P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Namysłowie stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Urząd Gminy we wniosku z dnia 24.11.2005r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia, jako świadczenia rzeczowego, dofinansowania zakupów świątecznych - w postaci zwrotu gotówki, udokumentowanych rachunkiem imiennym przedstawionym przez uprawnione osoby, jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Wnioskiem z dnia 24.11.2005r. Urząd x zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o interpretację przepisów prawa w sprawie dotyczącej dofinansowania zakupów świątecznych udokumentowanych rachunkiem imiennym przedstawionym przez uprawnione osoby. Jak wynika z ww pisma szczegółowa kwestia wymagająca interpretacji dotyczy odpowiedzi na pytanie czy zwrot gotówki za dokonane przez pracownika zakupy można potraktować jako świadczenia rzeczowe, czy też należałoby opodatkować ten przychód podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Jednostka uważa, iż zakupione towary są w danym momencie własnością pracodawcy i można potraktować je jako świadczenia rzeczowe, zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 21 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy z dnia 21 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00zł; z zastrzeżeniem, że świadczeniami rzeczowymi nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Refundując pracownikowi w formie pieniężnej poniesiony przez niego, udokumentowany rachunkiem imiennym na jego nazwisko, wydatek na zakup wybranych towarów handlowych, zakład pracy dokonuje wypłaty świadczenia pieniężnego, a nie świadczenia rzeczowego.

Wobec powyższego dokonany zwrot kwoty zapłaconej przez pracownika za zakupione towary świąteczne w świetle przepisów art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem nie jest świadczeniem rzeczowym.

Zwrócone pracownikom kwoty za zakup towarów są świadczeniem pieniężnym i stanowią dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w myśl art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju wydatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie art. 236 § 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa przysługuje prawo wniesienia zażalenia.

Zażalenie, zgodnie z art.223 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa, wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Namysłowie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zażalenie, zgodnie za art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające żądanie.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 1 ust.1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t.j.: Dz.U. z 2004r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) zażalenie podlega opłacie skarbowej.

Wysokość stawek tej opłaty określona została w załączniku do ww ustawy i wynosi 5,00 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.