D E C Y Z J A

Na podstawie:- art. 233 § 1 pkt 1) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 28 lipca 2005r. (wpływ do tut. Izby 10 sierpnia 2005r.) na postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu nr ZP/443-220/05 z dnia 18 lipca 2005r. uznające za nieprawidłowe stanowisko I POLAND Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2005r. (uzupełnionym w dniu 28.06.2005r.), dotyczące prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia paliw silnikowych i oleju napędowego wykorzystywanych do napędu samochodu osobowego, użytkowanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego odmawiam zmiany zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

Podatnik użytkuje na podstawie umów leasingu operacyjnego samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona we wzorze zawartym w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535). Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur nabycia paliw silnikowych i oleju napędowego wykorzystywanych do napędu ww. pojazdów.

Zdaniem strony wyłączenie, odnoszące się do prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o p.t.u. nie dotyczy samochodów osobowych użytkowanych na podstawie umowy leasingu operacyjnego, ponieważ w takim przypadku nie następuje nabycie pojazdów. Powyższe wynika z art. 86 ust. 3 tej ustawy, do którego odnosi się art. 88 ust. 1 pkt 3.

Ponadto według Spółki kwestia ograniczeń w odliczaniu podatku VAT związanych z umowami leasingu została uregulowana w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy o p.t.u.

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w zaskarżonym postanowieniu stwierdził, że w związku z nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystanych do napędu ww. pojazdów Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, co wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o p.t.u. Prawo to związane jest bowiem z ładownością pojazdu oraz jego charakterem, ustalonym w świadectwie homologacji lub odpisie decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Natomiast nie ma przy tym znaczenia tytuł prawny, na podstawie którego podmiot użytkuje pojazdy.

W zażaleniu podatnik stwierdza, że stanowisko organu I instancji nie zostało poparte, poza ogólnym przywołaniem art. 86 ust. 3 cyt. ustawy o p.t.u., żadnym innym przepisem. Jego zdaniem ww. przepis odnosi się wyłącznie do samochodów, które zostały „nabyte” i których dopuszczalna ładowność jest mniejsze niż określona we wzorze zawartym w tym przepisie. W konsekwencji ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia, określone w art. 88 ust 1 pkt 3, dotyczą tylko tych samochodów osobowych, które zostały nabyte. Zdaniem Spółki w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy leasingu operacyjnego przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu tych samochodów.

Po zapoznaniu się ze sprawą stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o p.t.u. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy.

Z przepisu tego wynika wyraźnie, że „prawo do odliczenia podatku naliczonego” nie przysługuje do zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych. Wskazano przy tym, że przez samochody osobowe należy rozumieć takie pojazdy, których definicja zawarta jest w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy. Tak więc zgodnie z art. 86 ust. 3 cyt. ustawy o p.t.u. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:DŁ =357kg+ n x 68 kg gdzie:DŁ – oznacza dopuszczalna ładownośćn- oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy - kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5 000 zł.

Przepis ten reguluje przede wszystkim kwestię wysokości podatku naliczonego obniżającego podatek należny w przypadku nabycia pojazdów o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona ww. wzorem. Jednakże określa jednocześnie kryteria, na podstawie których rozstrzyga się o charakterze pojazdu (osobowy czy ciężarowy). Tak więc na potrzeby art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o p.t.u. należy wykorzystać wyłącznie sformułowania definiujące samochód osobowy. Natomiast użyte w treści ww. przepisu pojęcie „nabycie samochodów osobowych” nie należy do tej definicji.

Samochodami osobowymi są zatem pojazdy o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona ww. wzorem. Nie ma przy tym znaczenia charakter posiadanego tytułu prawnego, na podstawie którego samochody są użytkowane.

Podatek naliczony ujęty w fakturach zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanego do napędu takich samochodów nie może obniżać podatku należnego.

Ponadto zauważa się, iż kwestie związane z odliczeniem podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa silnikowego, oleju napędowego oraz gazu reguluje art. 88 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Natomiast art. 86 ust. 7 cyt. ustawy o p.t.u. określa maksymalną kwotę podatku naliczonego ujętego w fakturach dotyczących czynszu lub innych płatności wynikających z umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, która może obniżać podatek należny. Przepis ten nie ma zatem znaczenia w niniejszej sprawie. Rozstrzygnięcie organu I instancji jest zatem w tym zakresie prawidłowe.

W związku z powyższym postanawiam jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny.

Jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. Nie jest natomiast wiążąca dla podatnika (por. art. 14 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej).

W przypadku zmiany przepisów podatkowych interpretacja przestaje wiązać. Wykonanie niniejszej decyzji podlega wstrzymaniu do dnia upływu terminu do wniesienia skargi do sadu administracyjnego, w przypadku złożenia skargi – do czasu zakończenia postępowania przed tym sądem (por. art. 14b § 6 ww. ustawy).

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.