Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po zapoznaniu się z treścią pisma R. Spółka Akcyjna, złożonego do tut. Urzędu w dniu 21.10.2004 r. i dokonaniu analizy zapytania podatnika w świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stwierdza, co następuje:

Z wniosku spółki wynika, iż ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla pracowników przemysłu energetycznego gwarantuje pracownikom firm energetycznych objętych układem ulgę w opłatach za zużycie 3.000 kWh energii elektrycznej rocznie w gospodarstwach domowych w wysokości 80 % zużycia. Finansowe skutki ulgowej odpłatności za energię elektryczną zużytą przez swoich pracowników ponosi spółka. R. wystawia pracownikowi fakturę VAT na wartość zużywanej przez niego energii w cenach rynkowych. Część tej faktury finansuje sam pracownik (odbiorca energii), natomiast pozostała część finansowana jest przez zakład, obciąża koszty jego działalności i stanowi w wartości brutto koszt uzyskania przychodu dla zakładu. Zdaniem wnioskodawcy rozwiązanie takie jest prawidłowe, ponieważ obowiązek dofinansowania taryfy pracowniczej pracownikom R. S.A. wynika z ponadzakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników przemysłu energetycznego i w tym przypadku wartość brutto dofinansowania stanowi koszt uzyskania przychodu.

Od 1.01.1995 r. – w związku ze skreśleniem pkt. 35 w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - wydatki poniesione przez pracodawcę i obejmujące wszelkiego rodzaju świadczenia wypłacane pracownikom pracodawca w znacznej części może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, chyba że zostały one zaliczone przez ustawodawcę do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (katalog takich kosztów zawiera art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym). Obowiązuje również zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniająca uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodu od wykazania jego związku z przychodem.

Objęcie pracowników zakładowym lub ponadzakładowym układem zbiorowym pracy ustalającym warunki wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą (art. 77 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) zobowiązuje spółkę do przestrzegania zasad w nich zawartych, tj. w przedmiotowej sprawie w zakresie przyznania pracownikom prawa do korzystania z ulgowej odpłatności za energię elektryczną. Natomiast stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu podatku od towarów i usług za wyjątkiem przypadków w tym przepisie wymienionych. W odniesieniu do podatku należnego kosztem uzyskania przychodów zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy jest podatek należny w przypadku:

- importu usług, jeśli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu odrębnych przepisów,
- przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż wydatki ponoszone przez spółkę na rzecz pracowników w postaci finansowania skutków ulgowej odpłatności za zużytą energię wg cen rynkowych są kosztem uzyskania przychodu w kwocie netto tj. bez uwzględnienia podatku należnego. Zatem stanowisko spółki w przedmiotowym zakresie nie jest zasadne.