Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza nabyć nieruchomość, wybudować na niej centrum handlowe, a następnie wydzierżawiać na rzecz firmy prowadzącej działalność handlową. W tym celu Spółka zawarła umowę przedwstępną nabycia nieruchomości. Nieruchomość nie posiada obecnie odpowiedniej komunikacji z drogami publicznymi. Wobec braku takiego połączenia nie będzie możliwe skorzystanie przez klientów firmy prowadzącej działalność handlową z wybudowanego centrum handlowego. W konsekwencji umowa dzierżawy pomiędzy Spółką a firmą handlową może nie dojść do skutku. W związku z powyższym Spółka zwróciła się do właściwego organu gminy, który wydał zgodę na przebudowanie drogi w taki sposób aby zapewnione zostało m. in. odpowiednie skomunikowanie nieruchomości. Jednakże ze względu na ograniczone możliwości finansowe organ gminy uzależnił dokonanie takiej przebudowy od partycypacji Spółki w kosztach. W następstwie tego, na podstawie przepisów art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych ( Dz.U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.), Spółka zawarła z gminą, występującą jako zarządca drogi, umowę, w której Spółka zobowiązała się do zapłacenia na rzecz gminy określonej kwoty. Gmina zobowiązała się wydatkować przedmiotową kwotę wyłącznie na realizację przebudowy w/w drogi. Istotnym jest, że przedmiotowe wydatki nie będą w jakikolwiek sposób Spółce zwrócone.

Spółka rozpatrywała trzy formy zakwalifikowania w/w wydatków poniesionych na rzecz gminy zgodnie z zawartą umową do kosztów uzyskania przychodów, tj.:1.bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodów w okresie poniesienia wydatków,2.poprzez amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym, zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,3.poprzez powiększenie wartości początkowej obiektów, podlegających amortyzacji mających być wzniesionymi na przedmiotowej nieruchomości.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, ponieważ Spółka nie jest właścicielem drogi, a zgodnie z art. 16 ustawy o drogach, jako inwestor zobowiązana jest do poniesienia kosztów przebudowy tej drogi, wydatki poniesione na modernizację przedmiotowej drogi można uznać za inwestycję w obcym środku trwałym podlegającą amortyzacji, zgodnie z przepisami art. 16a ust.2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te bowiem , zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 1b) ustawy, nie mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Spółki wydatki poniesione w związku z przebudową drogi, której właścicielem jest gmina , mogą być przez Spółkę amortyzowane zgodnie z art. 16a ust.2 pkt 1 cytowanej ustawy, jako inwestycja w obcym środku trwałym.

W ocenie Spółki podwyższenie wartości początkowej obiektów wznoszonych na przedmiotowej nieruchomości o wydatki poniesione na modernizację drogi jest mniej zasadne od wyżej opisanej inwestycji w obcym środku trwałym. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy. W myśl art.15 ust.6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art.16a ust.1 powołanej powyżej ustawy, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne lub zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi budowle i budynki, oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż jeden rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w artykule 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 16g ust.1 pkt 2 w/w ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, którym zgodnie z art.16g ust.4 jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się : kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w przedstawionym stanie faktycznym wydatek w postaci przekazania na rzecz gminy środków pieniężnych na przebudowę drogi prowadzącej do budowanego centrum handlowego będzie miał związek z prowadzoną przez podatnika inwestycją budowlaną jako nakład na infrastrukturę zewnętrzną nierozerwalnie związaną z inwestycją główną, tj. centrum handlowym. Przebudowa w/w drogi publicznej prowadzącej do budowanego centrum handlowego doprowadzi dany środek trwały (centrum handlowe) do stanu zdolności użytkowej. W związku z powyższym, do kosztów przedsięwzięcia inwestycyjno ? budowlanego zaliczyć należy wpłatę poniesioną na rzecz gminy zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych ( Dz.U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.). Mianowicie, zgodnie z tym przepisem, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. W świetle powyższego poniesiony przez Spółkę wydatek w postaci przekazania na rzecz gminy określonej kwoty pieniędzy, z przeznaczeniem na przebudowę infrastruktury drogowej związanej z inwestycją niedrogową, stanowić będzie część składową kosztu wytworzenia inwestycji niedrogowej i zgodnie z powołanymi powyżej art. 16g ust.1 pkt 2 oraz art. 16g ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na centrum handlowe. W związku z powyższym, na mocy art. 15 ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki zostaną zaliczone w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Spółkę we wniosku art. 16a ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania, między innymi przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nie dysponuje tytułem prawnym, na podstawie którego możliwe byłoby przyjęcie do używania inwestycji w obcym środku trwałym.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa). Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.(art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).