Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że w latach 2002-2003 tworzyła ona rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe. W wyniku przeprowadzonej kontroli wewnętrznej związanej z końcem roku bilansowego i zamykaniem ksiąg rachunkowych 2004r., w lutym 2005r. Spółka ujawniła, iż dane stanowiące podstawę określenia wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych odnośnie umów grupowego pracowniczego ubezpieczenia na życie za lata 2002-2003 były błędne, bowiem faktyczny stan rezerw był niższy niż wykazany w księgach za owe lata. Spółka podjęła decyzję o zmianie stanu wysokości rezerw za te lata, zmniejszając wysokość przyrostu tych rezerw na koniec roku podatkowego 2002 i 2003 w stosunku do ich stanu na początek każdego z tych okresów. Zmiany zostały ujęte w księgach rachunkowych za rok 2004r. jako korekta wysokości kapitałów własnych poprzez zmianę niepodzielonego wyniku z lat ubiegłych.

Zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym będzie miał zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nastąpiło zmniejszenie stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, przychód określony na podstawie tego przepisu dotyczy podatkowego roku jego powstania, czyli roku 2004 jako roku ujawnienia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest nieprawidłowa.

Podmioty prowadzące działalność ubezpieczeniową, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.) są obowiązane do tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w celu pokrycia bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1. U ubezpieczycieli, poza kosztami ustalonymi zgodnie z powołanym przepisem, stosownie do art. 15 ust 1 b pkt 1 w/w ustawy, są również rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami - do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku.

Z kolei przychodami u ubezpieczycieli - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest kwota stanowiąca równowartość zmniejszenia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami. Analiza powołanych powyżej przepisów wskazuje, ze w zależności od tego, czy na koniec danego roku podatkowego nastąpi przyrost czy też zmniejszenie stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w stosunku do ich stanu na początek tego roku, u podatnika będącego ubezpieczycielem powstanie odpowiednio koszt uzyskania przychodów lub przychód wpływający na podstawę opodatkowania.

Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, rezerwy za lata 2002 i 2003 wykazane jako przyrost na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku, zostały zaliczone przez nią do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1b pkt 1 w/w ustawy i wykazane w zeznaniach CIT-8 roku podatkowego 2002 i 2003. Fakt ujawnienia w lutym 2005r. błędnych danych stanowiących podstawę określenia wysokości rezerw spowodował tylko zmniejszenie wysokości przyrostu tych rezerw, wyliczonego jako różnica między ich stanem na koniec i początek roku. Nie nastąpiło zmniejszenie stanu rezerw, a tylko korekta wysokości przyrostu. Ponadto, obciążenie kosztów podatkowych przyrostem rezerw techniczno-ubezpieczeniowych jest możliwe wyłącznie w odniesieniu do rezerw tworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami. Fakt ujawnienia w 2005r. błędu w obliczeniu w latach 2002 i 2003 wysokości rezerw dotyczących grupowego pracowniczego ubezpieczenia na życie dowodzi, że wysokość rezerw z tego tytułu w latach 2002 i 2003 została ustalona niezgodnie z odrębnymi przepisami.

Stwierdzenie błędu dotyczącego lat ubiegłych, który spowodował zawyżenie lub zaniżenie kosztów uzyskania przychodów, wymaga skorygowania rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za lata ubiegłe, w których powstał błąd. Przyjęcie innej interpretacji stałoby w sprzeczności z zasadą współmierności przychodów i kosztów uzyskania przychodów wyrażoną w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym którego, dotyczą, tj. są potracalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

W związku z powyższym, Spółka powinna dokonać korekt zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za lata 2002 i 2003, ponieważ zmiana wysokości kosztów uzyskania przychodów dotyczy w/w okresów podatkowych. Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia(art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).