INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - skutków podatkowych przewidzianych w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.) (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – skutków podatkowych przewidzianych w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca – X Spółka z oo. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej , na podstawie zezwolenia uzyskanego X sierpnia 1997 r. . Zezwolenie zostało udzielone do 1 września 2016 r. z terminem rozpoczęcia działalności do 31 grudnia 1997 roku.

W ramach działalności objętej Zezwoleniem, Spółka dokonała pierwszej sprzedaży w styczniu 1998 r. Spółka poniosła wydatki inwestycyjne na budowę hali produkcyjnej na kwotę X zł, czym spełniła warunek określony w Zezwoleniu dotyczący zwolnienia od podatku dochodowego dochodu od osób prawnych w całości (tj. wydatki inwestycyjne przekraczające 350 tys. ECU). Nieruchomość stanowiła jedyny składnik majątku wskazany jako inwestycja na terenie SSE.

Spółka zaprzestała produkcji na terenie SSE 1 stycznia 2012 r. i od tego momentu dochód Spółki jest opodatkowany na zasadach ogólnych.

Spółka przez cały okres swojej działalności w SSE utrzymywała status małego przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.) .

Po wejściu w życie ustawy zmieniającej Spółka nie skorzystała z prawa określonego w art. 6 tej ustawy (tj. zmiany zezwolenia), czyli zastosowanie do niej mają przepisy dotyczące zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.

Obecnie Spółka rozważa przeprowadzenie podziału przez wydzielenie nowego podmiotu z Nieruchomością, jako jedynym składnikiem, z którym związane było zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r. a następnie sprzedaż 100% udziałów/akcji w Wydzielonej Spółce.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy podział przez wydzielenie zakładający wniesienie Nieruchomości - jako jedynego składnika majątku - do Wydzielonej Spółki spowoduje naruszenie warunków przenoszenia składników majątku zawartych w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r. i w konsekwencji utratę przez Spółkę prawa do zwolnienia podatkowego...
2. Czy na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy zmieniającej, zbycie 100 % udziałów/akcji w Wydzielonej Spółce skutkować będzie utratą przez Wydzieloną Spółkę zwolnień podatkowych przysługujących na zasadach określonych w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z mocą wsteczną, tj. w zakresie zwolnienia przysługującego za okresy rozliczeniowe poprzedzające zbycie udziałów/akcji...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy na tak zadane pytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej. Oznacza to, iż podział Spółki przez wydzielenie i przeniesienie do Wydzielonej Spółki Nieruchomości, z którą związane było zwolnienie od podatku dochodowego nie spowoduje naruszenia warunków przenoszenia składników majątku i utraty przez Spółkę prawa do zwolnienia podatkowego.

Spółka jest małym przedsiębiorcą, który nie skorzystał z uprawnienia określonego w art. 6 ustawy zmieniającej (tj. zmiany zezwolenia), tak więc zastosowanie do Spółki mają przepisy dotyczące zwolnień podatkowych zdefiniowane w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.

Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. w okresie do 31 grudnia 2011 r. – jeżeli był w dniu wejścia w życie ustawy o SSE małym przedsiębiorcą w rozumieniu rozporządzenia WE.

Powyższa data w ocenie Spółki, stała się wyznacznikiem stanu prawnego jaki obowiązuje przedsiębiorców strefowych, którzy uzyskali zezwolenia przed 1 stycznia 2001 r i nie wystąpili z wnioskiem o jego zmianę. Powyższy pogląd znalazł potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych:

• w wyroku NSA z 11 grudnia 2008 r. o sygn. II FSK 1279/07 stwierdzono, że „podatnik albo korzysta z nowych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i w tym zakresie występuje o zmianę udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. zezwolenia, albo też prowadzi tę działalność według "starych uregulowań" na zasadzie określonej w art. 5 ustawy zmieniającej ustawę o s.s.e." i podkreślono, że nie dotyczy to wyłącznie ustawy o SSE, lecz także aktów wykonawczych obowiązujących w tym czasie - „Nie ulega zatem wątpliwości, iż ustawodawca mówiąc o zachowaniu prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o s.s.e., miał na względzie kształt tych zwolnień obowiązujący w dniu 31.12.2000 r., w tym przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej".
• w wyroku WSA w Krakowie z 18 lipca 2008 r. o sygn. I SA/Kr 1461/07 uznano, że „w dniu 31.12.2000 r. obowiązywało rozporządzenie wykonawcze 1996 r., dlatego też jego postanowienia, a nie postanowienia rozporządzenia z 2004 r. obowiązują Spółkę. Jeżeli Spółka chce, aby było inaczej, to tak jak wyjaśniono w odpowiedzi na skargę - musi zrezygnować ze zwolnień podatkowych na "starych" zasadach i przystąpić w trybie art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej do "nowych" zasad tych zwolnień".

Zatem w odniesieniu do Wnioskodawcy konsekwencje podatkowe przedstawionego zdarzenia przyszłego należy rozpatrywać w oparciu o odpowiednie regulacje dotyczące warunków korzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, które zostały określone w:

• ustawie o SSE, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.,
• ustawie zmieniającej,
• rozporządzeniu o SSE z 1996 r., które obowiązywało od 1 września 1996 r. do 30 października 2004 r., w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.

Spółka podkreśla, iż w świetle art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane ze specjalnych stref ekonomicznych , podlegały zwolnieniu m.in. od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie poszczególnych rozporządzeń Rady Ministrów. Począwszy od 31 maja 2004 r. podstawą stosowania zwolnień strefowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie natomiast ze szczegółowymi regulacjami zawartymi w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r. (w brzmieniu na 31 grudnia 2000 r.) przedsiębiorca traci prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych (m.in. maszyn i urządzeń oraz budynków i budowli), z którymi były związane zwolnienia od podatku.

W konsekwencji powyższy przepis wprowadza sankcję w postaci utraty prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu w przypadku, gdy nastąpi przeniesienie własności składników majątkowych związanych z tymi wydatkami inwestycyjnymi, które były konieczne do uzyskania zwolnienia podatkowego. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r. o znak IPPB3/423-1613/08-4/EŻ oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 stycznia 2009 r. znak ITPB3/423-590a/08/MT.

Powyższe jednak nie dotyczy przeniesienia własności składników majątku w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową (§ 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r.).

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, podział Spółki przez wydzielenie zakładający przeniesienie własności Nieruchomości - jako jedynego składnika majątku - do Wydzielonej Spółki nie będzie skutkował naruszeniem warunków przenoszenia składników majątku zawartych w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r. i w związku z tym nie pozbawi Spółki prawa do zwolnienia podatkowego.

W ocenie Spółki prawa i obowiązki wynikające z przyznanych zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych przejmie Wydzielona Spółka.

Podstawę do sukcesji praw i obowiązków w przypadku podziału Spółki stanowić będą przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) , obowiązujące na dzień 31 grudnia 2000 r. Zgodnie z brzmieniem art. 90 § 3 tej ustawy, jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, w przewidziane przepisami prawa podatkowego uprawnienia majątkowe osoby prawnej wykreślonej z właściwego rejestru na skutek jej podziału wstępują osoby prawne powstałe w wyniku podziału.

Sukcesję generalną, w przypadku przekształceń formy prawnej oraz łączenia lub podziału spółek prawa handlowego, przewiduje także ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) . Przy czym dotyczy ona jedynie sukcesji praw i obowiązków związanych z zezwoleniami wydanymi po 1 stycznia 2001 r. Co więcej ówcześnie obowiązujące przepisy (tj. na dzień 31 grudnia 2000 r.) dotyczące spółek handlowych nie odnosiły się do kwestii sukcesji przy podziale spółek a jedynie przy ich łączeniu (art. 465 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks Handlowy (Dz. U. z 1934 r. Nr 57, poz. 502 ze zm.). W związku z powyższym, do sytuacji Spółki znajdą zastosowanie jedynie przepisy art. 90 § 3 Op, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.

Z uwagi na fakt, iż składniki majątku, z którymi związane były wydatki inwestycyjne zostaną w całości przeniesione do Wydzielonej Spółki, tym samym Spółka pragnie zaznaczyć, iż z perspektywy administracyjno-prawnej dojdzie do przeniesienia Zezwolenia na Wydzieloną Spółkę.

O przypisaniu Zezwolenia do działalności pozostającej w Spółce bądź działalności wydzielonej do Wydzielonej Spółki decyduje alokacja składników majątkowych, z którymi związane jest Zezwolenie. Potwierdza to orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku WSA w Gliwicach z 19 marca 2009 r. o sygn. I SA/GI 1028/08, stwierdzono m.in., że zwolnienie od podatku z tytułu kosztów nowej inwestycji będzie przysługiwać spółce, która po dokonaniu podziału będzie posiadać składniki majątku, z którymi są związane wydatki inwestycyjne.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2010 r. o nr IBPBI/2/423-124/09/MO oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 października 2011 r. o nr ILPB3/423-314/11-3/MM.

W konsekwencji przeniesienie Nieruchomości - z którą związane są wydatki inwestycyjne poniesione w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych - do Wydzielonej Spółki, oznacza, że prawa i obowiązki związane z Zezwoleniem na dotychczasowych zasadach zostaną przeniesione na Wydzielona Spółkę. W rezultacie podział Spółki przez wydzielenie i wniesienie Nieruchomości do Wydzielonej Spółki powoduje, że:

• Spółka nie narusza warunków przeniesienia składników majątku i nie traci dotychczasowych zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych,
• Wydzielona Spółka staje się następcą prawnym Spółki w zakresie praw i obowiązków wynikających z Zezwolenia.

Reasumując, podział Spółki przez wydzielenie w ramach którego zostanie przeniesiona Nieruchomość do Wydzielonej Spółki nie spowoduje przez Spółkę utraty prawa zwolnienia podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (j. t. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 12 dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do treści art. 17 ust. 4 cyt. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl art. 17 ust. 5 tej ustawy, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mow w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia udzielonego mu w dniu 31 sierpnia 1997 r.

Od momentu rozpoczęcia przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, zasady korzystania ze zwolnień podatkowych z tego tytułu uległy znaczącym zmianom. W szczególności, w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej i wejściem w życie przepisów o pomocy publicznej, nowelizowano istotną część unormowań ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Z uwagi na zakres dokonywanych zmian, ustawodawca przewidział okresy przejściowe, w których określeni przedsiębiorcy mogą korzystać ze zwolnień podatkowych na wcześniej obowiązujących zasadach.

Przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.), określiły w art. 5 zasady zwolnień podatkowych (obowiązujące od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej) dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r.

Artykuł 5 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., wskazując, że przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, - podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy, na 3 grupy (mały przedsiębiorca, średni przedsiębiorca, duży przedsiębiorca).

Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu uzyskali prawo do 100% zwolnienia w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.), ale prawo to (jak wskazała Spółka we wniosku odnosząc się do swojego statusu) jest ograniczone czasowo – odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 r. (mali przedsiębiorcy) i do dnia 31 grudnia 2010 r. (średni przedsiębiorcy) (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

W konsekwencji zasady zwolnień podatkowych dla małych i średnich przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oparto na przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, w tym artykule 12 ust. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r., a w konsekwencji przepisach rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie, w ich brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.;

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

W konsekwencji, z uwagi na to, że Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej przed dniem 1 stycznia 2001 r. stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2000 r. zachowuje ona prawo do określonego zwolnienia podatkowego, na warunkach wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r.

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 12 ust. 5 pkt 1 tej ustawy, przedmiot działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do ww. zwolnień, wysokość tych zwolnień, czas ich obowiązywania oraz warunki, od których spełnienia przez przedsiębiorcę uzależnione jest prawo do tych zwolnień ustala Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, tj. w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że rozstrzygając o prawie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uwzględniać warunki korzystania z pomocy publicznej wynikające z uregulowań odpowiedniego rozporządzenia obowiązującego Spółkę w danym okresie.

W świetle powyższego, zgodnie z art. 12 ust. 1ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarcza (małych i średnich przedsiębiorców), są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.), tj. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r.

W myśl art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, które zgodnie z ust. 8 tego artykułu określa m.in. przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy. Zezwolenie stanowi podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5. (art. 16 ust. 10 cyt. ustawy). W razie cofnięcia zezwolenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień i preferencji, o których mowa w art. 12 ust. 1-4 i jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych objętego takimi zwolnieniami i preferencjami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia (art. 19 ust. 3 cyt. ustawy).

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego w którym zakończył korzystanie ze zwolnień przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1.

Jednocześnie zauważyć należy, że w myśl § 13 ust. 2 omawianego rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r., w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień.

Tak więc bezsprzecznie w przepisie § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej ustawodawca zawarł katalog przesłanek skutkujących utratą zwolnień. Mianowicie podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, m.in.:

• jeżeli w roku podatkowym, w którym z prawa do zwolnień skorzystał, lub
• przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień

przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku;

Powyższe „obostrzenia” nie dotyczą sytuacji:

• przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także
• przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1 (tj. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).

Analiza tego przepisu pozwala na stwierdzenie, że przeniesienie w jakiejkolwiek formie składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne z uchybieniem powyższych warunków stanowi wystarczającą przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona. Innymi słowy, przepis ogranicza przeniesienie własności składników majątkowych związanych z tymi wydatkami inwestycyjnymi, które były konieczne do osiągnięcia, uzyskania zwolnienia podatkowego od całości dochodów.

Reasumując, prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r., Wnioskodawca zachował do dnia 31 grudnia 2011 r. – stąd wskazanie zawarte w opisie zdarzenia przyszłego, że Spółka zaprzestała produkcji na terenie SSE 1 stycznia 2012 r. i od tego momentu dochód Spółki jest opodatkowany na zasadach ogólnych. Ustosunkowując się do zadanego pytania (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że Sprzedaż budynku, położonego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, z którym jest związane zwolnienie od podatku dochodowego, dokonana przed upływem terminów wskazanych w § 13 ust. 1 pkt 2 omawianego rozporządzenia, będzie skutkować utratą prawa do zwolnienia dochodów osiągniętych z działalności prowadzonej w strefie od podatku dochodowego od osób prawnych, o ile nie jest ona związana z przekształceniem, łączeniem lub podziałem przedsiębiorców lub nie dotyczy w pełni zamortyzowanych składników majątku Spółki. W konsekwencji, dokonany w przyszłości podział Spółki przez wydzielenie zakładający przeniesienie własności Nieruchomości - jako jedynego składnika majątku - do Wydzielonej Spółki nie będzie skutkował naruszeniem warunków przenoszenia składników majątku zawartych w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o SSE z 1996 r. i w związku z tym Spółka nie utraci prawa do wykorzystanego już zwolnienia podatkowego.

W odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych we wniosku interpretacji indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych, podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Jednocześnie w kwestii nie wyznaczonej pytaniem interpretacyjnym (a więc wykraczającej poza zakres wniosku), tj. sprawy sukcesji praw i obowiązków w przypadku podziału Spółki przez wydzielenie (sukcesji praw i obowiązków wynikających z przyznanych zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych), organ odstąpił od oceny stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego.

Podnieść należy, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Przedstawienie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w sposób wyczerpujący rozumieć należy jako opisanie go dogłębnie i szczegółowo, w taki sposób, by można było prawidłowo ocenić przedmiot wątpliwości interpretacyjnych przedstawionych do analizy organu podatkowego. Organ wydający interpretację indywidualną dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy i przedstawia jej uzasadnienie prawne, a w przypadku oceny negatywnej - wskazuje stanowisko prawidłowe wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 1 - 2 tej ustawy).

Granice szczególnego postępowania, którego celem jest uzyskania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie określa strona występując z konkretnym pytaniem. Natomiast wydanie interpretacji jest załatwieniem zapytania prawnego określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.