Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 22 listopada 2005 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Bałuty Nr I USB XVI/415/53/05 wydane w dniu 9 listopada 2005 r, odmawia zmiany w/w postanowienia.

W dniu 2 września 2005 r. zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną zaliczoną na stale do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z powodu choroby układu oddechowego i krążenia oraz upośledzenia narządu ruchu. Jednocześnie jest Pani emerytką, wykonującą zawód radcy prawnego. Część zadań wykonuje Pani w domu ręcznie.
Pani zdaniem zakup komputera, wraz z monitorem, drukarką oraz oprogramowaniem Lex ułatwi wykonywanie czynności życiowych tj. zarówno wykonywanie zawodu radcy prawnego jak i wszystkich czynności wymagających odręcznego pisania. Ponadto ułatwi kontakt z literaturą, wiedzą życiową i zawodową bez konieczności bezpośredniego kontaktu z kurzem z uwagi na astmę. Zakup programu Lex motywuje Pani wykonywaniem pracy zawodowej, dzięki której choroba nie postępuje w szybkim czasie.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Bałuty w postanowieniu z dnia 9 listopada 2005 r. Nr I USB XVI/415/53/05 nie podzielił przedstawionego we wniosku stanowiska.

Nie zgadzając się z interpretacją organu pierwszej instancji, w dniu 22 listopada 2005 r. złożyła Pani zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, wnosząc o jego zmianę.

Po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28 – 30 oraz art. 30a – 30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W świetle art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki rehabilitacyjne podlegające odliczeniu od dochodu uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Wydatki wymienione w pkt 3 podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, w wysokości faktycznie poniesionej, a maksymalną wysokość tych odliczeń wyznacza dochód do opodatkowania. Odliczenia te są dokonywane na podstawie dowodu potwierdzającego poniesienie tych wydatków. Dowodem takim jest każdy dokument, potwierdzający fakt dokonania konkretnych wydatków przez określoną w nim osobę.

Warunkiem odliczenia ww wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową.

Ponadto wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie.

Aby skorzystać z odliczenia od dochodu na mocy powołanych przepisów, zakupiony sprzęt musi spełniać określone kryteria – powinien być to sprzęt o indywidualnym charakterze, dostosowany do konkretnej niepełnosprawności, niezbędny w jej rehabilitacji oraz ułatwiający wykonywanie czynności życiowych odpowiednio do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W analizowanym stanie faktycznym na poparcie stanowiska przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji przedłożyła Pani zaświadczenie lekarskie z dnia 19.09.2005 r., z którego wynika, iż ze względu na rodzaj choroby możliwa jest praca z użyciem komputera, jako nieobciążająca niesprawnych kończyn górnych. Opinia ta zawiera wskazania w zakresie wykonywania przez Panią pracy zawodowej.
Dodatkowo w dniu 14.11.2005 r. przedstawiła Pani zaświadczenie lekarskie z dnia 05.11.2005 r., z którego wynika, iż cyt. „praca na komputerze ułatwi wykonywaną pracę zawodową i czynności życiowe”.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż Pani argumentacja nie zasługuje na uwzględnienie z poniżej podanych względów.
Zakup komputera (wraz z monitorem, drukarką oraz programem Lex) podyktowany jest głównie względami zawodowymi, nie zaś potrzebą odzyskania sprawności organizmu i poprawiania jakości funkcji życiowych – zakupiony komputer ma być wykorzystywany przede wszystkim do celów zawodowych. Nie można kwalifikować sprzętu komputerowego używanego przy wykonywanej pracy, do kategorii urządzeń niezbędnych w procesie rehabilitacji, a tym bardziej ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Taki sprzęt, co najwyżej będzie ułatwiać wykonywanie funkcji zawodowych i może stanowić koszt prowadzonej działalności gospodarczej, w żaden sposób natomiast nie pomaga w odzyskiwaniu sprawności organizmu i poprawianiu jakości funkcji życiowych.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, iż brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Bałuty z dnia 10 listopada 2005 r. Nr I USB XVI/415/53/05.