INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 2 lipca 2012 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

W listopadzie 2011 r. Spółka zawarła z Gminą umowę na oddanie Gminie w najem szkoły kontenerowej („Umowa”).

Umowa zakłada, że Wnioskodawca wzniesie na gruncie należącym do Gminy szkołę kontenerową („Szkoła”) wraz z niezbędnymi elementami takimi jak przyłącza, ogrodzenie, wjazd, które z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia stanowią całość, a następnie odda Szkołę w najem na rzecz Gminy na czas określony do dnia 30 czerwca 2014 r. (z możliwością przedłużenia tego okresu). Jednocześnie, na podstawie odrębnej umowy z Gminą, Spółka uzyskała odpłatnie prawo do dysponowania gruntem na cele związane z realizacją Umowy.

W listopadzie 2011 r., w ramach realizacji przedmiotu Umowy, Spółka zawarła również umowę podwykonawstwa z innym podmiotem („Podwykonawca”). Na mocy tej umowy, zobowiązaniem Podwykonawcy jest w szczególności:

• opracowanie projektu budowlanego Szkoły wraz z przyłączami, zagospodarowaniem terenu i ogrodzeniem, oraz uzyskanie jego akceptacji przez Gminę;
• uzyskanie wszelkich niezbędnych opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych wymaganych dokumentów, koniecznych do uzyskania pozwolenia na budowę Szkoły;
• złożenie wniosku i uzyskanie pozwolenia na budowę Szkoły;
• dokonanie koniecznej do montażu modułów kontenerowych niwelacji terenu i wybudowanie Szkoły;
• uzyskanie pozwolenia na użytkowanie Szkoły;
• rozbiórka Szkoły po zakończeniu Umowy oraz przywrócenie terenu, na którym była wybudowana, do stanu pierwotnego.

Z tytułu wykonania umowy podwykonawstwa, Spółka zapłaci Podwykonawcy wynagrodzenie, którego łączna kwota została ustalona w podziale na następujące składowe:

1. Kontenery wersja podstawowa wraz z modyfikacją konstrukcji kontenera,
2. Dostawa,
3. Montaż i dźwig,
4. Stopy fundamentowe,
5. Projekt z pozwoleniem na budowę,
6. Niwelacja terenu pod obiekt,
7. Wjazd na teren nieruchomości,
8. Przyłącza (woda, kanalizacja),
9. Ściana pożarowa,
10. Ogrodzenie tymczasowe,
11. Demontaż obiektu,
12. Przywrócenie terenu do stanu pierwotnego,

• zwane dalej „Elementami”.

Jednocześnie, z chwilą zapłaty przez Spółkę ceny kontenerów określonej w umowie podwykonawstwa (tj. zapłaty Podwykonawcy wynagrodzenia za Element nr 1), Podwykonawca zobowiązany jest do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa własności do wszystkich elementów Szkoły, w tym kontenerów.

Zgodnie z projektem budowlanym, Szkoła ma charakter budynku tymczasowego, nietrwale związanego z podłożem, modułowego, w technologii kontenerowej. Posadowiona jest na prefabrykowanych płytach żelbetowych na podłożu z kruszywa naturalnego.

Po okresie najmu Szkoły, tj. po dniu 30 czerwca 2014 r., o ile okres ten zgodnie z postanowieniami Umowy nie zostanie przedłużony, Szkoła będzie rozebrana, tj. konstrukcja kontenerowa Szkoły oraz płyty żelbetowe, na których Szkoła jest posadowiona, będą rozebrane, przyłącza zostaną odcięte, a teren wokół Szkoły zostanie przywrócony do stanu pierwotnego. W przypadku gdyby Spółka nie dotrzymała ustalonych z Gminą terminów rozebrania Szkoły, zgodnie z Umową Gmina będzie obciążać Szkołę karą umowną za każdy dzień zwłoki w rozbiórce. Ponadto Gmina może dochodzić od Wnioskodawcy dodatkowego odszkodowania z tego tytułu.

Kontenery pochodzące z rozbiórki Szkoły trafią do Spółki i będą mogły być dalej wykorzystywane w działalności gospodarczej, tj. np. użyte przez Wnioskodawcę przy wznoszeniu kolejnego obiektu kontenerowego lub też wynajęte innym podmiotom jako samodzielne moduły kontenerowe.

Z kolei inne nakłady bezpośrednio związane z wzniesieniem Szkoły, odpowiadającej wynagrodzeniu Podwykonawcy z tytułu Elementów nr 2-10, ulegną fizycznemu zniszczeniu w trakcie robót rozbiórkowych (np. płyty żelbetowe, na których Szkoła jest posadowiona) lub też ich efekty do tego czasu zostaną w pełni wykorzystane przez Spółkę (np. pozwolenie na budowę, usługi montażowe i dźwigowe) i nie będą mogły być przez Spółkę wykorzystywane ponownie.

Pozostałe Elementy, tj. nr 11 i 12, nie są związane ze wzniesieniem Szkoły, lecz będą związane z jej rozbiórką i przywróceniem terenu do stanu pierwotnego po zakończeniu okresu najmu.

W lutym 2012 r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółce pozwolenia na budowę Szkoły, tj. na budowę budynku tymczasowej szkoły kontenerowej – kat. obiektu IX, wraz ze zjazdem z drogi powiatowej – kat. obiektu IV, przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym, hydrantami p-poż.

W momencie składania wniosku prace związane z wzniesieniem Szkoły zostały zakończone. Obecnie Wnioskodawca oczekuje na otrzymanie ostatnich faktur od Podwykonawcy, na podstawie których zostaną dokonane ostatnie płatności. W związku z tym, Szkoła nie została jeszcze ujęta w rejestrze środków trwałych Spółki, a od wartości początkowej szkoły nie są jeszcze dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Uzupełniając opis zdarzenia przyszłego w związku z wezwaniem tutejszego organu interpretacyjnego Spółka wskazała:

1. Szkoła kontenerowa wraz z niezbędnymi elementami takimi jak przyłącza, ogrodzenie, wjazd, które z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia stanowią całość, dla celów podatkowych będą stanowić jeden środek trwały (składnik majątkowy) Spółki;
2. Do momentu rozbiórki Szkoły kontenery użyte do jej wzniesienia nie będą traktowane jako odrębne środki trwałe. Odrębnym obiektem inwentarzowym będzie zatem Szkoła. Po rozbiórce Szkoły, w zależności od sposobu dalszego wykorzystania kontenerów, kontenery te mogą stanowić odrębne środki trwałe albo staną się elementami konstrukcyjnymi innego środka trwałego należącego do Wnioskodawcy;
3. Rozbiórka Szkoły wraz z elementami towarzyszącymi nie będzie związana z utratą jej przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę – Spółka będzie nadal świadczyć usługi w zakresie wynajmu kontenerów oraz wznoszenia i wynajmu obiektów kontenerowych;
4. Kontenery, które pozostaną po rozbiórce Szkoły będą mogły być wykorzystane przez Wnioskodawcę w dwójnasób:



1. staną się elementem konstrukcyjnym wykorzystywanym do budowy innego środka trwałego należącego do Wnioskodawcy (np. posłużą do wzniesienia przez Spółkę innego obiektu kontenerowego
2. będą wykorzystywane samodzielnie, np. jako pojedyncze kontenery, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (np. wynajmowane innym podmiotom).


W przypadku oznaczonym literą b), kontenery będą spełniać warunki określone w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj.:


1. zostały nabyte przez Wnioskodawcę i stanowią własność Spółki,
2. będą kompletne i zdatne do użytku,
3. przewidywany okres ich dalszego używania będzie dłuższy niż rok,
4. będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo zostaną oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.


W tym świetle, kontenery odzyskane przez Spółkę po rozbiórce obiektu Szkoły, które nie będą przyłączone do innego środka trwałego, lecz będą wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (np. wynajmowane innym podmiotom) będą spełniały warunki uznania ich za odrębne środki trwałe.


5. Celem, dla którego Spółka zawarła Umowę z Gminą było osiąganie przez nią przychodów z tytułu najmu Szkoły. Warunkiem uzyskania tych przychodów było zobowiązanie się Spółki w Umowie do rozebrania obiektu Szkoły oraz przywrócenia terenu zajętego pod Szkołę do stanu pierwotnego po zakończeniu okresu najmu.Wydatki na te czynności są więc w sposób bezpośredni związane z osiąganiem przez Spółkę przychodów z najmu Szkoły.
6. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na rozbiórkę Szkoły i przywrócenie terenu do stanu pierwotnego nie będą związane z wytworzeniem nowych środków trwałych.W efekcie rozbiórki Szkoły Spółka może – co prawda – odzyskać elementy konstrukcyjne (tj. kontenery), które w określonych warunkach mogą stanowić środki trwałe Wnioskodawcy. Niemniej jednak, wydatki na rozbiórkę i przywrócenie terenu do stanu pierwotnego nie są i nie będą wydatkami związanymi z wytworzeniem tych kontenerów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych Szkoła wraz z elementami towarzyszącymi (tj. przyłączami, ogrodzeniem, itd.) będzie środkiem trwałym Spółki...

Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to:

1. Czy wartością początkową Szkoły będzie koszt jej wytworzenia odpowiadający wysokości wynagrodzenia należnego Podwykonawcy z tytułu wzniesienia Szkoły i przeniesienia na Spółkę prawa do jej własności określonego w odniesieniu do Elementów nr 1-10...
2. Czy Spółka postąpi prawidłowo amortyzując Szkołę według stawki 4,5%, właściwej dla gdzie indziej niesklasyfikowanych obiektów inżynierii lądowej i wodnej o symbolu 291 KŚT, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
3. Czy w wyniku likwidacji Szkoły niezamortyzowana część jej wartości początkowej, za wyjątkiem tej części wartości początkowej Szkoły, która związana jest z ceną nabycia kontenerów użytych przy jej budowie, będzie mogła zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów podatkowych jednorazowo w momencie likwidacji...
4. Czy w przypadku rozbiórki Szkoły i odłączenia kontenerów, cena nabycia tych kontenerów określona w umowie z Podwykonawcą, odpowiednio pomniejszona o przypadającą na tę wartość sumę odpisów amortyzacyjnych za okres, gdy kontenery były częścią składową Szkoły:



1. zwiększy wartość początkową innego środka trwałego, jeżeli kontenery zostaną wykorzystane do wytworzenia tego innego środka...
2. będzie stanowiła wartość początkową tych kontenerów dla celów ich dalszej amortyzacji, jeżeli kontenery będą spełniać warunki określone w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...



5. Czy w przypadku kontenerów odłączonych od Szkoły, które będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, Spółka nie będzie zobowiązana do stosowania przy ich dalszej amortyzacji stawek i sposobu amortyzacji uprzednio przyjętego dla Szkoły...
6. Czy nakłady poniesione przez Spółkę na rozbiórkę Szkoły i przywrócenie terenu do stanu pierwotnego, w tym te odpowiadające Elementom nr 11 i 12 wynagrodzenia Podwykonawcy, jako koszty podatkowe bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów, będą potrącalne przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. odpowiednio:



1. w roku, w którym zostały poniesione – proporcjonalnie w części w jakiej będą związane z przychodami z tytułu najmu Szkoły osiągniętymi przez Wnioskodawcę w tym roku, a w pozostałej części w roku poprzednim – w przypadku poniesienia tych kosztów w ostatnim roku, w którym Spółka uzyskała przychody z tytułu najmu Szkoły, ale przed upływem terminu do złożenia zeznania rocznego za rok go poprzedzający (o ile wcześniej nie zostało sporządzone sprawozdanie finansowe za ten miniony rok)...
2. w całości w ostatnim roku, w którym zostały osiągnięte przychody z tytułu najmu Szkoły – w przypadku poniesienia tych kosztów w ostatnim roku, w którym Spółka uzyskała przychody z tytułu najmu Szkoły, ale już po upływie terminu do złożenia zeznania rocznego za rok go poprzedzający (o ile wcześniej nie zostało sporządzone sprawozdanie finansowe za ten miniony rok)...
3. w całości w ostatnim roku, w którym zostały osiągnięte przychody z tytułu najmu Szkoły – w przypadku poniesienia tych kosztów w roku następnym po ostatnim roku, w którym Spółka uzyskała przychody z tytułu najmu Szkoły, ale przed upływem terminu do złożenia zeznania rocznego za ten ostatni rok (o ile wcześniej nie zostało sporządzone sprawozdanie finansowe za ten miniony rok)...
4. w całości w roku, w którym zostały poniesione – w przypadku poniesienia tych kosztów w roku następnym po ostatnim roku, w którym Spółka uzyskała przychody z tytułu najmu Szkoły, ale już po upływie terminu do złożenia zeznania rocznego za ten ostatni rok (o ile wcześniej nie zostało sporządzone sprawozdanie finansowe za ten miniony rok)...

• przy czym jeżeli sprawozdanie finansowe Spółki zostałoby sporządzone przed upływem terminu do złożenia zeznania rocznego za poprzedni rok wskazany w rozważanych scenariuszach, to termin sporządzenia tego sprawozdania finansowego – a nie termin na złożenie zeznania rocznego – byłby datą graniczną, do której należałoby się odnosić w poszczególnych sytuacjach...

Przedmiot niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 1. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 – Szkoła wraz z elementami towarzyszącymi (tj. przyłączami, ogrodzeniem, itd.) będzie środkiem trwałym Spółki.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środkiem trwałym mogą być następujące składnik majątkowe podatnika:

• budowle, budynki i lokale stanowiące odrębną własność,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty.

Warunkiem uznania danego składnika za środek trwały podatnika jest to, aby składnik ten spełniał łącznie następujące warunki:

• stanowił własność lub współwłasność podatnika,
• był nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• miał przewidywany okres używania dłuższy niż rok,
• był wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niezależnie od powyższych wymogów, w art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy podatkowej, ustawodawca przewidział, że do środków trwałych podatnika zaliczane są również, niezależnie od przewidywanego okresu ich używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że Szkoła oraz towarzyszące jej elementy powstałe w ramach realizacji Umowy (takie jak przyłącza, ogrodzenie czy zjazd) są obiektami budowlanymi (budowlami) wybudowanymi na cudzym gruncie, do których odnosi się art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rezultacie Szkoła będzie stanowiła środek trwały Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka realizuje inwestycję w postaci budowy budynku tymczasowej szkoły kontenerowej. Inwestycja obejmuje także powstanie „elementów towarzyszących”, takich jak przyłącza, ogrodzenie i wjazd, które z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia stanowią całość. Jednostka wskazuje także, że powstające obiekty, dla celów podatkowych będą stanowić jeden składnik majątkowy Spółki.

W przedmiotowej sprawie należy więc wskazać, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stosownie do art. 4a pkt 1 tej ustawy – inwestycja oznacza środek trwały w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm.). Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 16 ustawy o rachunkowości, środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie, stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podatkowej, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie – zwane także środkami trwałymi.

Pojęcie „budynek” zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, ze zm.). Na podstawie tej definicji przez pojęcie budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Pojęcie „trwale związany z gruntem” oznacza zarówno posiadanie przez obiekt budowlany fundamentów, które są usytuowane poniżej poziomu terenu (wkopane w grunty), jak i trwałego związania fundamentów z obiektem budowlanym.

Przez „budowlę” – w myśl art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 1 ww. ustawy zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i budowla stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami jest obiektem budowlanym.

Przez tymczasowy obiekt budowlany natomiast, zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy należy rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych KŚT (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W klasyfikacji tej za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt – obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp. Dodatkowo, z objaśnień szczegółowych do niniejszej klasyfikacji wynika, iż przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany, który jest na trwale powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Należy przy tym podkreślić, iż zarówno przepisy ustawy Prawo budowlane, jak i przepisy rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji środków trwałych nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, który wyznacza zakres przedmiotowy instytucji interpretacji indywidualnej. Tym samym, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy. W konsekwencji, nie przesądza w niniejszej interpretacji o prawidłowej kwalifikacji przedmiotowego składnika majątkowego.

Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż skoro przedmiotowy budynek tymczasowy (budynek tymczasowej szkoły kontenerowej) wraz z „elementami towarzyszącymi” spełnia definicję środka trwałego wynikającą z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie dla celów podatkowych stanowić będzie jeden składnik majątkowy, to będzie środkiem trwałym Spółki.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 – 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.