P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 29.07.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 03.08.2005 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, podstawową działalnością Podatnika jest oddawanie do odpłatnego używania podlegające amortyzacji środki trwałe na podstawie umowy leasingu określonej w art. 17b lub w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z różnych powodów niejednokrotnie dochodzi do wypowiedzenia i rozwiązania danej umowy leasingowej po okresie krótszym niż ten, na który umowa została zawarta. W takiej sytuacji Spółka podejmuje, z różnym skutkiem, czynności zmierzające do odzyskania przedmiotu leasingu. W opinii Podatnika, ponieważ umowa leasingu oddaje do odpłatnego używania środki trwałe podlegające amortyzacji, to w momencie zakończenia takiej umowy, również z tytułu jej wypowiedzenia, nie możemy już mówić o “używaniu”, a zatem podatnik dokonujący odpisów amortyzacyjnych traci prawo do dalszego amortyzowania przedmiotu. Wątpliwości budzi jednak art. 16c w/w ustawy, w którym mowa jest o tym, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. W opisanym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z zaprzestaniem działalności, jest ona bowiem kontynuowana przez Spółkę. Ponadto po wypowiedzeniu umowy często jej przedmiot nadal pozostaje w użytkowaniu leasingobiorcy, aż do momentu odzyskania tego przedmiotu przez Spółkę. Natomiast po odzyskaniu przedmiot umieszczany jest w magazynie, ale Spółka stara się go sprzedać lub ponownie oddać w leasing.

W związku z powyższym Spółka prosi o wyjaśnienie,

czy po wypowiedzeniu umowy powinna wstrzymać odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych oddanych w leasing na podstawie art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jeżeli tak to w którym momencie, czy też w związku z tym, że jej działalność jest kontynuowana powinna nadal dokonywać odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16c w/w ustawy.

Podatnik uważa, że po wypowiedzeniu umowy leasingowej powinien wstrzymać amortyzację od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypowiedzenia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki wyrażonego we wniosku.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. W zależności od tego czy jest to umowa leasingu spełniająca warunki określone w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. czy też w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., w podstawowym okresie umowy, czyli w oznaczonym czasie, na jaki umowa została zawarta (z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona), odpisów amortyzacyjnych od podlegającego amortyzacji środka trwałego może dokonywać finansujący albo korzystający.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tzw. leasingu operacyjnego, określonego w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., przy którym uprawnionym do amortyzacji środków trwałych jest finansujący.

Stosownie do art. 17a pkt 3 u.p.d.o.p. odpisy amortyzacyjne od środka trwałego stanowiącego przedmiot umowy leasingu mogą być dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Oznacza to, że podlegają one identycznym zasadom amortyzacji jak wszystkie inne środki trwałe. Na podstawie art. 16a u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Ustawodawca nakazuje amortyzowanie dla celów podatkowych środków trwałych przez cały okres posiadania ich przez podatnika - od momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, aż momentu, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór - żaden z wymienionych przypadków nie występuje w omawianej sprawie.

Nie oznacza to jednak, iż odpisy amortyzacyjne w każdym przypadku będą kosztem uzyskania przychodów. Aby zaliczenie ich do owych kosztów było możliwe, musi być spełniony przede wszystkim podstawowy warunek wyrażony w art. 15 ust. 1 - u.p.d.o.p., zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodu są tylko wydatki poniesione w celu jego osiągnięcia.

W myśl art. 16c ust. 5 u.p.d.o.p. podatnicy mogą jednak nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie używanych wskutek zaprzestania działalności, w której te składniki majątkowe były wykorzystywane. Zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych może nastąpić od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Podatnik kontynuuje swoją działalność, która polega przede wszystkim na oddawaniu w leasing środków trwałych. Środki trwałe stanowiące własność Spółki są właśnie wykorzystywane przez nią na potrzeby tej działalności podstawowej.W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do wstrzymania amortyzacji środka trwałego przekazanego do używania na podstawie umowy leasingu operacyjnego po wypowiedzeniu tej umowy.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tego środka trwałego powinny być kontynuowane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. W przypadku wniesienia zażalenia należy wnieść opłatę skarbową zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532) w wysokości 5 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.