Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie przepisów art. 14a § 1, § 3 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.05.2006 r. (data wpływu 01.06.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii rozliczania różnic kursowych w przypadku pobierania środków z rachunku walutowego firmy, przeznaczonych na wypłatę zysku

postanawia

uznać za prawidłową interpretację dotyczącą przyjętej przez Pana zasady, iż wypłaty dokonane z rachunku walutowego firmy na cele nie związane z działalnością gospodarczą, w szczególności tytułem należnego zysku, nie są źródłem powstania różnic kursowych korygujących wysokość przychodów i kosztów uzyskania przychodów, do których nie mają zastosowania przepisy art. 14 ust. 1b i art. 22 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29.05.2006 r. (data wpływu 01.06.2006 r.) zwrócił się Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przez sądem administracyjnym.

Stosownie do przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik składając zapytanie do właściwego urzędu, zgodnie z art. 14a § 2 ww. ustawy jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa handlowego, przy czym odbiorcami usług są przedsiębiorcy zagraniczni. Z tytułu wykonywania usług wystawiane są faktury wyrażone w walucie euro. Po opłaceniu zobowiązań publiczno-prawnych część środków pobiera Pan z konta walutowego firmy tytułem należnego zysku.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie uważa Pan, iż cyt. "do wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (jak w przypadku wypłaty zysku) nie stosuje się przepisów o różnicach kursowych. (..), w takiej sytuacji nie ma zastosowania ani art. 14 ust. 1b ani art. 22 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Kwestie ustalania różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych regulują przepisy art. 14 ust. 1b oraz art. 22 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 14 ust. 1a i 1b ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 zdanie 2 i 3 oraz ust. 1a ww. ustawy koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy zawierają niejednokrotnie transakcje walutowe, których pochodną mogą być różnice kursowe. Księgi podatkowe muszą być bowiem prowadzone w języku polskim i w walucie polskiej, a to oznacza, iż kwoty wyrażone w walucie obcej trzeba przeliczyć na złotówki.

Na gruncie podatku dochodowego przepisy prawa podatkowego przyporządkowują różnice kursowe do przychodów lub kosztów działalności gospodarczej w zależności od charakteru transakcji, z której różnice te wynikają.

Jeżeli kwota z danej transakcji zaliczana jest do kosztów podatkowych, również i różnice kursowe związane z tą transakcją, bez względu na ich wartość matematyczną, korygują wysokość kosztów uzyskania przychodów.

Analogicznie jest z przychodami. Jeżeli kwota z transakcji stanowi przychód podatkowy, również i różnice kursowe z nią związane korygują wysokość przychodów.

Instytucja różnic kursowych funkcjonuje zatem w płaszczyźnie przychodów i kosztów ich uzyskania i ma zastosowanie wyłącznie do zdarzeń gospodarczych bezpośrednio związanych z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, w tym pobierany zysk przez właściciela firmy, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być źródłem powstania różnic kursowych.

Zatem, przedstawione w tej kwestii własne stanowisko organ podatkowy uznaje za prawidłowe.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja stosownie do przepisu art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organ podatkowy i organy kontrolni skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z dyspozycją art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.

Zażalenie zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.