego odbiorcy (poza terytorium Wspólnoty), a następnie obciąża ich kosztami transportu.

Transport towarów jest nierozerwalnie związany z transakcją sprzedaży towarów i nie stanowi odrębnego świadczenia od dostawy towarów w ramach eksportu towarów.

Spółka zleca transport firmom spedycyjnym, które wystawiają dla Spółki faktury za wykonane na jej rzecz usługi transportowe. Następnie refakturuje ona koszty transportu na rzecz kontrahentów.

Fakturowanie dostaw towarów eksportowych wraz z kosztami transportu odbywa się w taki sposób, że Spółka wystawia oddzielną fakturę dokumentującą dostawę towarów w ramach eksportu towarów oraz oddzielną fakturę na koszty transportu związane bezpośrednio z tą dostawą, jednakże faktura dokumentująca eksport towarów jest wystawiona wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z dostawą eksportową.

Spółka nie prowadzi działalności w zakresie świadczenia usług transportowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo kwalifikuje transakcję dostawy towarów oraz obciążenie kontrahenta kosztami transportu, traktując całość transakcji jako eksport towarów opodatkowany 0% stawką VAT, w sytuacji gdy koszty transportu są wykazywane w odrębnej fakturze, jednakże faktura dokumentująca dostawę eksportową jest wystawiana wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z tą dostawą...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo kwalifikuje on transakcję dostawy towarów oraz obciążenie kontrahenta kosztami transportu, traktując całość transakcji jako eksport towarów opodatkowany 0% stawką VAT, w sytuacji gdy koszty transportu są wykazywane w odrębnej fakturze, jednakże faktura dokumentująca dostawę eksportową jest wystawiana wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z tą dostawą

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1, 2, 5 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 2 pkt 8 ustawy VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy VAT, w eksporcie towarów stawka podatku wynosi 0%, jeżeli zostaną spełnione, w określonych terminach, obowiązki dokumentacyjne wymienione w kolejnych przepisach tego artykułu.

Ustawodawca nie określił szczególnych zasad ustalania podstawy opodatkowania dla eksportu towarów. Obowiązuje zatem w tym zakresie przepis art. 29 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Natomiast zgodnie z art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT,
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przytoczonych regulacji wynika, że w przypadku eksportu towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Jeżeli zatem dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami np. kosztami transportu, a w konsekwencji koszty te są nierozerwalnie związane z transakcją główną stanowiąc element uzupełniający świadczenia podstawowego, to należy je traktować jako element tegoż świadczenia zasadniczego. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od eksportu towarów, podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla eksportu, tj. stawki 0%, przy zachowaniu warunków określonych w art. 41 ust. 6-9 ustawy VAT.

Tak więc, w ocenie Spółki, koszty transportu jako nierozerwalnie związane z eksportem towarów powinny zwiększać obrót z tytułu eksportu towarów.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, koszty transportu nie stanowią odrębnego świadczenia od dostawy towarów, dlatego też zarówno dostawa towaru, jak i obciążenie kontrahenta kosztami transportu powinny być opodatkowane stawką 0%, traktując je w całości jako eksport towarów.

Spółka uważa, że zarówno w sytuacji gdy koszty transportu zostaną zafakturowane w odrębnej pozycji na fakturze, jak i na odrębnej fakturze, do kosztów tych powinna zastosować stawkę właściwą dla eksportu towarów. Fakt ich zafakturowania nie ma wpływu na sposób odrębnego ich potraktowania od dostawy towarów, skoro są one bezpośrednio z nią związane. Spółka podkreśliła, iż świadczeniem głównym w tych sytuacjach jest zawsze dostawa towarów, zaś koszty transportu stanowią dodatkowy, lecz nieodłączny element całości transakcji, którego sposób rozliczenia został uregulowany w umowach łączących Spółkę z jej kontrahentami.

Ponadto Spółka zaznaczyła, iż w sytuacji gdyby nie dokonywała dostaw towarów w ramach eksportu, koszty transportu nie wystąpiłyby.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w wydanych przez siebie interpretacjach:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 maja 2010 r. ILPP2/443-329/10-5/ISN;
2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 października 2007 r. IBPP2/443-3/07/ICz,
3. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2010 r. IBPP2/443-61/10/LŻ,
4. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r. IPPP2/443-1121/09-2/AZ.
   
   

Wobec powyższego Spółka wniosła o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej (…).

Zaznaczyć należy, że zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl ww. art. 73 Dyrektywy, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (…).

Natomiast przepis art. 78 Dyrektywy wskazuje, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT,
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

W myśl art. 547 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli ani z umowy, ani z zarządzeń określających cenę nie wynika, kogo obciążają koszty wydania i odebrania rzeczy, sprzedawca ponosi koszty wydania, w szczególności koszty zmierzenia lub zważenia, opakowania, ubezpieczenia za czas przewozu i koszty przesłania rzeczy, a koszty odebrania ponosi kupujący.

Przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy brak jest stosownych klauzul umownych lub przepisów szczególnych. Ustala on zasadę, według której koszty przesłania ponosi sprzedawca, ale tylko wówczas, gdy miejsce przeznaczenia przesyłanego towaru jest zarazem miejscem jego wydania, a więc miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę. Wynika z tego, że całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wówczas także koszty przesłania towaru.

Wskazać należy także, iż w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. W związku z powyższym, kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem danej czynności oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę, której sprzedawca żąda od nabywcy.

Niezbędne jest także zwrócenie uwagi na pojęcie „wydanie towaru”. Strony umowy dokonując czynności sprzedaży winny wybrać taki sposób wydania i odebrania towaru, aby zapewnić jego całość i nienaruszalność. W przypadku, gdy wydaniem towaru jest magazyn odbiorcy, wówczas podstawa opodatkowania obejmuje również koszty transportu towaru. Natomiast w przypadku, gdy wydanie towaru następuje między innymi przez odebranie towaru z magazynu dostawcy, a odbiorca odbiera towar transportem własnym lub wynajętym, wówczas objęcie w posiadanie następuje z chwilą załadowania i pokwitowania odbioru Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Natomiast, jeżeli wydanie towaru następuje w magazynie dostawcy, a ryzyko utraty towaru obciąża odbiorcę a nie dostawcę, to podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie obejmuje kosztów transportu towarów z magazynu dostawcy do magazynu wskazanego przez odbiorcę.

Zatem, podstawa opodatkowania dostawy towarów w takiej sytuacji nie obejmuje kosztów transportu towarów do wskazanego przez odbiorcę miejsca.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, poza sprzedażą krajową, dokonuje również eksportu towarów. Na podstawie uzgodnionych z kontrahentami warunków dostaw, dokonywać będzie ona sprzedaży eksportowej, organizując transport do magazynu danego odbiorcy (poza terytorium Unii Europejskiej), a następnie obciąży ich kosztami transportu. Jak poinformował Zainteresowany, transport towarów będzie nierozerwalnie związany z transakcją sprzedaży towarów i nie będzie stanowić odrębnego świadczenia od dostawy towarów w ramach eksportu towarów. W związku z powyższym, Wnioskodawca zleci transport firmom spedycyjnym, które wystawiają dla niego faktury za wykonane na jego rzecz usługi transportowe. Następnie będzie on refakturował koszty transportu na rzecz swoich kontrahentów.

Z powyższego wynika, iż na podstawie uzgodnionych z kontrahentami warunków dostaw, Spółka obciążać będzie nabywcę towaru dodatkowymi kosztami (jakimi będą koszty transportu towarów). W konsekwencji zatem łączna kwota należna z tytułu sprzedaży tych towarów zostanie o te koszty powiększona, dlatego też, należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego.

Świadczeniem głównym w tej sytuacji będzie eksport towarów, zaś koszty transportu towarów stanowić będą dodatkowy, aczkolwiek nieodłączny element całości transakcji. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania dokonanej dostawy towarów należy wliczyć także koszty dokonanego transportu. Ponieważ koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od eksportu towarów, podlegać będą opodatkowaniu według zasad właściwych dla eksportu towarów.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż opisaną powyżej transakcję dostawy towarów i ich transportu Wnioskodawca ma zamiar dokumentować dwoma osobnymi fakturami wystawionymi w różnych dniach. Spółka wystawi bowiem oddzielną fakturę dokumentującą dostawę towarów w ramach eksportu towarów oraz oddzielną fakturę na koszty transportu związane bezpośrednio z tą dostawą, jednakże faktura dokumentująca eksport towarów będzie wystawiona wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanego bezpośrednio z dostawą eksportową.

Do najważniejszych zasad prawa cywilnego należy zasada autonomii woli stron, wyrażająca kompetencje podmiotów prawa cywilnego do swobodnego kształtowania stosunków cywilnoprawnych poprzez czynności prawne, a wśród nich głównie umowy.

W myśl art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zaznaczyć należy, iż w prawie cywilnym obowiązuje reguła, że umowa łącząca strony może być zawarta w dowolnej formie nawet ustnej, chyba że ww. ustawa przewiduje określoną dla danej czynności prawnej formę, w której umowa powinna być zawarta.

Natomiast ustawa o podatku od towarów i usług, nie narzuca także formy, w jakiej powinna być zawarta umowa łącząca strony transakcji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w ramach zawieranej umowy, jej strony mogą uzgodnić, iż wartości poszczególnych elementów związanych z daną dostawą towarów (dostawa towarów i koszty transportu) wykazywana będzie np. na dwóch różnych fakturach. Jeżeli z umowy tej wynika, że są one ze sobą bezpośrednio związane, to bez znaczenia dla sposobu opodatkowania tego świadczenia pozostawać będzie fakt, że wartość kosztów dodatkowych (kosztów transportu) będzie ujmowana na osobnej fakturze, wystawionej w terminie późniejszym niż faktura dokumentująca sprzedaż towarów. Postanowienia w zakresie osobnego fakturowania towaru i kosztów dodatkowych, nie zmieniają faktu, iż umowa została zawarta na dostawę towarów, a zatem to dostawa towarów jest przedmiotem umowy i stanowi główny i podstawowy element całej transakcji. Nabywca towarów pokrywa wartość zakupionego towaru wraz z kosztami dodatkowymi, a zatem koszty transportu są nierozerwalnie związane z dostawą towarów i choć mogą być wykazane na oddzielnej fakturze, stanowią niewątpliwie składnik transakcji dostawy towarów.

W kontekście powyższego w niniejszej sprawie, przedmiotowe świadczenie złożone może być wykazywane na dwóch odrębnych fakturach VAT wystawionych w różnych dniach. Jednakże z zawartych umów musi jednoznacznie wynikać, iż ustalona cena (należna od odbiorcy) jest ceną za dokonaną dostawę, w skład której wchodzi usługa transportowa. Pomimo wykazania tego świadczenia w dwóch różnych fakturach, podstawą opodatkowania będzie suma kwot wykazanych przez Zainteresowanego na tych fakturach wystawionych za eksport towarów i usługę transportową.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami preferencyjnymi.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% (art. 41 ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

W myśl art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy eksporcie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium Unii Europejskiej, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonywać eksportu towarów opodatkowując te transakcje stawką podatku w wysokości 0%.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie, do kosztu transportu towarów będącego integralną częścią eksportu towarów, Zainteresowany powinien zastosować stawkę podatku w takiej samej wysokości jak do świadczenia zasadniczego. Tym samym, jeżeli spełnione zostaną warunki wynikające z powołanego art. 41 ustawy, uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, wówczas, wyszczególniony na odrębnej fakturze koszt transportu również winien być opodatkowany stawką podatku w wysokości 0%.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Spółka postępuje prawidłowo kwalifikując jako jedną transakcję eksportu towarów, dostawę towarów i koszty związane z transportem towarów, które po spełnieniu warunków wynikających z art. 41 ustawy, podlegają opodatkowaniu stawką 0%, pomimo iż czynności te będą wykazane na dwóch fakturach wystawionych w sposób wskazany w opisie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to określenia stawki podatku.

Dodatkowo wskazać należy, że powołane przez Zainteresowanego interpretacje indywidualne stanowią rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach, w których zapadły i tylko do nich się zawężają.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie podstawy opodatkowania eksportu towarów oraz obciążenia kontrahenta kosztami transportu, w sytuacji gdy koszty transportu są wykazywane w odrębnej fakturze, jednakże faktura dokumentująca dostawę eksportową jest wystawiana wcześniej, aniżeli faktura obciążająca kosztami transportu związanymi bezpośrednio z tą dostawą. Natomiast zdarzenie przyszłe w części dotyczącej pozostałych zakresów, zostało rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 27 marca 2012 r. Nr ILPP4/443-827/11-2/EWW i Nr ILPP4/443-827/11-3/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.