P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 11 kwietnia 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 12 kwietnia 2006 r.) i uzupełnionej w piśmie z dnia 19 kwietnia 2006 r.

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe w zakresie skutków podatkowych nabywania wierzytelności.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik ("Spółka") zajmuje się świadczeniem usług bunkrowania statków w paliwo żeglugowe. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie obrotu wierzytelnościami.

W ostatnim czasie Spółka dokonała dwóch transakcji polegających na nabyciu wierzytelności od spółki powiązanej. Były to wierzytelności handlowe w postaci faktur składających się z wartości netto i podatku VAT. Po nabyciu tych wierzytelności, dłużnik rozpoczął ich spłatę w ratach podyktowanych jego możliwościami finansowymi. Do dnia dzisiejszego nie nastąpiła jeszcze spłata całkowita tych wierzytelności.

Spółka wnosi o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisu art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kwestii sposobu i momentu wykazania dla celów podatku dochodowego wartości nabytych wierzytelności.

Zdaniem Podatnika w momencie otrzymywania od dłużnika raty spłaty wierzytelności, Spółka wykazuje przychód podatkowy w wysokości tej raty, a do kosztów uzyskania przychodów zalicza proporcjonalnie wydatki poniesione na jej nabycie, czyli część zapłaconej ceny. Nie ma tu znaczenia, że nabyte zostały wierzytelności w postaci faktur VAT, zawierające w sobie podatek VAT. Spółka rozlicza przychody i odpowiadające im koszty w momencie otrzymania części zapłaty od dłużnika w wysokości otrzymanej raty.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionymi we wniosku okolicznościami stwierdza, co następuje:

Kwestia cesji wierzytelności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - k.c. Zasadniczo, zgodnie z art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią. Przeniesienie wierzytelności może nastąpić - na podstawie art. 510 k.c. - w wykonaniu umowy sprzedaży, darowizny, zamiany lub innej umowy, jeżeli zobowiązuje sprzedawcę do przeniesienia wierzytelności. W wyniku zbycia wierzytelności wygasa jeden stosunek prawny (wierzyciel - dłużnik), a w jego miejsce pojawia się nowy, którego stronami są nabywca wierzytelności (nowy wierzyciel) oraz dłużnik.

Samo nabycie wierzytelności przez Podatnika nie powoduje powstania u niego przychodu do opodatkowania.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - u.p.d.o.p. przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Natomiast na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wartość nabytych wierzytelności nie stanowi jednak należnego przychodu. Spółka uzyska przychód w momencie faktycznej realizacji tych wierzytelności, tj. w momencie ich zapłaty (względnie dalszego ich zbycia), stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Jednocześnie wydatki na zakup tych wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nabycia, lecz w momencie uzyskania przychodów z tych wierzytelności.

Jest to zgodne z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., według którego koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Zasadne jest zatem stanowisko Podatnika, że w momencie otrzymania od dłużnika raty spłaty wierzytelności, powinien wykazać przychód podatkowy w wysokości tej raty, a do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć proporcjonalnie wydatki poniesione na jej nabycie, czyli część zapłaconej ceny. Przychodem będzie cała otrzymana kwota pieniędzy, bez względu na to, że nabyte zostały wierzytelności w postaci faktur VAT, zawierające w sobie podatek VAT.

Natomiast przepis art. 12 ust. 3a pkt 3 u.p.d.o.p. jako określający moment powstania przychodu należnego nie będzie miał w omawianej sytuacji zastosowania.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych zbywania wierzytelności zostanie udzielona w odrębnym postanowieniu.