P O S T A N OW I E N I E

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1, §4 ustawy z dnia 29.08.1997r.-Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje stanowisko zawarte w piśmie z dnia 22.11.2005r (wpływ do tutejszego Urzędu 23.11.2005r):
1) za prawidłowe - w części dotyczącej uznania za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne,
2) za nieprawidłowe - w części dotyczącej uznania za koszty uzyskania przychodu odsetek od tych wierzytelności.

U Z A SA D N I E N I E

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zm.) , stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie - art. 14a § 4 Ordynacji.

Pismem z dnia 22.11.2005r zwrócił się Pan do tutejszego urzędu o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zapytanie Pana dotyczy należności nieściągalnych. W 2001 roku Pana firma sprzedała towar innej firmie, która za niego nie zapłaciła.
W związku z tym, skierowano sprawę do Sądu, który to zasądził solidarnie od pozwanego zapłatę za towar wraz z odsetkami. Po wyroku Sądu sprawa została skierowana do Komornika Sądowego, który w efekcie końcowym wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. W otrzymanej przez Komornika karcie rozliczeniowej zostały ustalone należności .
Pytanie Pana brzmi, czy są to należności nieściągalne, jeżeli tak , to czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów należność główną i zaległe odsetki oraz czy należny podatek od towarów i usług jest również kosztem uzyskania przychodu.

Pana zdaniem, wierzytelność główną wraz z odsetkami należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w kwocie netto.

W zakresie podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja dnia 29.11.2005r., natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, należy stwierdzić co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r, Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy.
W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 powyższej ustawy kosztem uzyskania przychodów są wierzytelności nieściągalne, w stosunku do których spełnione zostały jednocześnie dwa warunki:

1. na podstawie art. 14 ustawy, wierzytelności te uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne,
2. nieściągalność tych wierzytelności została uprawdopodobniona.

Sposoby udokumentowania nieściągalnych wierzytelności, dające podstawę do odpisania ich w koszty , ustawodawca wskazał w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego nieściągalność wierzytelności może być udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   a) oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku,
   albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym , że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wymienione przesłanki stanowią katalog zamknięty. Oznacza to, że tylko w/w dokumenty stanowią dowody umożliwiające zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Z uwagi na fakt, iż wierzytelność została zaliczona do przychodów w 2001 roku, a jej nieściągalność została udokumentowana Postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie, dotyczącym umorzenia postępowania egzekucyjnego w związku z bezskutecznością egzekucji, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż spełnione są warunki do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wierzytelności w momencie uprawdopodobnienia jej nieściągalności, tj. w 2005 roku, o czym stanowi art. 22 ust. 4 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym.
Kosztem uzyskania przychodu jest wartość netto wierzytelności nieściągalnej, ponieważ należny podatek od towarów i usług na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowił przychodu należnego w roku 2001.
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 w/ w ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art.10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Natomiast, w kwestii uznania naliczonych odsetek od nieotrzymanej należności, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy nie uznaje się za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.
W Pana przypadku odsetki nie stanowiły nigdy przychodu, a zatem brak podstaw do ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Stosownie z art. 14 b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji , organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia , o którym mowa w art. 14a § 4 , jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 (art. 14b § 2 Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa służy prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia