P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na zasadzie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 03.12.2005 r. (data stempla pocztowego – 04.12.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 14.12.2005 r. (data stempla pocztowego 14.12.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z treści złożonego przez Pana wniosku wynika, że zlecił Pan wykonanie usługi firmie X i usługa ta została wykonana. Zgodnie z Pana twierdzeniem zapłacił Pan za wykonanie tej usługi, lecz nie otrzymał od kontrahenta faktury na kwotę 19 500,- zł.

Problem sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w/w wydatek nieudokumentowany żadnym dokumentem źródłowym, stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i może być zaksięgowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 1769 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z § 12 ust. 3 Rozporządzenia Min. Fin. z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury VAT, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem...
Stosownie jednak do art. 180 § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa jako dowód (w tym wypadku poniesienia kosztu) należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Z uwagi jednak na fakt, iż w omawianej wyżej sprawie brak jest jakiegokolwiek dowodu stwierdzającego poniesienie w/w wydatku, nie ma podstaw prawnych umożliwiających zakwalifikowanie tegoż wydatku jako kosztu uzyskania przychodu.

W świetle powyższego tutejszy organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
– dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
– nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, ul. Wadowicka 10, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków–Krowodrza, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia. Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.