Z przedstawionego we wniosku stanowiska wynika, że dochód uzyskany przez Panią w Wielkiej Brytanii od 27.06.2005r. podlega opodatkowaniu w Polsce, jedynie w przypadku zameldowania się od października br. na terenie Polski oraz wznowienia na jej terenie zawieszonej poprzednio działalności gospodarczą. W przypadku nie posiadania miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dochód ten nie powinien być opodatkowany.

Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.):

• osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy,
• osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Obydwa przywołane powyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z powyższego wynika, iż kryterium decydującym o rodzaju zaistnienia obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania. Jeśli miejsce to będzie znajdować się na terytorium RP wystąpi nieograniczony obowiązek podatkowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w okresie od stycznia do czerwca br. prowadziła Pani działalność gospodarczą na zasadach ogólnych. Działalność ta została zawieszona na czas nieokreślony. Od 27.06.2005 r. uzyskuje Pani dochody w Wielkiej Brytanii.Pojęcie miejsca zamieszkania zostało ustalone w art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Jest nim miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (tak też przyjął NSA w wyroku z dnia 07.03.1987 r. III SA 397/87). Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - za osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uważa się każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu albo inne podobne znamiona. Jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się zasady:

• osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
• jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
• jeżeli przebywa ona w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem.

W świetle powyższego miejsce zamieszkania należy zatem odróżnić od miejsca czasowego pobytu, tj. miejsca w którym przebywa dana osoba w określonym czasie, nie mając jednakże zamiaru przebywania tam na stałe. Miejsce pobytu czasowego znajdujące się poza krajem nie będzie wpływać na rodzaj obowiązku podatkowego, jaki ciążył będzie na podatniku. O tym, czy pobyt ma charakter czasowy czy też nie, muszą każdorazowo rozstrzygać okoliczności danego przypadku. Jeśli wynika z nich, że dana osoba przebywa za granicą w przejściowych celach, po osiągnięciu których ma zamiar powrócić do kraju, to wówczas przyjąć należy czasowy charakter jej pobytu za granicą. Nie ma tu znaczenia czas tego pobytu lecz jego charakter. Wyjazd poza granice Polski w celach zarobkowych czy kształcenia nie oznacza utraty stałego miejsca zamieszkania. Dla ustalenia miejsca zamieszkania istotne są dwie przesłanki: przebywanie w sensie fizycznym w danej miejscowości oraz zamiar stałego pobytu. Dokumentem potwierdzającym dla celów podatkowych miejsce zamieszkania podatnika jest zaświadczenie wydawane przez właściwy organ administracji podatkowej, tzw. " certyfikat rezydencji". Uzyskanie tego certyfikatu warunkuje zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową. W polskim prawie podatkowym kwestie związane z certyfikatem rezydencji regulują przepisy art. 306l - 306n ustawy - Ordynacja podatkowa oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30.04.2004 r. w sprawie wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 106, poz. 1134 ze zm.).

W przypadku uzyskania przez Panią certyfikatu potwierdzającego miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, dochody uzyskane na jej terytorium będą podlegały opodatkowaniu według miejscowego prawa.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko podatniczki należy uznać za nieprawidłowe, bowiem ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlega ona jedynie w przypadku udokumentowania miejsca zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii certyfikatem rezydencji.