INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z pełnoletnimi córkami jest współwłaścicielką działki oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka X, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr Y. Jej udział obejmuje tą część działki, którą posiadała w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej oraz udział, który nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu. Udział córek jest udziałem, który nabyły po zmarłym ojcu. Nabycie w drodze dziedziczenia zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia, sporządzonym w dniu 21 lutego 2012 r. przez Zastępcę Notariusza (asesora notarialnego) w Kancelarii Notarialnej Rep. A. nr X/Y. Udział Wnioskodawczyni we własności działki wynosi - 5/8, a udział córek: A- 1/8, B - 1/8 oraz C - 1/8.

W dniu 18 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z córkami, współwłaścicielkami działki, umowę określającą zasady korzystania z działki X. Zgodnie z tą umową Wnioskodawczyni przysługuje prawo posiadania i korzystania z działki, w tym także jej wydzierżawienia, wynajmu, użyczenia. W konsekwencji tak określonego prawa korzystania z tej działki umowa stanowi, iż Wnioskodawczyni będzie ponosiła wszelkie koszty związane z posiadaniem i korzystaniem z działki, jak również, iż będą Jej przysługiwały wszelkie pożytki i inne przychody związane z posiadaniem i korzystaniem z działki X.

W dniu 20 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła we własnym imieniu (jako uprawniona na podstawie umowy z 18 czerwca 2012 r. określającej zasady korzystania z działki X) umowę najmu części działki X. Zgodnie z tą umową, czynsz najmu ma być płatny na Jej rachunek bankowy i ma stanowić wyłącznie Jej przychód.

Działka X nie jest składnikiem majątkowym związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż ani Wnioskodawczyni, ani Jej córki nie prowadzą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawartą pomiędzy współwłaścicielkami umową określającą zasady korzystania z działki X, dopuszczalne jest rozliczanie przychodu i kosztów z tytułu wynajmu działki X w całości przez Wnioskodawczynię, jeżeli współwłaścicielkami tej działki są także Jej pełnoletnie córki...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. najem, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Art. 8 ust. 1 i 2 wymienionej ustawy stanowi zaś, że m.in. przychody ze wspólnej własności u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust.1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 wymienionej ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Wyrażona w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada umożliwia określenie przychodów i kosztów dla poszczególnych podatników (współwłaścicieli).

Także Sąd Najwyższy stwierdził, że rozliczenie pożytków i innych przychodów z rzeczy wspólnej oraz wydatków i ciężarów związanych z tą rzeczą następuje według zasad określonych w art. 207 K.c., tylko wtedy, gdy współwłaściciele nie postanowią w umowie inaczej (postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 29 czerwca 2011 r., sygn. akt IV CSK 496/10). Wyrażona zasada wskazuje więc, iż jeśli będzie tak stanowiła umowa zawarta pomiędzy współwłaścicielami możliwe jest by tylko niektórzy, albo jeden ze współwłaścicieli uzyskiwał przychody i ponosił koszty związane z rzeczą wspólną.

W dniu 18 czerwca 2012 r. pomiędzy współwłaścicielami została zawarta umowa określająca zasady korzystania z działki X, zgodnie z którą przychody z tej działki i koszty utrzymania będzie ponosiła Wnioskodawczyni.

W związku z tym, że stroną umowy najmu stała się wyłącznie Wnioskodawczyni uważa Ona, iż osiągnięte przychody i poniesione koszty dotyczące działki X powinny być rozliczane i opodatkowane przez Nią w całości, a nie przez pozostałe współwłaścicielki. Zajmując powyższe stanowisko Wnioskodawczyni kierowała się niezależnie od wskazywanych przepisów prawa także interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2011 r., Nr IPPB1/415-495/11-4/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, - w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

Współwłasność normują przepisy działu IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Wspólna własność rzeczy ma miejsce wtedy, kiedy prawo własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie (art. 195 ww. ustawy). Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (art. 197 ww. ustawy). Według zasady zawartej w art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest wraz z córkami współwłaścicielką działki gruntu oznaczonej nr X. W dniu 18 czerwca 2012 r. zawarła z córkami, umowę określająca zasady korzystania z przedmiotowej działki. Zgodnie z tą umową Wnioskodawczyni przysługuje prawo posiadania i korzystania z działki, w tym także jej wydzierżawienia, wynajmu, użyczenia. W konsekwencji tak określonego prawa korzystania z tej działki umowa stanowi, iż Wnioskodawczyni będzie ponosiła wszelkie koszty związane z posiadaniem i korzystaniem z działki, jak również, iż będą Jej przysługiwały wszelkie pożytki i inne przychody związane z posiadaniem i korzystaniem z działki X.

W dniu 20 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła we własnym imieniu umowę najmu części ww. działki. Zgodnie z tą umową czynsz najmu ma być płatny na Jej rachunek bankowy i ma stanowić wyłącznie Jej przychód. Działka X nie jest składnikiem majątkowym związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż ani Wnioskodawczyni, ani Jej córki nie prowadzą działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, a jednocześnie respektując zasadę wyrażoną w art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której podatnikiem jest każda osoba fizyczna samodzielnie, należy stwierdzić iż zasada wyrażona w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy umożliwia określenie dla poszczególnych podatników (współwłaścicieli) przychodów oraz kosztów ich uzyskania w sytuacji, gdy przychody te i koszty osiągane są m. in. przez współwłaścicieli nieruchomości.

Córki Wnioskodawczyni dokonując cesji praw na rzecz Wnioskodawczyni, przestały być stroną umów najmu, a jedyną wynajmującą stała się Wnioskodawczyni, otrzymująca czynsz stanowiący Jej przychód, od którego zobowiązana jest odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż w związku z tym, że stroną umów najmu stała się Wnioskodawczyni osiągnięte przychody i poniesione koszty powinny być rozliczane i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych przez Wnioskodawczynię w całości.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie na tle innego stanu faktycznego. Dodać również należy, iż na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), interpretacje co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Z uwagi na powyższe powołana we wniosku interpretacja indywidualna nie może stanowić podstawy prawnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji indywidualnej.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.