DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art.5 ust.1 pkt 1, art.8 ust.1, art.15 ust.1, art.19 ust.13 pkt 4, art.106 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Podatnika z dnia 31.03.2005r., uzupełnionego pismem z dnia 16.05.2005r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 21.03.2005r., nr 1471/NUR2/443-1/05/UD, dotyczące obowiązku wystawienia faktury VAT na czynsz najmu przez wynajmującego-podatnika VAT w sytuacji, gdy na podstawie umowy cesji dokonano przelania prawa do żądania zapłaty czynszu z tytułu najmu na osobę trzecią - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

utrzymać w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 03.01.2005r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej informacji, dotyczącej obowiązku wystawienia faktury VAT na czynsz najmu przez wynajmującego-podatnika VAT w sytuacji, gdy na podstawie umowy cesji dokonano przelania prawa do żądania zapłaty czynszu z tytułu najmu na osobę trzecią.

Strona podkreśliła, że umowa cesji ma dotyczyć bieżących i przyszłych należności z tytułu czynszów najmu, natomiast cena za cedowane wierzytelności została wliczona do rat leasingowych. Zaś cesji strony mają zamiar dokonać zgodnie z postanowieniami art.509-517 Kodeksu cywilnego.

W w/w piśmie Strona stwierdziła, iż scedowanie na Petersburg Sp. z o.o. praw do czynszów najmu spowoduje, że nie będzie ona miała obowiązku wystawiać jako wynajmujący faktur VAT na czynsz najmu. Takiej faktury będzie miał prawo i obowiązek wystawiać po zawartej cesji tylko w/w Petersburg Sp. z o.o., który będzie także zobligowany stosownie do przepisów o podatku do towarów i usług do odprowadzania podatku należnego w związku ze świadczeniem usług najmu powierzchni handlowych.

Reasumując, Strona stała na stanowisku, że po dokonaniu cesji bieżących i przyszłych należności z tytułu czynszów za najem na Petersburg Sp. z o.o. jako leasingobiorcę (Korzystającego), po jej stronie nie powstaną jakiekolwiek obowiązki z tytułu rozliczania VAT w stosunku do umów najmu, których jest ona stroną.

Postanowieniem z dnia 21.03.2005r. nr 1471/NUR2/443-1/05/UD Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie (uzupełnione pismem z dnia 16.05.2005r.) do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu Strona podnosi, że na poparcie swojego stanowiska organ pierwszej instancji nie przytoczył żadnych argumentów oraz nie dokonał także uzasadnienia prawnego.

Strona ponownie podkreśla, iż umowa cesji powoduje przejście obowiązku podatkowego w VAT na nabywcę wierzytelności.

Ponadto Strona do w/w zażalenia dołączyła kserokopię informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego nr PO-3/443/252/679/KBU/2004 z dnia 21.12.2004r., wydanej na wniosek w/w Petersburg Sp. z o.o. w przedmiotowej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Strona w zażaleniu wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia i wydanie postanowienia, uznającego jej stanowisko za prawidłowe.

Jednocześnie Strona w piśmie z dnia 16.05.2005r. ponownie przedstawia pokrótce stan faktyczny oraz udowadnia, że obowiązek podatkowy w VAT w przedmiocie opodatkowania czynszów za najem po dokonanym przelewie spoczywa na cesjonariuszu. Zdaniem Strony trudno jest wymagać aby cedent, który przestał posiadać prawo do czynszów z tytułu najmu wystawiał faktury VAT na te czynsze

Ponadto Strona zaznacza, iż kwestia, że dalej stroną umowy najmu w pozostałym zakresie pozostaje cedent nie ma żadnego znaczenia.Dodatkowo Strona wspomina o w/w interpretacji Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego, która potwierdza słuszność jej stanowiska.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz rozpatrzeniu zażalenia wraz z uzupełnieniem zważył, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Zgodnie z art.8 ust.1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art.5 ust.1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art.7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu, działającego w jego imieniu lub nakazem, wynikającym z mocy prawa.

Natomiast w myśl art.15 ust.1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust.2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto zgodnie z art.19 ust.13 pkt 4 w/w ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze-z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Stosownie zaś do art.106 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art.15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.2, 4 i 5 oraz art.119 ust.10 i art.120 ust.16. Wskazać także należy, iż odstępstwo od zasady zawartej w art.106 VATu przewiduje jedynie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz.971), który jednak nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, podzielając stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zaprezentowane w postanowieniu nr 1471/NUR2/443-1/05/UD z dnia 21.03.2005r. stwierdza, że w przedstawionym stanie faktycznym istotny jest fakt, iż to Strona pozostaje nadal wynajmującym, tj. świadczącym usługę najmu, pomimo scedowania na podstawie umowy cesji na rzecz innego podmiotu praw do czynszów z tytułu tych czynności, co obliguje ją do wystawienia faktury, dokumentującej wykonanie w/w usługi stosownie do art.106 ust.1 ustawy o VAT.

W tym miejscu organ odwoławczy zauważa, że zgodnie z art.509 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U Nr 16, poz.93 z późn. zm.), wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (a nie jak sugeruje Strona także obowiązki).

Ustosunkowując się natomiast do przedstawienia przez Stronę kserokopii pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonanej na rzecz innego podmiotu przez Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego nr PO-3/443/252/679/KBU/2004 z dnia 21.12.2004r., organ odwoławczy zauważa, iż na podstawie art.14a § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004r. informacje były udzielane na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta w ich indywidualnych sprawach i nie wiązały zarówno podatnika (płatnika, inkasenta), na zapytanie którego zostały udzielone, jak i organu podatkowego, który informacji takich udzielił. Tym bardziej nie mogą więc wywoływać jakichkolwiek skutków w stosunkach z innymi podmiotami.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji