POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216§ 1, art. 14a§1 i §4 ustawy z dnia 29.08.1997 r.- Ordynacja Podatkowa ( tekst jednolity r. -Dz.U z 2005 r. Nr 8 poz 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w ........ uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 23.11.2005 r.(wpływ do tut. Urzędu 25.11.2005 r) w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących kosztów procesu sądowego.

UZASADNIENIE

W myśl art. 14a §1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa ( tekst jednolity-Dz.U.z 2005 r. Nr 8 poz 60 ze zm. ), stosownie do swojej właściwości Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie - art.14a §4 Ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia 23.11.2005 r.(wpływ do tut. Urzędu 25.11.2005 r) zwrócił się Pan z zapytaniem do tutejszego Urzędu Skarbowego, czy koszty procesu sądowego ( wpisowe do sądu, koszty zastępstwa procesowego ) dotyczącego zapłaty na rzecz Pana firmy kary umownej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Dnia 01.04.2000 roku została zawarta umowa najmu pomiędzy Parafią (wynajmujący), a Panem ( najemcą ) . Przedmiotem najmu były pomieszczenia przylegające bezpośrednio do Kościoła służące do prowadzenia działalności gospodarczej. Wobec rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym, wystąpił Pan do sądu przeciwko Parafii o zapłatę odszkodowania, opierając roszczenie o treść § 11 umowy , z której wynikało, iż po jednostronnym rozwiązaniu umowy przez wynajmującego - w oznaczonym terminie, wypłaci on najemcy określoną kwotę za zerwanie umowy.

Rozpatrując sprawę , należy stwierdzić co następuje:

Stosownie do treści art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity : Dz. U. z 2000r Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W wyroku z dnia 29 października 1997r., sygn. akt III SA 797/96 NSA uznał, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania dla osiągnięcia przychodu.

Przepisy w/w ustawy nie odnoszą się wprost do kosztów sądowych ponoszonych przez powoda (wierzyciela). Tak więc do kosztów sądowych, które występują po stronie wierzyciela, nie odnosi się żadna szczególna regulacja. Zastosowanie do nich znajdują ogólne reguły dotyczące zaliczania wydatków do kosztów. Mając na uwadze względy celowościowe, koszty sądowe dochodzenia roszczeń są możliwe do uwzględnienia po stronie kosztów uzyskania przychodów. Niewątpliwie bowiem wiążą się one z całokształtem działalności podatnika (przedsiębiorcy), warunkując często możliwość dalszego funkcjonowania przedsiębiorcy i osiąganie przezeń przychodów.

W rozpatrywanej sprawie dążył Pan do osiągnięcia przychodu w formie odszkodowania w związku z czym zostały poniesione określone wydatki.

W związku z tym koszty sądowe poniesione przez Pana t.j. wpisowe do sądu, koszty zastępstwa procesowego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ stwierdza, że stanowisko Pana w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Stosownie do art. 14 b§1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji , organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia , o którym mowa w art. 14a § 4 , jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja , o której mowa w art. 14a § 1 , jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 ( art. 14b § 2 Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa służy prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w ............. w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.