W złożonym wniosku Spółka wskazuje, że kupuje wczasy i kolonie, które następnie przekazuje nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie pracownikom. Przedmiotowe zakupy są finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) lub Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON). Podatek naliczony od towarów i usług z tytułu nabytych usług nie jest przez Spółkę odliczany od podatku należnego. Wydatek w wartości brutto (z podatkiem od towarów i usług) obciąża odpowiedni fundusz. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna polega na świadczeniu usług przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Natomiast działalność na rzecz osób niepełnosprawnych (pracowników) zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) polega na udzielaniu pomocy osobom niepełnosprawnym w ramach rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej finansowanej z funduszu rehabilitacji, zgodnie z regulaminem wykorzystania tego funduszu.

Spółka, jako prowadząca zakład pracy chronionej, zgodnie z przepisami zawartymi w art. 31 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, tworzy Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON). Na Fundusz Podatnik przekazuje środki uzyskane z tytułu zwolnień z podatków, które zostały określone m. in. w art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Kwoty przekazane na ZFRON są kosztami uzyskania przychodów. Ponadto Spółka wskazuje, że wydatki z ZFRON na cele związane z działalnością na rzecz pracowników – osób niepełnosprawnych, co do zasady, nie mogą być ponownie zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodów, gdyż kosztem podatkowym był już sam odpis na fundusz dokonany w ciężar podatków zarachowanych w koszty, lecz nie odprowadzonych do budżetu z tytułu zasilenia środkami z tego tytułu ZFRON. Z tych względów, analogicznie jak wydatki z ZFŚS, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik nie ma prawa do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi wydatkami. Działalność na rzecz pracowników – osób niepełnosprawnych, jak wynika z powołanej wyżej definicji, jest świadczeniem usług związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Zdaniem Podatnika wydatki pracodawcy na działalność socjalną i rehabilitacyjną bez względu na fakt, czy świadczenie jest nieodpłatne czy też częściowo odpłatne, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko jest nieprawidłowe.

W opisanym stanie faktycznym należy rozważyć dwa przypadki – pierwszy dotyczący nieodpłatnego przekazania usługi turystycznej (wczasy lub kolonia) oraz drugi – przekazanie przez zakład pracy usługi turystycznej częściowo opłacanej przez pracownika, a w obu przypadkach finansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) lub Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku zatem „przekazania” pracownikom towarów lub świadczenia na ich rzecz usług za odpłatnością stwierdzić należy, iż zostały spełnione przesłanki art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące ekwiwalentności za wykonaną czynność, a więc podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto należy wskazać, że cytowana ustawa nie posługuje się pojęciem „częściowej odpłatności”, a kwota ustalona przez Strony transakcji jest kwotą należną z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług bez względu na koszt, jaki musi być w związku z nią poniesiony.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2–22, art. 30–32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 ustawy. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Wobec powyższego należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania stanowi cała kwota świadczenia, która winna być uiszczona przez pracownika. Ponadto wskazane przepisy, mające decydujące znaczenie dla określenia zakresu opodatkowania, w żaden sposób nie warunkują opodatkowania odpłatnych świadczeń faktem braku możliwości rozliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w tym celu. Reguła ta ma znaczenie jedynie w odniesieniu do świadczeń nie odpłatnych, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne świadczenie usług jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 45 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Wobec powyższego wskazać należy, iż zakup usług (towarów) w całości finansowanych z ZFŚS lub ZFRON nie jest kosztem uzyskania przychodu, a zatem Podatnikowi nie służy prawo odliczenia podatku naliczonego – zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy.

Podsumowując, w sytuacji odpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług na rzecz pracowników sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub ZFRON podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast nieodpłatnie przekazanie towarów lub świadczenie usług przez Spółkę na rzecz pracowników, które jest finansowane w całości z ZFŚS lub ZFRON nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.