Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia złożonego przez Pana Leszka S. - na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Staszowie z dnia 03.10.2005 r., znak: PP/443-24/05 w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach odmawia uchylenia i zmiany postanowienia organu I instancji.

W dniu 5 sierpnia 2005 roku do Urzędu Skarbowego w Staszowie wpłynął wniosek podatnika w sprawie wyjaśnienia procedury wydania zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu, tj. zaświadczenia VAT-25 oraz o wskazanie przepisów, które zabraniałyby podatnikowi ubieganie się o takie zaświadczenie, a jednocześnie nie dawałyby prawa organowi podatkowemu do jego wystawienia.

Następnie w dniu 23 września 2005 r. do Urzędu Skarbowego w Staszowie wpłynęło uzupełnienie powyższego wniosku, w którym wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie. Podatnik uważa, że jako właściciel pojazdu jest stroną w postępowaniu i tym samym osobą uprawnioną do uzyskania zaświadczenia VAT-25.

Po przeanalizowaniu powyższego wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Staszowie w dniu 3 października 2005 roku wydał postanowienie znak: PP/443-24/05, w którym stwierdził, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Od w/w postanowienia podatnik wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach, w którym wnosi o umożliwienie mu uiszczenia opłaty z tytułu wydania zaświadczenia VAT-25 oraz wydanie przedmiotowego zaświadczenia, niezbędnego do zarejestrowania pojazdu. W dalszej części zażalenia podatnik opisuje stan faktyczny tj. okoliczności zakupu w kraju środka transportu sprowadzonego uprzednio przez sprzedawcę z innego kraju Unii Europejskiej podkreślając jednocześnie, iż został oszukany, gdyż nie otrzymał od sprzedawcy zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu nabycia środka transportu.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, co następuje.

Przepis art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, że naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Zaświadczenie wydawane jest na wniosek zainteresowanego, który do składanego wniosku załącza dodatkowo umowę lub fakturę stwierdzającą nabycie pojazdu przez wnioskodawcę oraz inne dokumenty świadczące o tym, że w danym przypadku nie zachodzi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 105 ust 2 i 3 w/w ustawy).

Wzór zaświadczenia, o którym wyżej mowa określono w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84,poz. 785).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i dokumentów złożonych w Urzędzie Skarbowym w Staszowie w celu udzielenia interpretacji przepisów określających warunki i okoliczności wydania przez Urząd Skarbowy zaświadczenia VAT-25 - podatnik w dniu 12.09.2004 r. zakupił na giełdzie w Słomczynie od podatnika samochód osobowy Volkswagen Passat Combi z 1991 r.

Samochód ten został wcześniej zakupiony w Niemczech przez podatnika od podatnika O fakcie tym świadczy m.in. umowa kupna pojazdu używanego sporządzona pomiędzy w/w stronami w dniu 07.09.2005 r.

Analizując, zatem przedstawiony przez podatnika stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż w omawianym przypadku podatnik nie jest osobą uprawnioną do żądania wydania zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu. Zaświadczenie takie może być jedynie wystawione podmiotowi, który nabył pojazd w innym kraju Unii Europejskiej. W omawianym przypadku podmiotem, który mógłby ubiegać się o wydanie takiego zaświadczenia powinien być podatnik. Dlatego też organ podatkowy słusznie uznał, iż wystawiając zaświadczenie VAT-25 dla kolejnego nabywcy, który nabył pojazd w kraju, zaświadczyłby o sytuacji podatkowej innej osoby, a jest to niedopuszczalne.

W zażaleniu podatnik nie zgadza się z opinią organu pierwszej instancji w kwestii braku możliwości ubiegania się o wystawienie zaświadczenia VAT¬25. Ponadto z treści zaskarżonego postanowienia Strona wywodzi, iż do uiszczenia podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu zobowiązane są jedynie podmioty gospodarcze oraz podatnicy wykonujący działalność gospodarczą, co oznacza, iż osoby fizyczne są zwolnione z obowiązku uiszczenia podatku. Zatem zdaniem strony na podstawie wymaganych dokumentów oraz po uiszczeniu opłaty z tytułu wydania zaświadczenia osoby takie mogą ubiegać się o wydanie VAT-25.

Podatnik stwierdza również, iż przedmiotowy samochód zakupił w kraju, a od chwili, kiedy staliśmy się członkami Unii Europejskiej nie ma podstaw do twierdzenia, że Polska nie stanowi jej części. Podatnik uważa, iż, powinien być traktowany jak każdy inny obywatel, który zakupił pojazd w innym kraju Unii Europejskiej, bo w obu przypadkach mamy do czynienia z sytuacją, gdy obywatel Unii Europejskiej dokonuje zakupu pojazdu na terenie Unii Europejskiej.

Użyte w uzasadnieniu postanowienia organu pierwszej instancji sformułowanie „zaświadczenia wydawane są wyłącznie podmiotowi, który przywiózł nabyty w innym kraju Unii Europejskiej pojazd” podatnik utożsamia z traktowaniem Polski inaczej niż pozostałe kraje europejskie.

W odpowiedzi Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, iż przedstawione przez Stronę wyżej/w zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jako podstawę prawną do wydania zaświadczenia VAT-25 wskazał na art. 105 ustawy o VAT.

Powołując w/w przepis szczegółowo wyjaśnił przypadki wystawiania zaświadczeń potwierdzających zarówno uiszczenie jak i brak obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu. Intencją wspomnianego objaśnienia było wskazanie Stronie, iż w obu przypadkach zaświadczenia te są wystawiane podmiotom, które bezpośrednio nabyły pojazd w innym kraju Unii Europejskiej.

Zdaniem tut. organu podatkowego Urząd Skarbowy prawidłowo wskazał na w/w przepisy ustawy oraz rozporządzenia Ministra Finansów, o którym mowa na str. 2 niniejszej decyzji oraz dokonał właściwej ich interpretacji.

Dodatkowo należy wskazać, iż również wzór VAT-25 wydany w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz.786) bezsprzecznie wskazuje, iż zaświadczenie wydaje się tylko podmiotowi, który nabył pojazd w kraju unijnym innym niż Polska.

Wydanie zaświadczenia na rzecz kolejnego podmiotu, który nabył pojazd w kraju od innego podmiotu, który uprzednio dany pojazd zakupił w kraju unijnym w świetle w/w przepisów nie jest możliwe.

Podatnik nie może, bowiem w zastępstwie bądź w imieniu faktycznego nabywcy pojazdu z kraju unijnego złożyć stosownego wniosku. Wydanie przez organ pierwszej instancji zaświadczenia w przypadku złożenia wniosku przez podatnika, który m.in. w części B (dane zainteresowanego) wskazałby swoje dane - stanowiłoby poświadczenie nieprawdy gdyż faktycznym nabywcą pojazdu z kraju unijnego był inny podmiot.

W świetle w/w okoliczności brak jest podstaw do wydania zaświadczenia dla podmiotu niebędącego bezpośrednim nabywcą danego pojazdu z kraju unijnego.

Niezrozumiały jest zarzut podatnika, w którym podnosi, iż pojazd będący w jego posiadaniu został zakupiony w Polsce, która od czasu wstąpienia do Unii Europejskiej jest jej członkiem. Zatem zdaniem strony organ podatkowy nie ma podstaw do twierdzenia, że Polska nie stanowi jej części.

W odpowiedzi Dyrektor tut. Izby wyjaśnia, iż użyte w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Staszowie sformułowanie „w innym kraju Unii Europejskiej” oznacza kraj unijny inny niż Rzeczpospolita Polska. Nie oznacza to również, jak sugeruje podatnik, że Polska jest traktowana inaczej niż pozostałe kraje unijne. W opisywanym przypadku, ustawodawcy chodziło o pojazdy zakupione poza granicami naszego kraju, ale w Unii Europejskiej.

Za błędny należy także uznać zarzut Strony w kwestii stwierdzenia, iż to On powinien żądać od sprzedającego zaświadczenia VAT-25.

Dyrektor tut. Izby Skarbowej zauważa, iż w zaskarżonym postanowieniu nie padło takie stwierdzenie. Organ pierwszej instancji wyjaśnił jedynie, iż przepisy podatkowe nie nakładają na sprzedającego takiego obowiązku, a okolicznością, która ewentualnie zmuszałaby sprzedającego do wystąpienia z wnioskiem do właściwego urzędu skarbowego w wydanie stosownego zaświadczenia, byłaby uprzednia rejestracja przez niego nabytego pojazdu bądź fakt zażądania przez nabywcę, przed dokonaniem transakcji, wydania takiego zaświadczenia.

Na marginesie należy podkreślić, iż obowiązujące przepisy są ogólnodostępne a kwestię rejestracji pojazdu na podstawie określonych dokumentów reguluje przepis art. 72 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), który w, ust. 1 pkt 8 wskazuje na zaświadczenie, o którym mowa w niniejszej decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.