P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 par.1, art. 14a par. 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu pisma z dnia 13 października 2005 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana w ww. piśmie odnośnie braku obowiązku podatkowego w związku z zawartą umową użyczenia na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t.Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.) - jest nieprawidłowe .

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 13 października 2005 roku do Pierwszego Urzędu Skarbowego wpłynął Pana wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zapytanie dotyczyło skutków podatkowych jakie rodzi zawarta umowa użyczenia m.in. na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.).

W złożonym wniosku, uzupełnionym w dniach 7 listopada 2005 roku i 22 listopada 2005 roku, przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy:
Przedmiotem użyczenia jest lokal własnościowy, który podatnik otrzymał wraz z bratem w spadku po zmarłej mamie.

Lokal ten przed śmiercią zajmowała mama podatnika wraz z konkubentem (od 1997 roku), z którym - jak pisze podatnik - łączył ją przedkonkordatowy kościelny związek małżeński. Jest on osobą starszą (65 lat), utrzymującą się z renty, posiadającą I grupę inwalidzką ze względu na wzrok i należącą do Związku Niewidomych.

Osoba ta poprzez długoletnie pożycie z mamą podatnika traktowana jest jako członek rodziny a także przez szereg lat zastępowała podatnikowi i jego bratu ojca a obecnie wnukom- dziadka.

W związku z powyższym podatnik wraz z bratem zezwala na korzystanie przez tę osobę, z mieszkania na zasadach określonych we wzorze umowy użyczenia dołączonym do wniosku, nie uzyskując jednocześnie żadnych korzyści z tego tytułu. Osoba ta jest zameldowana w przedmiotowym lokalu na pobyt stały od miesiąca sierpnia 1997 roku.

Ponadto jak wynika z wniosku podatnik nie mieszka wraz z osobą biorącą w użyczenie lokal mieszkalny.

Z umowy użyczenia wynika m.in., że na czas określony zostaje oddany lokal mieszkalny, składający się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki o określonej powierzchni.

Biorący do używania mieszkania zobowiązuje się płacić czynsz administracyjny, proporcjonalnie powiększany do wzrostu świadczeń z tego tytułu, na podstawie zawiadomienia administracji o wzroście stawek czynszowych, przedstawionego przez użyczającego.

Biorący do używania ponosi opłaty za energię elektryczną i gaz, opłaty komunalne oraz za korzystanie z telefonu.

Oprócz ww. kosztów, biorącego w używanie obciążają wszelkie nakłady, dotyczące napraw niezbędnych do zachowania lokalu w stanie niepogorszonym.

Lokal nie może być oddany do używania ani podnajęty osobom trzecim, bez zgody użyczającego. Po zakończeniu okresu użyczenia, biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu lokal w stanie niepogorszonym - bez wezwania.

Podatnik stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym znajduje zastosowanie przepis art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 111 par.3 ustawy Ordynacja podatkowa i stwierdza, że uzyskany dochód z nieodpłatnego użyczenia lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na to, iż uznaje osobę, której użycza lokal mieszkalny za członka rodziny.

Odnosząc się do powyższego, stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku, źródłami przychodu są nieruchomości lub ich części. Za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, zgodnie z art. 16 ust.1 ww. ustawy uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku wykorzystywania nieruchomości na własne potrzeby lub potrzeby członków rodziny nie ustala się wartości czynszowej tej nieruchomości, a wydatki związane z nieruchomością nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia członka rodziny. Z kolei, najbliższe ustawie podatkowej przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz.60 ze zm.) stanowią w przepisie art. 111 par.3, że za członka rodziny uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia, ale również osobę pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu. Definicja członka rodziny w prawie podatkowym jest zatem szersza niż w polskim prawie rodzinnym, które np. pomija związki konkubenckie.

W świetle powyższego uznaje się za osobę pozostającą w faktycznym pożyciu tj. za członka rodziny taką, którą łączą z podatnikiem więzi uczuciowe, fizyczne, gospodarcze, zamieszkującą z podatnikiem, prowadzącą z nim wspólne gospodarstwo domowe, uczestniczącą w jego życiu codziennym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego brak dostatecznych przesłanek, aby uznać konkubenta zmarłej mamy (osobę niespokrewnioną) z podatnikiem za członka rodziny, bowiem oprócz więzów uczuciowych nie łączą podatnika z tą osobą inne stosunki charakterystyczne dla faktycznego pożycia. Osoba ta zamieszkuje w innej miejscowości, a więc oddzielnie, prowadzi odrębne gospodarstwo domowe, sama ponosi wydatki związane z utrzymaniem użyczonego lokalu, jego remontem, do czego zobowiązana została zawartą umową użyczenia.

W konsekwencji powyższego, skoro nie można uznać konkubenta zmarłej mamy za członka rodziny, tym samym po stronie podatnika tj. Pana wystąpi przychód z nieruchomości odstąpionej bezpłatnie, jaki przysługiwałby od tej osoby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana we wniosku jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie zastosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b par. 1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli płatnik podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a par. 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a par. 4 ustawy - Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie .

Zażalenie zgodnie z przepisami art. 236 par.2, art. 220 i 223 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zażalenie winno zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.