P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie: - art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku ze złożonym przez ... Sp. z o. o. podaniem z dnia 24 listopada 2005 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim postanawia dla ... Sp. z o. o. ... udzielić pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego, stwierdzając iż stanowisko przedstawione przez podatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 02 grudnia 2005 r. pismem z dnia 24 listopada 2005 r. ... Sp. z o. o. złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika.

Z przedłożonego przez podatnika wniosku wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prócz pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzi działalności rolniczą związaną z posiadanym gospodarstwem rolnym, w skład którego wchodzą m.in. grunty rolne, lasy, pastwiska, łąki jak również ruchomości i nieruchomości. W zakresie działalności rolniczej Spółka zajmuje się uprawami polowymi jak również chowem i hodowlą bydła. Spółka prowadząc działalność w tym zakresie dokonuje zakupu stada hodowlanego (jałówki) będącego podstawą dalszego procesu reprodukcyjnego. Nowo urodzone jałówki przechodzą dwie selekcje. Najlepsze tworzyć będą stado hodowlane, a pozostałe stado do tuczu. Wątpliwość podatnika dotyczy prawidłowości ujęcia, w odpowiednich rejestrach oraz w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7, zakupu inwentarza żywego.

W związku z powyższym Spółka zadała pytanie, czy dokonując zakupu stada hodowlanego i/lub pojedynczych sztuk zwierząt o różnej wartości, które przeznaczone są do chowu i hodowli, a ich okres przewidywany pobytu w stadzie jest dłuższy niż rok można uznać, dla celów podatku od towarów i usług, iż zakup ten powinien być ujęty w rejestrze zakupów środków trwałych i w konsekwencji wykazany w poz. 44 i 45 deklaracji VAT-7. Czy też zakup taki uznany być winien za zakupy pozostałe i wykazany w poz. 46 i 47 deklaracji VAT-7.

Wskazano również na unormowania ustawy o rachunkowości mówiące, iż inwentarz żywy zaliczany jest do środków trwałych oraz ustawy o ochronie zwierząt stanowiące, że zwierzę nie jest rzeczą a istotą żyjącą zdolną do odczuwania bólu i cierpienia.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka uznała, iż zakup stada hodowlanego lub pojedynczych sztuk zwierząt dla celów chowu i hodowli winien być księgowany w rejestrach zakupów pozostałych i odpowiednio wykazywany w poz. 46 i 47 deklaracji VAT-7. Jednym z argumentów przemawiających za powyższą tezą jest zdaniem podatnika fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia inwentarza żywego w katalogu środków trwałych podlegających lub nie podlegających amortyzacji. Wobec powyższego bez znaczenia jest zdaniem wnioskodawcy zaliczenie przez ustawę o rachunkowości inwentarza żywego do środków trwałych. Na poparcie prezentowanego stanowiska przywołano również zapis objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług, który wskazuje, iż w poz. 44 deklaracji wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym były zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W uzupełnieniu złożonego podania pismem z dnia 05 grudnia 2005 r. Spółka doprecyzowała wcześniejsze stwierdzenia określając, iż wartość zakupu jednej sztuki zwierzęcia jest różna a planowany czas jej pobytu wynosi ponad rok.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim podziela stanowisko ... Sp. z o. o. w wyżej przedstawionej sprawie.

Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim stwierdza, co następuje. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie występuje definicja środków trwałych, do którego to pojęcia odnosi się wniosek podatnika.

W świetle definicji ustawowej art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.) przez środki trwałe rozumie się: „(...) rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki”.

Zgodnie z powyższym unormowaniem do środków trwałych zalicza się w szczególności:

1. nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
2. maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
3. ulepszenie w obcych środkach trwałych,
4. inwentarz żywy

Powyższą definicję przyjmuje również ustawodawca w objaśnieniach wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Jednak w przedmiotowej sprawie, dla celów podatkowych zasadnym jest uznanie, iż kwestia zaliczenia danego składnika majątku do środków trwałych i jego amortyzacji została uregulowana w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Ustawy podatkowe wprowadzają podział środków trwałych na podlegające i niepodlegające amortyzacji. Zgodnie z w/w przepisami amortyzacji podlegają między innymi, w oparciu o art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „(...) stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17 a pkt 1, zwane środkami trwałymi.”

Powyższa definicja każe więc uważać za środki trwałe w rozumieniu podatkowym pewne rzeczowe składniki majątku przedsiębiorstwa.

Powołane wyżej ustawy dotyczące podatku dochodowego jak i ustawa o podatku od towarów i usług nie zawierają w swej treści definicji pojęcia rzeczy. Z tego też względu sięgnąć należy do przepisów prawa cywilnego. Ustawową definicję rzeczy na gruncie prawa cywilnego zawiera art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Według tego przepisu rzeczami w rozumieniu kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne, tzn. materialne części przyrody w stanie pierwotnym lub przetworzonym, na tyle wyodrębnione, iż w stosunkach społeczno - gospodarczych mogą być traktowane jako dobro samoistne. Z powyższego wynika, że art. 45 k.c. wyłącza z pojęcia rzeczy nie tylko przedmioty niematerialne, lecz także niektóre przedmioty materialne (np. człowiek, niewydobyte złoża minerałów). Rzeczą w rozumieniu prawa cywilnego są tylko przedmioty materialne, lecz nie każdy przedmiot materialny jest rzeczą; pojęcie przedmiotu materialnego jest szersze od pojęcia rzeczy. Zwierzę niewątpliwie jest przedmiotem materialnym, ale jak wynika z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 z późn. zm.) - zwierzę jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Takie unormowania wskazują wprost, że zwierzę nie może być zakwalifikowane do kategorii rzeczy.

Uwzględniając powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim stoi na stanowisku, iż w przypadku klasyfikowania pojęcia środków trwałych dla potrzeb podatku od towarów i usług i odpowiedniego ich wykazania w deklaracji VAT-7 zasadnicze znaczenie ma rozumienie tego pojęcia w świetle ustaw dotyczących podatku dochodowego. Jako, że wśród środków trwałych wymienionych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zostały wskazane zwierzęta, podstawową natomiast kategorię środków trwałych stanowią rzeczy, zakup stada hodowlanego lub poszczególnych sztuk zwierząt winien być wykazany odpowiednio w poz. 46 i 47 deklaracji VAT-7 jako nabycie towarów pozostałych.

Interpretacji niniejszej udzielono zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w piśmie w oparciu o obowiązujące w dniu wydania interpretacji przepisy prawa podatkowego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim informuje ponadto, iż powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 239 w związku z art. 222 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.