DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( tekst jedn. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 24.06.2005r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 14.06.2005r. Nr PD2/423-66/05/41386 odmawiające uznania stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku z dnia 20.04.2005r. w sprawie udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie

odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 20.04.2005r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia czy pracownikowi Spółki zatrudnionemu na stanowisku kierowcy przysługują w związku z przejazdami na obszarze kraju i poza granicami kraju diety i należności z tytułu podróży służbowych krajowych i zagranicznych oraz , czy powyższze wypłaty Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Strony, przejazdy kierowców, opisane szczegółowo we wniosku z dnia 20.04.2005r. odbywane poza siedzibą Spółki oraz poza granicami kraju są podróżami służbowymi krajowymi i zagranicznymi. W związku z tym za czas takich podróży pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów, które są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w granicach wyznaczonych przez art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dla Spółki wypłaty powyższych należności stanowią koszt uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że zapytanie Podatnika dotyczy dwóch kwestii tj. zwolnienia wypłaconych należności z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zakwalifikowania tych wypłat do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku wydał dwa postanowienia w tej sprawie. Postanowieniem z dnia 14.06.2005r. Nr PD2/423-46/05/41385 rozstrzygnął kwestię z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, a postanowieniem z dnia 14.06.2005r, Nr PD2/423-66/05/41386 udzielił odpowiedzi na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W obu postanowieniach organ I instancji odmówił uznania stanowiska Spółki za prawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia Nr PD2/423-46/05/41385 stwierdził, że przejazdy w warunkach opisanych we wniosku Spółki nie są podróżami służbowymi korzystającymi ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wykonywaniem pracowniczych czynności prowadzenia samochodu w celu realizacji zlecenia transportowego. W związku z powyższym, zwracane kierowcom koszty: noclegu, wyżywienia i inne, stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy określony w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w postanowieniu Nr PD2/423-66/05/41386 rozstrzygającym kwestię podatku dochodowego od osób prawnych uznał, że należności wypłacane kierowcom z tytułu przewozu towarów i osób w warunkach opisanych we wniosku, mogą być uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów tylko z zastrzeżeniem spełnienia ustawowych przesłanek, określonych w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących zaliczenie w koszty podatkowe wynagrodzenia płaconego pracownikom ze stosunku pracy.

Spółka pismem z dnia 24.06.2005r. złożyła zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając organowi I instancji:

- niewłaściwą interpretację art. 77 § 1 Kodeksu pracy,

- wadliwe zastosowanie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- bezzasadną odmowę zastosowania w stosunku do zwracanych kosztów podróży zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- niesłuszne uznanie, że należności wypłacane kierowcom z tytułu podróży mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Spółki tylko w charakterze wynagrodzenia ze stosunku pracy na warunkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do zażalenia załączyła opinię Państwowej Inspekcji Pracy z dnia 24.06.2005r. Nr 2A-062-4560-852/05.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, stwierdza co następuje:

W rozpatrywanej sprawie sporną kwestią jest kwalifikacja w kosztach podatkowych Spółki wypłacanych kierowcom, w związku z wyjazdami w celu załatwienia spraw służbowych w kraju i poza granicami, należności z tytułu noclegu, wyżywienia i innych prawidłowo udokumentowanych wydatków.

Jak wskazano wyżej Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego odrębnym postanowieniem Nr PD2/423-46/05/41385 uznał, a Dyrektor tut. Izby Skarbowej decyzją z dnia 05.09.2005r. Nr PD-3/4117/i-34/2005/L utrzymał w mocy stanowisko organu I instancji, że przedmiotowe należności są wypłacane kierowcom w ramach wykonywania czynności pracowniczych, w obszarze działania zakładu pracy, a więc nie mogą być uznane za należności przysługujące na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową, o której mowa w art. 77 § 1 Kodeksu pracy.

Dlatego też, stwierdzono, że zwracane kierowcom koszty wyjazdu nie korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko należy je zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy określonych w art. 12 ust. 1 w/w ustawy.

Konsekwencją takiego stanowiska, jest odpowiednia kwalifikacja wypłaconych należności do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zarówno organ I jak i II instancji nie negują, iż sporne należności są kosztem uzyskania przychodów. Natomiast nie podzielają opinii Strony, że pracodawca może je zakwalifikować jako diety i należności z tytułu odbywania podróży służbowych. Skoro, jak wskazano wyżej, odrębnym postanowieniem rozstrzygnięto, że przejazdy kierowców Spółki nie spełniają wymogów podróży służbowej w rozumieniu art. 77 § 1 Kodeksu pracy, to tym samym należności wypłacone z tego tytułu nie mogą być kwalifikowane inaczej niż element należnego kierowcom wynagrodzenia. Taka kwalifikacja przesądza o tym, że zwracane kierowcom koszty wyjazdów odbywanych w ramach czynności pracowniczych stanowią przychód ze stosunku pracy. Zatem są składnikami wynagrodzenia, które na mocy art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w dacie wypłaty lub postawienia do dyspozycji.

Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.