DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa /tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, po dokonaniu weryfikacji postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.01.2005r. nr 1472/RPP1/443-55/05/RO, dotyczącego udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku w podatku od towarów i usług opodatkowania czynności polegającej na pobraniu opłaty od grającego (tj. 10% kwoty całego obrotu, która stanowi koszty zawarcia zakładu), wydanego na wniosek Spółki "T", Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

- uchylić w całości postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 30.12.04r., Spółka wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zapytanie Podatnika dotyczyło potwierdzenia istnienia obowiązku w zakresie podatku od towarów i usług opodatkowania czynności polegającej na pobraniu opłaty od grającego (tj. 10% kwoty całego obrotu, która stanowi koszty zawarcia zakładu).

Postanowieniem z dnia 28.01.2005r. nr 1472/RPP1/443-55/05/RO Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał, iż wyłączenie zawarte w art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.04r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) odnosi się do działalności w przedmiocie zakładów wzajemnych jedynie w zakresie podlegającym opodatkowaniu podatkiem od gier na podstawie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. Brak jest natomiast podstaw do zastosowania powyższego wyłączenia do czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od gier , choćby były to czynności bezpośrednio związane z prowadzeniem zakładów wzajemnych.

Postanowieniem z dnia 27.07.2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco nie narusza prawa.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, co następuje.

Organ odwoławczy /art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej/ w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia „rażące naruszenie prawa”. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ „rażący” to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny.

Przedstawione rozumienie pojęcia „rażące naruszenie prawa”, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej. A mianowicie jak wynika z uzasadnienia przedmiotowego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że podstawę opodatkowania podatkiem od gier określić można w oparciu o Regulamin zakładów bukmacherskich, który to regulamin zatwierdza Minister Finansów. W w/w postanowieniu Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego błędnie przyjął, iż podstawa opodatkowania, która określona została w ustawie z dnia 29.07.1992r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68 poz. 341 ze zm.) może być zmieniona poprzez zmianę Regulaminu zakładów bukmacherskich.

Przedmiotem opodatkowania przez Spółkę jest prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych. Zgodnie z przepisami w/w ustawy z 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych podstawę opodatkowania podatkiem od gier w zakładach wzajemnych stanowi suma wpłaconych stawek (art. 42 pkt 8 w/w ustawy o grach ), a stawka podatku wynosi 10% (art. 45 ust. l pkt l ustawy).

Z całą pewnością stawkę stanowi tu opłata jaką uczestnik gry musi wnieść, aby wziąć udział w zakładzie. Trzeba przy tym podkreślić, że dla wymiaru podatku nie może mieć najmniejszego znaczenia w jaki sposób podatnik nazywa stawkę (zapłatą, przedpłatą, opłatą czy stawką). Istotne jest, że wpłacona przez uczestnika zakładu kwota jest warunkiem wzięcia udziału w grze. Tymczasem Spółka w obrębie stawki rozróżniła stawkę i "opłatę", obie wpłacane przez gracza, obie konieczne dla wzięcia udziału w zakładzie, ale z niejasnych powodów tylko ta pierwsza część, nazywana stawką, miałaby podlegać opodatkowaniu podatkiem od gier. Jest to tym bardziej dziwne, że na kuponie potwierdzającym udział w grze stawka i opłata są traktowane łącznie. Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z § 4 pkt l regulaminu zakładów bukmacherskich Spółki na kuponie umieszcza się wartość stawki (§ 4 pkt l: "Po dokonaniu czynności wymienionych w ust. l uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, zawierające: numery, nazwy i typowania zdarzeń, dokładną datę i czas przyjęcia zakładu, datę ostatniego zdarzenia, stawkę, kursy oraz wysokość ewentualnej wygranej").

Z powyższego wynika, iż Strona w wystąpieniu do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego wprowadziła Naczelnika w błąd co do stanu faktycznego sprawy. Zatwierdzony przez Ministra Finansów regulamin zakładów bukmacherskich Spółki wyodrębnia w § 10 "opłatę" i stawkę. Przed zmianą, dla ustalenia podstawy obliczenia wygranej należało pomnożyć stawkę przez 90%. Pozostałe 10% stawki nie było uwzględniane przy obliczaniu wygranej. Zmiana polegająca na wyodrębnieniu 10% "opłaty" nie mającej wpływu na wysokość wygranej i 90% stawki, która stanowiła podstawę wyliczenia wygranej, miała pomóc graczowi określić kwotę stanowiącą podstawę obliczania jego wygranej. Tymczasem zmiana służąca do obliczania podstawy uzyskanej wygranej przez gracza została potraktowana jako zmiana zasad ustalania podstawy opodatkowania u Spółki. Odnoszenie rozróżnienia stawki i "opłaty" do wysokości zobowiązania podatkowego jest bezpodstawne także z tego powodu, że zapisy regulaminu gry w żadnym razie nie mogą mieć znaczenia dla istnienia obowiązania podatkowego.

Spółka wnioskując zmianę § 10 regulaminu zakładów bukmacherskich zauważyła w swoim piśmie do Ministra Finansów z dnia 9 listopada 2004r., że"proponowana zmiana ma na celu utrzymanie dotychczasowej wysokości wygranych dla graczy, a zatem nie pogorszenie ich sytuacji". Strona nie informowała Ministra Finansów, że wnioskując zmianę regulaminu, oczekuje zmiany wysokości podstawy opodatkowania. Gdy tymczasem Spółka w swoim piśmie z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie wykładni przepisów podatkowych poinformowała Naczelnika Urzędu Skarbowego, że zmiana wysokości stawki podatku jest następstwem decyzji Ministra Finansów wyrażonej pośrednio, poprzez akceptację zmian w § 10 regulaminu zakładów bukmacherskich. Zmianę w § 10 regulaminu służącą ustalaniu podstawy obliczania wygranej, uznano za zmianę służącą ustalaniu podstawy opodatkowania. Strona uzyskała interpretację przepisów wprowadzając Naczelnika Urzędu Skarbowego w błąd co do stanu faktycznego. Dlatego Dyrektor Izby stwierdza, że § 10 regulaminu odnosi się jedynie do relacji pomiędzy graczem a organizatorem zakładów i w żadnym wypadku nie dotyczy sposobu naliczania podstawy opodatkowania podatkiem od gier.

Na kuponie jest drukowana cała stawka, (stawka i "opłata") i to właśnie ta kwota powinna stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od gier. Zgodnie zaś z art. 6 pkt 3 w/w ustawy o podatku od towarów usług, przepisów tej ustawy nie stosuje się do działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach, gier na automatach o niskich wygranych, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie. Wyłączenie, o którym mowa w w/w przepisie odnosi się do działalności w przedmiocie zakładów wzajemnych w zakresie podlegającym opodatkowaniu podatkiem od gier a w świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie wyłączenie o którym mowa w art. 6 pkt 3 /w ustawy o VAT dotyczy całości pobieranej od grającego opłaty za zakład.