DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 5 ust.1 pkt 1, art. 8 ust.1, art. 90 ust.1, ust.2, ust.3, ust.4, ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 03.06.2005r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25.05.2005r., nr 1471/NUR1/443-132/05/GW dotyczące rozstrzygnięcia kwestii: czy należy uwzględniać w mianowniku, przychody z pożyczek udzielanych spółkom zależnym we współczynniku VAT przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust.2 i ust.3 w/w ustawy - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

utrzymać w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 01.03.2005r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji, dotyczącej rozstrzygnięcia kwestii: czy należy uwzględniać w mianowniku, przychody z pożyczek udzielanych spółkom zależnym we współczynniku VAT przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust.2 i ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Strona podkreśliła, że udziela pożyczek spółkom zależnym (tylko i wyłącznie w ramach swojej działalności holdingowej, tj. pożyczki nie są udzielane spółkom spoza grupy), natomiast działalność kredytowa nie stanowi przedmiotu jej działalności.

W w/w piśmie Strona zaznaczyła, iż przedmiotowe pożyczki są sposobem na finansowanie przez „właściciela” działalności jego spółek zależnych.

Strona, opierając się zarówno na VI Dyrektywie, jak i na orzecznictwie ETS udowadniała, że roczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom zależnym w takim zakresie w jakim te transakcje angażują ograniczoną liczbę aktywów (w zaistniałym stanie faktycznym są one angażowane w minimalnym zakresie) lub usług, podlegających VAT należy traktować jako sporadyczne transakcje finansowe.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dołączonego do w/w pisma z dnia 01.03.2005r. załącznika wynika, że w 2004r. Strona udzieliła 33 pożyczek.

Reasumując, Strona stała na stanowisku, iż pożyczki udzielane przez nią spółkom zależnym nie stanowią działalności gospodarczej. Natomiast zdaniem Strony w sytuacji uznania w/w pożyczek za udzielane w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej należy je wyłączyć z mianownika ułamka, użytego do kalkulacji kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu, w związku z uznaniem ich za sporadyczne transakcje finansowe.

Postanowieniem z dnia 25.05.2005r. nr 1471/NUR1/443-132/05/GW Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. „W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym udzielane przez Spółkę pożyczki stanowią czynność mieszczącą się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT. Ze względu na ilość udzielonych pożyczek nie jest możliwe uznanie tych czynności za sporadyczne transakcje finansowe i nie wykazanie obrotu uzyskanego z tytułu ich udzielenia, w mianowniku proporcji ustalanej na podstawie art.90 w/w ustawy.”

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu Strona zarzuca postanowieniu naruszenie:

- art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez nieuwzględnienie ust.3 tego artykułu w ustalaniu zakresu podmiotowego podatku w odniesieniu do niej, dokonującej czynności udzielania pożyczek pozostałym spółkom z grupy;

Przedmiotowe zażalenie zawiera powtórzenie argumentacji wskazanej w w/w zapytaniu o interpretację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 01.03.2005r.

- art.90 ust.6 w/w ustawy poprzez uznanie, że czynności udzielania przez nią pożyczek pozostałym spółkom z grupy nie można uznać za sporadyczne transakcje finansowe.

Mając powyższe na uwadze, Strona w zażaleniu wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i wydanie postanowienia zgodnie z jej stanowiskiem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art.8 ust.1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art.5 ust.1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art.7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu, działającego w jego imieniu lub nakazem, wynikającym z mocy prawa.

Natomiast w myśl art.90 ust.1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie zaś do art.90 ust.2 w/w ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części w/w kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust.10.

Ponadto zgodnie z art.90 ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług, powyższą proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. W/w proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcje tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art.90 ust.4 w/w ustawy).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w myśl art.90 ust.6 ustawy o podatku od towarów i usług, do obrotu, o którym mowa w ust.3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji, dotyczących nieruchomości lub usług, wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, podzielając stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zaprezentowane w postanowieniu nr 1471/NUR1/443-132/05/GW z dnia 25.05.2005r. stwierdza, że w przedstawionym stanie faktycznym udzielane przez Stronę pożyczki stanowią czynność mieszczącą się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie zaś twierdzenia Strony, przedstawionego zarówno w piśmie z dnia 01.03.2005r., jak i w zażaleniu z dnia 03.06.2005r., że udzielane przez nią pożyczki spółkom zależnym nie stanowią działalności gospodarczej (tzn. w/w pożyczki nie są udzielane w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej) organ drugiej instancji stwierdza, iż jest to dla niego niezrozumiałe. Strona sama w w/w piśmie z dnia 01.03.2005r. wskazała, że przedmiot jej działalności stanowi: działalność związana z zarządzeniem holdingami; kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek; wynajem nieruchomości; zagospodarowanie nieruchomości na własny rachunek; sprzedaż hurtowa żywności, napojów i tytoniu oraz artykułów użytku domowego i osobistego; doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. A Strona „udziela pożyczek spółkom zależnym (tylko i wyłącznie w ramach swojej działalności holdingowej, tj. pożyczki nie są udzielane spółkom spoza grupy).”

A zatem w związku z powyższym oraz opierając się na przedstawionym przez Stronę stanie faktycznym należy uznać, iż udzielanie w/w pożyczek spółkom zależnym mieści się w zakresie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii wyłączenia w/w czynności udzielania pożyczek z mianownika ułamka, użytego do kalkulacji kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu, w związku z uznaniem ich za sporadyczne transakcje finansowe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia:

Ani ustawa, ani VI Dyrektywa nie daje wskazówek co do tego, jak należy definiować pojęcie „sporadyczne” odnosząc się zarówno do transakcji finansowych, jak i transakcji, dotyczących nieruchomości. Zgodnie z definicją zawartą w Małym słowniku języka polskiego pod red. E. Sobol (Warszawa 2000), sporadyczny to „zjawiający się, występujący od czasu do czasu, nieregularnie, rzadko trafiający się, przypadkowy”. Sporadyczność implikuje występowanie danych zdarzeń w sposób niepermanentny, ale nie wyklucza ich powtarzalności. Nie jest więc sporadyczną działalność finansowa polegająca np. na regularnym obrocie wierzytelnościami, mimo iż ma charakter pomocniczy w stosunku do działalności podstawowej podatnika.

A zatem zdaniem organu odwoławczego, ze względu na ilość udzielonych pożyczek (w 2004r. Strona udzieliła 33 pożyczek) nie jest możliwe uznanie tych czynności za sporadyczne transakcje finansowe i nie uwzględnienie obrotu uzyskanego z tytułu ich udzielenia, w mianowniku proporcji ustalanej na podstawie art.90 ustawy o VAT.

Na zakończenie, odnosząc się do zarzutu Strony, zawartego w zażaleniu, że zaskarżone postanowienie narusza:

-art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez nieuwzględnienie ust.3 tego artykułu w ustalaniu zakresu podmiotowego podatku w odniesieniu do niej, dokonującej czynności udzielania pożyczek pozostałym spółkom z grupy;

-art.90 ust.6 w/w ustawy poprzez uznanie, że czynności udzielania przez nią pożyczek pozostałym spółkom z grupy nie można uznać za sporadyczne transakcje finansowe

organ drugiej instancji stwierdza, iż jest on bezpodstawny. Zdaniem organu odwoławczego organ pierwszej instancji, wydając przedmiotowe postanowienie postępował zgodnie z przepisami prawa, dotyczącymi podatku od towarów i usług oraz z zasadami postępowania podatkowego.

Odnosząc się natomiast do zaprezentowanego w zażaleniu orzecznictwa ETS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zwraca uwagę, że wyroki ETS zapadają w konkretnym stanie faktycznym, a ich analiza wskazuje, że są one niezwykle kazuistyczne i tylko niektóre ze stwierdzeń Trybunału mają charakter uniwersalny, a więc możliwy do zastosowania w większej ilości przypadków. Do takich fundamentalnych tez ETS w odniesieniu do wspólnotowego systemu VAT należy przede wszystkim zasada neutralności podatku VAT dla podatników. W kontekście wyżej przedstawionej argumentacji brak jest podstaw do oparcia się przez Stronę na tłumaczeniu wyrwanych z kontekstu tez orzeczenia, zwłaszcza przy braku legalnych (oficjalnych) przekładów orzeczeń ETS na język polski. Wykorzystywanie cytatów z dostępnych na rynku wydawniczym opracowań dotyczących wspólnotowego VAT, bez dokładnej analizy całego orzeczenia prowadzi zwykle do nieuzasadnionych uogólnień.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji.