INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011 r. (data wpływu 03.10.2011 r.) oraz piśmie z dnia 13.12.2011 r. (data wpływu 14.12.2011 r., data nadania 13.12.2011 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB5/423-1050/11-2/AM z dnia 01.12.2011 r. (data nadania 02.12.2011 r., data doręczenia 07.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”), należący do spółki K.V. N.V. (zgodnie ze swoim statutem posługującą się również nazwą K.I. N.V.), a tym samym do Grupy K., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

Spółka prowadzi działalność na obszarze całego terytorium Polski poprzez sieć kilku tysięcy sprzedawców korzystając z usług agentów, multiagentów oraz brokerów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że działanie w tak specyficznej branży, jaką jest branża ubezpieczeniowa wymaga od Spółki ciągłego i szybkiego dostosowywania się do zmieniających się zapotrzebowań klientów, czego skutkiem jest konieczność posiadania i ciągłego rozwijania skomplikowanych systemów informatycznych.

W związku z powyższym, a także mając na względzie, że:

• okres obowiązywania umów dotyczących korzystania z posiadanych przez Spółkę systemów informatycznych (w tym księgowych) zawartych z podmiotami zewnętrznymi dobiegał końca,
• systemy nie posiadały wszystkich funkcjonalności, które pozwalałyby na modyfikację oraz dowolne kształtowanie poszczególnych swoich modułów i tym samym ograniczały odpowiedni rozwój Spółki,
• systemy wykorzystywane były przez Spółkę przez ponad 10 lat, a zmiany w nich wymagały znacznej ilości czasu oraz częstych negocjacji z dostawcą usługi,
  
  

w 2007 roku, Spółka wraz z podmiotami z Grupy K. po przeprowadzeniu fazy przygotowawczej tzw. Prestudy, podjęła decyzję o budowie nowoczesnego systemu informatycznego obejmującego główne obszary działalności ubezpieczeniowej nazwanego SIS („S. I. S.”, dalej jako: „SIS”).

System informatyczny SIS składać się miał m.in. z następujących elementów:

• SIS dystrybucja,
• SIS produkty i kontrakty,
• SIS Claims (obsługa szkód).
  
  

Z kolei platformę informatyczną SIS, tworzyć miały:

• SIS Shared - stanowiący odpowiednie elementy platformy informatycznej umożliwiające wykorzystywanie systemu informatycznego SIS dla celów prowadzenia działalności ubezpieczeniowej w różnych spółkach Grupy K., której właścicielem miała być spółka K.G. NV (podmiot w ramach Grupy K.) i który to podmiot finansować miał budowę tej części platformy informatycznej SIS, oraz
• SIS W.S. - stanowiący odpowiednie elementy platformy informatycznej umożliwiające wykorzystywanie systemu informatycznego SIS dla celów prowadzonej działalności stricte dedykowanej dla Spółki, właścicielem którego na podstawie nabywanej licencji miała być Spółka i koszty modyfikacji której również ponosić miała Spółka.
  
  

W ramach budowy platformy SIS, w tym SIS W.S., spółka K.G. NV przystosowała oraz udostępniła moduł SIS CD (dalej jako „F.”) służący do obsługi wszelkiego rodzaju należności oraz zobowiązań klientów jak i pośredników, a także częściowej obsługi procesu windykacji.

Do podstawowych funkcjonalności F. należy:

• zarządzanie wszelkiego rodzaju wpłatami klientów i pośredników (m.in. z tytułu polis), wypłatami szkód i obsługą regresów,
• umożliwienie wykonywania operacji na polisach (m.in. inkaso gotówkowe składki oraz inkaso kartą płatniczą za pomocą zarówno terminala własnego jak i terminala W.),
• wystawianie danych potrzebnych do generowania dokumentów rozliczeniowych dla pośredników oraz klientów, w tym również potwierdzeń przyjęcia gotówki, poleceń płatności dla klientów, rozliczeń konta sprzedawcy, faktur i rachunków oraz raportów niezafakturowanej prowizji dla agentów i brokerów,
• generowanie poleceń wypłaty dla każdego zobowiązania, zarówno dla klientów (m.in. z tytułu szkody, zwrotu nadpłaconej składki, kwoty wynikające z aneksów do umowy), jak i dla pośredników (należne prowizje, zwrot nadpłaconej składki),
• rejestrowanie faktur dla pośredników,
• zarządzanie windykacją należności klientów i pośredników,
• generowanie odpowiedniego typu korespondencji windykacyjnej zależnej od etapu postępowania windykacyjnego, automatyczne naliczanie odsetek karnych dla danej należności oraz umożliwianie rejestracji umorzeń,
• zapewnienie prawidłowego działania procesów biznesowych (m.in. poprzez zapewnienie informacji o spłatach składki do innych systemów dziedzinowych,
• wykonywanie operacji zajęcia komorniczego prowizji pośredników, a także
• możliwość tworzenia i przetwarzania raportów.
  
  

Po ukończeniu implementacji modułu F., Spółka zaczęła wykorzystywać przedmiotowy moduł w prowadzonej działalności ubezpieczeniowej.

Ze względu na podjętą decyzję o sprzedaży Spółki, Spółka podjęła decyzję o zaprzestaniu wykonywania prac zmierzających do pełnego ukończenia i wdrożeniu platformy informatycznej SIS oraz SIS W.S. Niemniej jednak, w dalszym ciągu Spółka rozważa możliwość wykorzystywania F. do czasu zmodyfikowania aktualnie wykorzystywanego systemu informatycznego Z. ze względu na brak posiadania przez system informatyczny Z.:

• funkcjonalności automatycznych rozliczeń okresowych netto,
• funkcjonalności automatycznego wystawiania faktur w imieniu pośredników,
• funkcjonalności automatyzacji procesów (wyliczenia bilansu netto pośrednikowi, automatycznych wypłat prowizji, automatycznej obsługi płatności przychodzących),
• automatycznego generowania dokumentów rozliczeniowych pośredników,
• automatycznego procesu windykacji pośrednika,
• możliwości dostępu on-line do konta rozliczeń dla pośredników.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, iż brak możliwości wykorzystywania F. skutkowałby:

• znaczącym wydłużeniem procesu rozliczeń z pośrednikami,
• koniecznością zatrudnienia dodatkowych osób do manualnej obsługi rozliczenia pośredników,
• znaczącym pogorszeniem jakości obsługi pośredników przez Spółkę.
  
  

Z uwagi na fakt, iż prawidłowe działanie F. wymaga korzystania z pewnych funkcjonalności SIS Shared oraz SIS W.S., Spółka używać zamierza wydzieloną cześć systemu informatycznego SIS Shared oraz SIS W.S., jednocześnie zaprzestając wykorzystywania SIS, w części niezwiązanej z użytkowaniem F..

Pismem z dnia 13 grudnia 2011 r. (data wpływu 14.12.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż kwestię wydatków ponoszonych przez Spółkę z tytułu użytkowania modułu F. regulować będzie umowa, którą Spółka zamierza zawrzeć z K.G. NV Zgodnie z postanowieniami projektowanej umowy z tytułu użytkowania modułu F. Spółka ponosić będzie następujące wydatki:

1. wydatki tzw. produkcyjne (charakterem zbliżone do usług hostingowych) ponoszone w związku z faktycznym użytkowaniem aplikacji F.. Przedmiotowe wydatki obejmują opłaty za wykorzystanie serwerów i infrastruktury technicznej niezbędnej dla prawidłowego świadczenia usług w zakresie korzystania z aplikacji F., oraz
2. wydatki tzw. maintenance związane z kosztami bieżącego utrzymania aplikacji usługodawcy dla celów należytego wykonania usług będących przedmiotem zawieranej przez Spółkę umowy. Przedmiotowe wydatki obejmują opłaty za zapewnienie prawidłowego działania infrastruktury technicznej.
   
   

W zakresie podmiotu posiadającego tytuł prawny do wykorzystywanego przez Spółkę modułu, Spółka wskazuje, iż tytuł prawny do wykorzystywanego przez Spółkę modułu F. przysługuje usługodawcy. Ponadto wskazać należy, iż projekt umowy nie przewiduje przeniesienia przez K.G. NV na Spółkę jakichkolwiek autorskich praw majątkowych do aplikacji F. Przedmiotem zawieranej przez strony umowy jest nabycie usług w zakresie zarządzania kontami pośredników, gdzie narzędziem umożliwiającym wykonanie przedmiotowych usług jest aplikacja F., której prawnym właścicielem pozostaje K.G. NV

Prawidłowe działanie modułu F. wymaga wykorzystywania pewnych elementów modułu platformy informatycznej SIS - SIS W.S. Zgodnie z projektem umowy rozwiązującej współpracę w zakresie korzystania i wdrożenia platformy informatycznej SIS, prawa własności do SIS W.S. mają przejść na Spółkę. Jednakże moduł platformy informatycznej SIS - SIS W.S. nie będzie wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności za wyjątkiem właśnie niektórych jego elementów niezbędnych dla prawidłowego działania aplikacji F..

Spółka nadmieniła, że projekt umowy w zakresie korzystania z aplikacji F. zakłada jedynie ponoszenie w okresach miesięcznych wydatków produkcyjnych oraz wydatków maintenance na utrzymanie aplikacji. Projekt umowy nie zakłada przeniesienia na Spółkę autorskiego prawa majątkowego do aplikacji F., czy licencji na używanie tej aplikacji.

Projekt umowy w zakresie wykorzystywania modułu zakłada, że Spółka nabywać będzie usługi będące przedmiotom umowy przez okres 6 miesięcy. Jest to okres niezbędny do ukończenia prac pozwalających na dostosowanie innych systemów Spółki, które będą wykorzystywane przez Spółkę w miejsce aplikacji F. Po ukończeniu odpowiednich funkcjonalności, Spółka zaprzestanie wykorzystywania aplikacji F..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka uprawniona będzie do rozpoznawania wydatków ponoszonych z tytułu korzystania z FSDC w kosztach uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone z tytułu korzystania z F. stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie powyższego przepisu, w ocenie Spółki, za koszt uzyskania przychodu należy uznać wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mające na celu osiągnięcie przychodu z tej działalności lub zachowanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów, które jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustany o pdop.

Wnioskodawca wskazuje, iż ustawa o pdop nie definiuje precyzyjnie wszystkich elementów składających się na wyrażenie „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, w związku z tym przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów podatkowych rozumienie tego wyrażenia należy ustalać również w oparciu o kryteria wynikające z wykształconej linii orzecznictwa sądowego i praktyki organów skarbowych.

Zgodnie z ustaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych, możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, to jest wystąpienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Powyższe wskazane zostało m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 115/08), w którym zawarto, że „kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów nawet wówczas gdyby z obiektywnych przyczyn przychód nie został osiągnięty”.

Z kolei w wyroku NSA z dnia 2 grudnia 2010 sygn. akt II FSK 1313/09 wskazane zostało, że w judykaturze i piśmiennictwie za ugruntowany już uznać można pogląd, że kosztem tym jest każdy poniesiony faktycznie wydatek, celem jego poniesienia winno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie źródła przychodów i nie może on znaleźć się w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (…) Poniesienie konkretnego wydatku musi zatem wiązać się choćby z potencjalną możliwością uzyskania przez danego podatnika przychodu lub zachowania jego źródła przychodu.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uznaje, iż kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów będą nie tylko koszty bezpośrednio wiążące się z uzyskiwanymi przychodami (generujące przychody), lecz również takie, które pośrednio wpływają lub mogą wpływać na uzyskiwanie przychodu podatkowego czy zabezpieczenie źródeł przychodów (tzw. koszty pośrednie).

Za takie koszty w ocenie Spółki uznać należy wydatki, które Spółka poniosła tytułem dotychczasowego korzystania z F. i które zamierza w dalszym ciągu ponosić w związku z użytkowaniem F. Zdaniem Wnioskodawcy należy mieć na uwadze fakt, iż Spółka ponosić będzie wydatki z tytułu użytkowania aplikacji ułatwiającej rozliczenia z pośrednikami, które obecnie są procesem w pełni zautomatyzowanym, a bez której, w bieżących realiach rynkowych, prowadzenie działalności ubezpieczeniowej byłoby znacznie utrudnione.

Jak wskazane zostało przez Spółkę, brak F. skutkowałby:

• wydłużeniem procesów rozliczeń z klientami i pośrednikami,
• wydłużeniem czasu niezbędnego do generowania dokumentów księgowych, w tym faktur,
• pogorszeniem jakości obsługi klientów i pośredników przez Spółkę,
• brakiem skutecznego zarządzania widykacją należności od klientów i pośredników, czy
• pogorszeniem działania procesów biznesowych.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki ponoszona przez Spółkę wydatki do czasu, zmodyfikowania posiadanego przez Spółkę sytemu informatycznego Z., z całą pewnością służyć będą zabezpieczeniu źródeł przychodów oraz osiąganiu przychodów poprzez skrócenie procesu rozliczeń dokonywanych z pośrednikami. W ocenie Spółki należy mieć na względzie, iż jakiekolwiek opóźnienia związane z wydłużeniem procesów biznesowych na linii Spółka-pośrednik, Spółka-klient, jak również pośrednik-klient skutkowałyby pogorszeniem zadowolenia tak klientów jak i pośredników, a których satysfakcja stanowi o sukcesie w branży ubezpieczeniowej, jakim jest sprzedaż produktów ubezpieczeniowych. Sprzedaż taka natomiast niewątpliwie stanowi podstawowe źródło przychodów podmiotu prowadzącego działalność ubezpieczeniową, jakim jest Spółka.

Ponadto, Spółka zaznacza, iż niekorzystanie z obecnie posiadanej aplikacji do czasu stworzenia odpowiednich funkcjonalności w systemie Z., wymagałoby od Spółki:

• zatrudnienia nowych pracowników celem bieżącego prowadzenia rozliczeń z pośrednikami i klientami (w tym naliczanie i rozliczanie składek oraz prowizji), jak również
• ich przeszkolenie w celu prawidłowego prowadzenia rozliczeń.
  
  

Powyższe prowadziłoby do znacznego zwiększenia nakładów poprzez konieczność stworzenia tymczasowego systemu prowadzenia rozliczeń z pośrednikami oraz klientami Spółki do czasu wdrożenia odpowiedniej aplikacji posiadającej funkcjonalności F. W ocenie Spółki, mając na względzie poniesione do tej pory nakłady związane z użytkowaniem F., działania polegające na tworzeniu tymczasowego systemu rozliczeń uznać należałoby za nieracjonalne mając możliwość wykorzystywania dla tych celów już posiadanej aplikacji, przy stosunkowo niewielkich nakładach finansowych.

Również na względzie należy mieć, iż dodatkowe nakłady, których poniesienie byłoby konieczne na budowę tymczasowego systemu rozliczeń będą mogły zostać przeznaczone przez Spółkę na budowę nowych produktów ubezpieczeniowych, bądź na inne potrzeby związane z prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej, do których ponoszenia Spółka zobligowana jest w sposób ciągły dla potrzeb utrzymania oraz wzmacniania pozycji na rynku ubezpieczeniowym.

Podsumowując, mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację, w ocenie Spółki koszty ponoszone z tytułu korzystania z F. stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego w 2007 roku, Spółka wraz z podmiotami z Grupy K. po przeprowadzeniu fazy przygotowawczej tzw. Prestudy, podjęła decyzję o budowie nowoczesnego systemu informatycznego obejmującego główne obszary działalności ubezpieczeniowej nazwanego SIS („S. I. S.”, dalej jako: „SIS”).

W ramach budowy platformy SIS, w tym SIS W.S., spółka K.G. NV przystosowała oraz udostępniła moduł SIS CD (dalej jako „F.”) służący do obsługi wszelkiego rodzaju należności oraz zobowiązań klientów jak i pośredników, a także częściowej obsługi procesu windykacji. Po ukończeniu implementacji F., Spółka zaczęła wykorzystywać przedmiotowy moduł w prowadzonej działalności ubezpieczeniowej.

Ze względu na podjętą decyzję o sprzedaży Spółki, Spółka podjęła decyzję o zaprzestaniu wykonywania prac zmierzających do pełnego ukończenia i wdrożeniu platformy informatycznej SIS oraz SIS W.S. Niemniej jednak, w dalszym ciągu Spółka rozważa możliwość wykorzystywania F. do czasu zmodyfikowania aktualnie wykorzystywanego systemu informatycznego Z. Kwestię wydatków ponoszonych przez Spółkę z tytułu użytkowania modułu F. regulować będzie umowa, którą Spółka zamierza zawrzeć z K.G. NV

Zgodnie z postanowieniami projektowanej umowy z tytułu użytkowania modułu F. Spółka ponosić będzie następujące wydatki:

1. wydatki tzw. produkcyjne (charakterem zbliżone do usług hostingowych) ponoszone w związku z faktycznym użytkowaniem aplikacji F.. Przedmiotowe wydatki obejmują opłaty za wykorzystanie serwerów i infrastruktury technicznej niezbędnej dla prawidłowego świadczenia usług w zakresie korzystania z aplikacji F., oraz
2. wydatki tzw. maintenance związane z kosztami bieżącego utrzymania aplikacji usługodawcy dla celów należytego wykonania usług będących przedmiotem zawieranej przez Spółkę umowy. Przedmiotowe wydatki obejmują opłaty za zapewnienie prawidłowego działania infrastruktury technicznej.
   
   

Tytuł prawny do wykorzystywanego przez Spółkę modułu F. przysługuje usługodawcy. Projekt umowy nie przewiduje przeniesienia przez K.G. NV na Spółkę jakichkolwiek autorskich praw majątkowych do aplikacji F.. Przedmiotem zawieranej przez strony umowy jest nabycie usług w zakresie zarządzania kontami pośredników, gdzie narzędziem umożliwiającym wykonanie przedmiotowych usług jest aplikacja F., której prawnym właścicielem pozostaje K.G. NV Projekt umowy w zakresie wykorzystywania modułu zakłada, że Spółka nabywać będzie usługi będące przedmiotom umowy przez okres 6 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka nabyła na podstawie umowy prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową o korzystanie z egzemplarza programu, która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. W następstwie takiej umowy, korzystanie przez nabywcę z oprogramowania ograniczone jest wyłącznie do zakresu, w jakim jest to niezbędne do korzystania z programu zgodnie z jego przeznaczeniem. A zatem opłat z tytułu użytkowania modułu F., które regulować będzie umowa nie można więc uznać za cenę nabycia tych praw, stanowiącą wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych. W przypadku więc nabycia prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego należność przekazywana licencjodawcy nie jest objęta dyspozycją przepisów o amortyzacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w szczególności art. 16b ust. 1 pkt 5, art. 16g ust. 14, art. 16m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego zwrócił uwagę na fakt, iż brak możliwości wykorzystania F. skutkowałby:

• wydłużeniem procesów rozliczeń z klientami i pośrednikami,
• wydłużeniem czasu niezbędnego do generowania dokumentów księgowych, w tym faktur,
• pogorszeniem jakości obsługi klientów i pośredników przez Spółkę,
• brakiem skutecznego zarządzania windykacją należności od klientów i pośredników, czy
• pogorszeniem działania procesów biznesowych.
  
  

Wskazać należy, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż wydatki z tytułu korzystania z modułu F., służącego do obsługi wszelkiego rodzaju należności oraz zobowiązań klientów jak i pośredników, a także częściowej obsługi procesu windykacji, są związane z funkcjonowaniem i osiąganiem przychodów przez Spółkę.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty ponoszone z tytułu korzystania z F. stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.