POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 2 sierpnia 2005 r. (data wpływu do IIMUS 2 sierpnia 2005 r.)

postanawia

uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że zgromadzenie wspólników Spółki podjęło w 2005 roku decyzję o przeznaczeniu na dywidendę zysku wypracowanego w roku 2004. Spółka A dokonała w związku z tym wypłaty należnej udziałowcowi kwoty. Ponieważ znaczną część środków pieniężnych (zysku) wypracowanych w 2004 r. Spółka zaangażowała w bieżącą działalność (głównie zakup towarów handlowych), w związku z powyższym w celu dokonania terminowej wypłaty dywidendy i uniknięcia konieczności zapłaty odsetek od należnej wspólnikowi kwoty, Spółka A zaciągnęła pożyczkę, z której środki pokryły część wypłaconej dywidendy. W przeciągu kilkunastu dni od wypłaty dywidendy Spółka zrealizowała swoje należności handlowe w kwotach przewyższających kwotę zaciągniętej pożyczki. Tak więc pożyczka ta była Spółce niezbędna tylko przejściowo, dla utrzymania płynności w okresie wypłaty dywidendy.

Wobec przedstawionego powyżej zaistniałego stanu faktycznego Podatnik zwrócił się o potwierdzenie stanowiska, czy odsetki zapłacone faktycznie od wyżej opisanej pożyczki stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, z wyjątkiem odsetek, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy.

W piśmie z dnia 13.10.2005 r. (data wpływu do IIMUS 14.10.2005 r.) Podatnik uzupełnił stan faktyczny i wyjaśnił, że w styczniu 2005 r. Spółka A zawarła umowę pożyczki ze spółką XXX Irlandii. Umowa została zawarta na okres jednego roku z możliwością przedłużenia. Spółce A został przyznany limit zadłużenia, który może wykorzystywać w transzach w zależności od zapotrzebowania na środki pieniężne.

W dniu 14 czerwca 2005 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki A zatwierdziło sprawozdanie finansowe spółki i podjęło uchwałę o przeznaczeniu zysku w całości na wypłatę dywidendy dla jednego wspólnika z siedzibą w Kolonii, Niemcy. W związku z tym, że znaczna część środków finansowych Spółki A zaangażowana była w tym okresie w bieżącą działalność (głównie w zakup towarów handlowych), Spółka A zgłosiła zapotrzebowanie na kolejną transzę pożyczki i otrzymała ją w dniu 21 czerwca. Dywidenda została wypłacona udziałowcowi w dniu 22 czerwca 2005 roku, w znacznej części środki na jej wypłatę pochodziły z transzy pożyczki z dnia 21 czerwca 2005 r..

Podatnik wskazał dodatkowo, że bezpośrednim udziałowcem spółki XXX jest Spółka XXX Inc. Kanada - Kanada Holding BV Inc. The Netherlands, który jest pośrednio kapitałowo powiązany z Spółką XXX Company USA. Bezpośrednim i jedynym udziałowcem Spółki A w momencie zatwierdzania sprawozdania finansowego za rok 2004 była spółka GmbH w Koloni, Niemcy. Spółka ta jest zależna od spółki YYY AG, która jest pośrednio kapitałowo powiązana ze spółką Company w USA.

Zdaniem Podatnika, odsetki od pożyczki zaciągniętej w związku z wypłatą dywidendy, gdy istniejące, w chwili podejmowania uchwały o podziale zysku, wolne środki pieniężne wykorzystywane były na prowadzenie działalności przynoszącej przychody, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jedynie ściśle wskazane w ustawie podatkowej odsetki od pożyczek nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Takiej regulacji brak w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stosunku do odsetek płaconych w związku z zaciągniętymi zobowiązaniami dotyczącymi środków finansowych przeznaczonych na realizację ustawowych zobowiązań Spółki tj. wypłaty udziałowcom dywidend. Należy podkreślić, że brak dokonania wypłaty dywidendy oznaczałoby przypisanie spółce "fikcyjnego" przychodu z tytułu tzw. nieodpłatnych świadczeń.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - uznając stanowisko Podatnika za nieprawidłowe - informuje, wskazując stosowne przepisy mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek z prowadzoną działalnością mającą na celu osiągnięcie przychodu, istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit a ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy wskazuje, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że Spółka A zaciągnęła pożyczkę, z której środki pokryły część wypłaconej dywidendy. Pożyczka ta umożliwiła terminową wypłatę dywidendy i Spółka A uniknęła konieczności zapłaty odsetek od należnej wspólnikowi kwoty. Zauważyć należy, że decyzje o przeznaczeniu na dywidendę części zysku wypracowanego w 2004 r. podjęło zgromadzenie wspólników Spółki A. Podatnik wyjaśnia, że pożyczka została zaciągnięta, ponieważ znaczną część zysku wypracowanego w 2004 r. Spółka A zaangażowała w bieżącą działalność, wskazała przy tym, że był to głównie zakup towarów handlowych.

Tutejszy Organ podatkowy dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyjaśnia, że wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów. Kosztem u pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) są natomiast skapitalizowane odsetki lub odsetki zapłacone, co zostało wyrażone w przepisie art. 16 ust. 1 pkt. 10 i art. 16 ust., 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazuje się ponadto, że warunkiem kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jest także wskazanie ich związku z prowadzoną działalnością mającą na celu osiągnięcie przychodu, istnienie między nimi a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W przedmiotowej sprawie, pożyczka zaciągnięta została na wypłatę dywidendy w celu uniknięcia zapłaty odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty. Dywidenda jest dochodem z tytułu posiadanych udziałów, lub akcji w spółce kapitałowej. Prawo do dywidendy jest podstawowym uprawnieniem udziałowym wspólnika bądź akcjonariusza, wynikającym z faktu wniesienia przez niego określonego kapitału, w celu osiągnięcia z tego tytułu zysku. Możliwość wypłaty dywidendy uzależniona jest zatem od wystąpienia w spółce czystego zysku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zgromadzenie Wspólników Spółki A podjęło w 2005 r. decyzję o przeznaczeniu na dywidendy zysku wypracowanego w 2004 r..Zapłacone odsetki od pożyczki zaciągniętej przez Spółkę A na wypłatę dywidendy - nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu Spółki A gdyż trudno bowiem powiązać je z jakimkolwiek przychodem Spółki. Uniknięcie zapłaty odsetek z tego tytułu nie jest przychodem Spółki A , ani nie jest okolicznością związaną z możliwością osiągania przychodu. Wbrew temu, co twierdzi strona związek - biorąc pod uwagę konkretne okoliczności - między kosztami a przychodami nie może być teoretyczny i hipotetyczny, ale biorąc pod uwagę realia każdej sytuacji, właśnie uzasadniony realiami. W tej sytuacji Spółka A uzasadnia całą sytuację hipotetycznie.

Zaciągnięcie pożyczki musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i mieć wpływ na wielkość przychodu. Spółka A ponosząc koszty z tytułu odsetek od pożyczek zaciągniętych na pokrycie dywidendy, nie osiąga z tego tytułu przychodu. Uznanie zatem za koszt uzyskania takich wydatków, których poniesienie może mieć bezpośredni wpływ na wysokość osiągniętego przychodu oznacza, że nie tylko skutek jest tu rozstrzygający, ale także uzasadnione realnie oczekiwanie uzyskania przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną, ale realną ze względu na okoliczności możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika

Należy więc stwierdzić, że nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które obiektywnie nie mogą przyczyniać się do osiągnięcia przychodu z danego źródła.Dodatkowe ograniczenia w kwestii zaliczenia zapłaconych odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów, uregulowane zostały w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te ograniczają możliwość zaliczania w koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielanych spółce przez podmioty bezpośrednio lub pośrednio powiązane ze spółką w sposób, o którym mowa w tym przepisie. Przepisy te mają zastosowanie w przypadkach, kiedy zadłużenie spółki (pożyczkobiorcy) wobec tych podmiotów osiągnie trzykrotność wartości kapitału zakładowego pożyczkobiorcy. W przepisach tych jest mowa o zadłużeniu, a nie o zadłużeniu z jakiegoś jednego określonego tytułu. Z tego też względu przepis ten znajduje zastosowanie w przypadkach wypłaty odsetek od pożyczek (kredytów), kiedy zadłużenie spółki z jakiegokolwiek tytułu wobec wspomnianych podmiotów powiązanych przekroczy odpowiedni poziom, określony na dzień zapłaty odsetek od pożyczki (kredytu).

Niniejsza interpretacja, co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1 - 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.