Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w (...) stwierdza, że stanowisko Pani (...), właścicielki (...) z siedzibą w (...) przy ulicy (...), NIP (...) zawarte we wniosku z dnia 08.07.2005 r., w sprawie:
1. zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej:
- wydatków związanych z rejestracją działalności gospodarczej,
- przyjętych nieodpłatnie towarów handlowych,
- odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w drodze darowizny,
2. zaliczenia do przychodu z działalności gospodarczej wartość firmy (środki trwałe, towary, pozostałe środki obrotowe) otrzymanej w drodze darowizny od matki,
3. opodatkowania osiągniętego dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym
jest prawidłowe.

Pismem z dnia 08.07.2005 r. Pani (...), właścicielka Apteki (...) z siedzibą w (...) przy ulicy (...) zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie: zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z rejestracją działalności gospodarczej,przyjętych nieodpłatnie towarów handlowych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w drodze darowizny, zaliczenia do przychodu z działalności gospodarczej wartość firmy (środki trwałe, towary, pozostałe środki obrotowe) otrzymanej w drodze darowizny od matki, oraz opodatkowania osiągniętego dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pani (...) w dniu 30.04.2005 r. na podstawie aktu notarialnego, w drodze darowizny dokonanej przez matkę stała się właścicielką Apteki (... ) z siedzibą w (...) przy ulicy (...) przejmując środki trwałe, wyposażenie, towary handlowe, pracowników, nazwę apteki i należności. Prowadzenie apteki wnioskodawczyni rozpoczęła w dniu 01.05.2005 r., natomiast w dniu 13.04.2005 r. uiściła opłatę administracyjną w urzędzie miasta z tytułu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz opłatę skarbową z tytułu zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w (...) zważył, co następuje:

Ad.1. Osoby fizyczne jako przedsiębiorcy rejestrują swoją działalność gospodarczą przez uzyskanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Wiąże się to z pobraniem opłaty administracyjnej. Podobnie jest ze zgłoszeniem rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług, które podlega opłacie skarbowej.

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego zapisu wynika, iż rozpatrując czy poniesiony przez podatnika koszt może stanowić koszt uzyskania przychodu, należy ustalić czy spełnione zostały równocześnie dwa niezbędne warunki:
- czy został on poniesiony w celu uzyskania przychodu,
- czy nie został wymieniony w katalogu kosztów nie uznanych przez ustawodawcę za koszt uzyskania przychodu.

Opłata administracyjna związana z dokonaniem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz opłata skarbowa dotycząca zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, są rzeczywistymi kosztami jakie Podatniczka musiała ponieść tylko i wyłącznie w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Działalność ta jest źródłem przychodu Pani (...).
A zatem wyżej wymienione koszty stanowią w myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszt uzyskania przychodu gdyż mają wpływ na osiągnięcie przyszłych przychodów.

Zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 z późniejszymi zmianami) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Jak z powyższego wynika Podatniczka ma obowiązek wpisania do księgi przyjęty towar handlowy w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art.22c , stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 15 wyżej przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od towarów i darowizn.

Odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 22 ust. 1 i art. 23.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że nabycie składników majątku w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji, o ile składniki te mogą być uznane za środki trwałe i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Ad.2. Zgodnie z art. 14 ust. 2 plt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.
Do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późniejszymi zmianami) należą: małżonek, dzieci, wnuki, prawnuki, (tzw. zstępni) oraz rodzice, dziadkowie, pradziadkowie (tzw.wstępni), pasierb, zięć, synowa, rodzeństwo, ojczym, macocha i teściowie. Grupa II to: dzieci, wnuki i prawnuki rodzeństwa, czyli siostrzeńcy, siostrzenice, bratankowie itp., rodzeństwo rodziców (ciotki, wujowie, stryjowie) i rodzeństwo małżonków oraz małżonkowie rodzeństwa (bratowe, szwagierki, szwagrowie), małżonkowie innych zstępnych (mąż wnuczki, prawnuczki, żona wnuka, prawnuka).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że darczyńcą była matka wnioskodawczyni, a więc osoba w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn zaliczona do I grupy podatkowej. Zatem zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość firmy (środki trwałe, towary, pozostałe środki trwałe) nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Ad.3. Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 wyżej wymienionej ustawy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Przepis art. 9a ust.2 ustawy przyznaje prawo wyboru opodatkowania podatkiem liniowym zarówno podatnikom kontynuującym jak i rozpoczynającym działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego z zastrzeżeniem jednak ust. 3 wyżej wymienionego artykułu. Ustęp 3 art. 9a cytowanej ustawy stanowi natomiast iż – jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust.2, uzyska z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki nie mającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadającym czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art.30c i jest obowiązany do złożenia właściwych deklaracji o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku i wpłacenia zaliczek obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Z powyższego wynika, że osoby, które zamierzają wykonywać działalność na rzecz byłych lub obecnych pracodawców nie mogą stosować podatku liniowego. Przy czym ograniczenie to nie dotyczy każdego przypadku świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy. Okolicznością wyłączającą możliwość stosowania podatku liniowego jest świadczenie usług odpowiadających czynnościom wchodzącym w zakres działalności w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy wykonywanych w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywanych w roku podatkowym.

Z opisanej sytuacji wynika, że Podatniczka do chwili rozpoczęcia działalności była zatrudniona na stanowisku farmaceuty na podstawie umowy o pracę u swojej matki. W chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek, nie świadczy usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, ponieważ matka Podatniczki, u której Pani (...) była zatrudniona na podstawie umowy o pracę zlikwidowała działalność gospodarczą, przekazując w formie darowizny aptekę córce.
W związku z powyższym nie ma przeszkód do opodatkowania uzyskanego dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym, pod warunkiem, że Pani (...) zawiadomiła o wyborze tego sposobu opodatkowania – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zatem stanowisko strony w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 ,poz. 60 z późniejszymi zmianami) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jeżeli zażalenie nie spełnia warunków wynikających z wyżej cytowanych przepisów organ odwoławczy, zgodnie z art. 228 § 1, pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa pozostawia zażalenie bez rozpatrzenia.

W przypadku wniesienia zażalenia należy dołączyć opłatę skarbową w znaku skarbowym w wysokości 5, 00 zł. oraz 0,50 gr od każdego załącznika.