Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) uznał stanowisko wnioskodawcy zajęte we wniosku z dnia 15.09.2005 r. (złożonym w US-20.09.2005 r.) w przedmiocie uznania za koszt uzyskania przychodu czynszu dzierżawy samochodu osobowego - jako nie objętego limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu

- za nieprawidłowe.

W dniu 20.09.2005 r. złożyła Pani w trybie art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny.

Do celów prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej - użytkuje Pani na podstawie umowy dzierżawy samochód osobowy.

W celu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu prowadzi Pani ewidencję przebiegu pojazdu.
Zdaniem Pani - czynsz dzierżawny za używanie samochodu osobowego może w całości - na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowić koszt uzyskania przychodu i nie jest objęty limitem tzw. „kilometrówki”.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza co następuje.

Stosownie do zapisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Regulacja zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. wyżej ustawy ogranicza możliwość zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego na podstawie umowy najmu, bowiem stanowi ona, iż „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu” (określonej art. 23 ust. 7 tej ustawy).

Raty płacone przez Panią z tytułu czynszu dzierżawy są niewątpliwie ratami z tytułu używania samochodu osobowego na co wskazuje wykładnia językowa w/w przepisu. Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania”, odwołać się należy do słownika języka polskiego, w którym, przez „wydatek” należy rozumieć „sumę, która ma być wydana”, albo „sumę wydaną na coś”, natomiast „używać” oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek” (Słownik Współczesny Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996r., s. 1200 i 1262).

Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Wydatki z tytułu czynszu za najem jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy mieszczą się w tym pojęciu.

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, iż może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w przypadku najmu samochodu osobowego stanowiącego składnik majątku wynajmującego, wszelkie poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania (w tym czynsz dzierżawy) w wysokości jednak nie wyższej niż odpowiadająca kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W świetle powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie uznał, że stanowisko wnioskodawcy w przedstawionej kwestii jest nieprawidłowe i postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta.

Wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu zmiany lub uchylenia, zgodnie z art.14b § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie zgodnie z zapisem z art. 222 wyżej cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Strona wnosząca zażalenie - stosownie do zapisu art. 169 § 2 Ordynacji podatkowej winna uiścić z góry opłatę skarbową w wysokości określonej art. 1 pkt 1a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz.2532 ze zm.) tj. w kwocie 5 zł na zażalenie oraz 0,50 zł od każdego załącznika.