Wnioskodawca wnosił o udzielenie informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego poprzez określenie "czy na podstawie art. 86 ustawy o VAT ma prawo do obniżenia podatku naliczonego wynikającego z faktury na której podatek przeliczony jest na złote polskie według kursu sprzedaży, nie zaś kursu średniego, a cała należność jest wyrażona w walucie obcej". Strona jest czynnym podatnikiem podatku VAT - prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych, które są opodatkowane wg stawki 22%, 0%, jak również nie podlegają opodatkowaniu ze względu na wykonywanie ich poza terytorium kraju. Podatnik wskazał w swym wniosku, iż "w miesiącu XI wziął w leasing operacyjny samochód ciężarowy". Polska firma leasingowa - czynny podatnik VAT wystawia faktury VAT za raty leasingowe w EURO i wskazuje jednocześnie wartość podatku w złotych wg kursu sprzedaży. Strona podkreśla, iż "wzięty w leasing samochód wykorzystany będzie do czynności opodatkowanych. Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT wynikający z faktury wystawionej w EURO- przeliczony "po kursie sprzedaży" - podlega odliczeniu w takiej wysokości jaka wynika z faktury. Podatnik uważa iż wartość netto powinna być wyliczona również "wg kursu sprzedaży". Strona dołączyła do wniosku kopię faktury potwierdzającej uiszczenie opłaty za m-c listopad 2005r.

W świetle przepisów prawa ustawodawca przyjął zasadę, w myśl której na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązania pieniężne powinny być wyrażane w walucie polskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 z późn. zm.) dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczenie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk. Na podstawie art. 9 w/w ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe prowadzi sie w języku polskim i w walucie polskiej.

Na podstawie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej. Biorąc pod uwagę brzmienie § 12 ust. 3 w/w rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którym są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące. Biorąc pod uwagę dyspozycję § 12 ust. 1 wszystkie te dokumenty winny być wystawione w języku polskim. Jeżeli dowód księgowy podaje wartość operacji gospodarczej tylko w walucie obcej - na podstawie § 12 ust. 4 podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Na podstawie § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798) kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności na fakturze. Biorąc pod uwagę dyspozycję w/w przepisu ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa jaka wartość winna być wyrażona w walucie polskiej - jest to kwota podatku. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej.

Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych zawarty jest w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 z późn. zm.). Na podstawie ust. 1 § 37 kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza sie na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Z ust. 2 § 37 wynika, że w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Na podstawie ust. 3 § 37 w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje sie odpowiednio.

Reasumując na gruncie prawa polskiego dopuszcza sie otrzymywanie przez podatników od swoich kontrahentów dowodów księgowych podających wartość operacji gospodarczych w walucie obcej z jednoczesnym wymogiem przeliczania przez podatników walut obcych na złote wg przytoczonych wyżej zasad.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łukowie, w oparciu o w/w przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, stwierdza iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktury VAT dokumentującej opłaty z tytułu umowy leasingowej wyrażone w walucie obcej przeliczone wg wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko zawarte w piśmie Podatnika jest w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego nieprawidłowe.

Nie poddano ocenie złożonego wraz z pismem załącznika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ewentualna zmiana stanu prawnego skutkuje utratą aktualności interpretacji.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 b w/w ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże jednak właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.