P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 20.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 20.03.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług wsparcia budowy elektrowni wiatrowych w przypadku niezrealizowania projektu będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, a jeśli tak, to w którym momencie wydatki te winny zostać zaliczone do kosztów podatkowych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza prowadzić działalność w zakresie rozwoju farm elektrowni wiatrowych w Polsce. Działalność Spółki ma mieć charakter doradczy oraz inwestycyjny. Działania doradcze będą polegały na usługach doradztwa w zakresie inwestowania w sektor energetyki odnawialnej w Polsce, przede wszystkim, identyfikację lokalizacji dla wybudowania elektrowni wiatrowych. Usługi te będą świadczone na podstawie umowy o świadczenie usług doradztwa, którą Strona zamierza zawrzeć z hiszpańską spółką . Za te usługi Spółka będzie otrzymywać określone w umowie wynagrodzenie. Działalność inwestycyjna Spółki ma natomiast polegać na usługach wsparcia budowy elektrowni wiatrowych w Polsce. Usługi te mają być świadczone po wybraniu lokalizacji pod budowę elektrowni, spełniającej określone parametry wskazujące na wysokie prawdopodobieństwo, iż w danym rejonie mogłaby funkcjonować opłacalna ekonomicznie elektrownia wiatrowa. Usługi te mają być świadczone na podstawie odrębnej umowy, niż usługi doradcze. Mają one obejmować w szczególności następujące działania:

• uzyskanie tytułu prawnego do gruntu, na którym ma zostać wybudowana elektrownia,

• uzyskanie planów oraz map dotyczących potencjalnego projektu,

• opracowanie kosztorysu podłączenia elektrowni do sieci elektrycznej,

• uzyskanie wymaganych prawem pozwoleń, zgód oraz dokumentacji technicznej niezbędnych do rozpoczęcia budowy elektrowni wiatrowej,

• zawarcie umowy przyłączeniowej oraz umów z odbiorcami energii.

Po zakończeniu powyższych prac, kiedy budowa elektrowni może zostać rozpoczęta, projekt ma być zbyty na rzecz ostatecznego inwestora. Wynikające z umowy wynagrodzenie Spółki należne jest jedynie, jeżeli projekt zostanie zbyty na rzecz ostatecznego inwestora. Natomiast jeżeli powyższy rezultat nie zostanie osiągnięty Strona nie uzyskuje ani prawa do wynagrodzenia, ani do zwrotu poniesionych wydatków. Spółka ponosi więc ryzyko, iż jej wydatki nie zostaną pokryte i poniesie stratę na danym projekcie. W chwili poniesienia wydatku Spółka nie ma pewności, czy przedsięwzięcie zakończy się sukcesem, czy też nie. Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości, Spółka będzie alokować koszty do poszczególnych projektów i aktywować je w bilansie jako prace w toku, zaliczane do aktywów obrotowych. Jeżeli Spółka nie znajdzie nabywcy na dany projekt, zostanie on odpisany, a dotychczas poniesione wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich odpisania. Natomiast jeżeli projekt znajdzie nabywcę, Strona zalicza wydatki na niego poniesione do kosztów uzyskania przychodów w momencie zafakturowania swojego wynagrodzenia z tytułu realizacji wyżej opisanych usług.

Spółka stoi na stanowisku, że poniesione wydatki na niezrealizowane projekty stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki, gdyż zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Zdaniem Spółki wydatki te powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w momencie ich odpisania, gdyż wtedy podatnik uzyskuje ostateczne przekonanie, iż poniesione wydatki nie przyniosą rezultatu w postaci kosztu podatkowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosownie do którego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem kosztów wyłączonych przez ustawodawcę. W ocenie Strony, ponoszone koszty winny być oceniane przez pryzmat celowości, czyli dążenia do uzyskania przychodu, a nie rezultatu w postaci konkretnego przychodu. Zdaniem Spółki, o zaliczeniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje to, czy mógł on się przyczynić do uzyskania przychodu oraz fakt poniesienia go w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka uważa, że jej działania spełniają powyższe kryteria, ponieważ na podstawie zawieranych umów wykonuje określone czynności, w związku z którymi ponosi pewne koszty. Specyfika zawieranych kontraktów polega na tym, że uzyskanie wynagrodzenia uzależnione jest nie tylko od wypełnienia przez Stronę zawartych w umowie zobowiązań, ale także od tego, czy dany projekt zostanie sprzedany konkretnemu inwestorowi. W związku z tym, zdaniem Spółki, poniesione nakłady na inwestycje, które nie zostały ostatecznie zrealizowane, będą stanowić koszt uzyskania przychodów, ponieważ związane są one z ryzykiem prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej. Odnośnie potrącalności przedmiotowego wydatku w czasie, Spółka stoi na stanowisku, iż powinien on zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie uzyskania przez nią pewności, że podjęte działania nie przyniosą zamierzonego efektu w postaci uzyskania przychodu. Powołuje się przy tym na sformułowanie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż koszty uzyskania przychodów potrącalne są w tym roku podatkowym, którego dotyczą. W tym wypadku będzie to rok, w którym Spółka uznała, iż dany projekt nie zostanie zrealizowany i tym samym przychód nie wystąpi. Zdaniem Strony dokonany przez nią odpis może stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie faktycznej zmiany w strukturze aktywów Spółki, a więc w momencie uznania, że dany wydatek nie przyniesie oczekiwanych korzyści i ujęcia go w rachunku zysków i strat.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z ukształtowanym w orzecznictwie poglądem o zakwalifikowaniu wydatku do kosztów podatkowych decyduje to, czy miał on związek z uzyskiwaniem przychodów oraz, czy został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Art. 16 ust. 1 pkt 41 wspomnianej ustawy stanowi natomiast, iż nie są kosztem uzyskania przychodów poniesione koszty zaniechanych inwestycji. Przez inwestycję rozumie się, stosownie do art. 4a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości środkami trwałymi w budowie są zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Tymczasem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż prowadzone przez Spółkę prace w toku zaliczane są nie do aktywów trwałych, lecz aktywów obrotowych, przez które w myśl art. 3 ust. 1 pkt 18 lit. a tej ustawy rozumie się tę część aktywów jednostki, które w przypadku aktywów rzeczowych - są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy. Jednocześnie za rzeczone aktywa obrotowe uważa się materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym (art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy). Wykonanie przez Spółkę prac przygotowawczych, dotyczących budowy farmy elektrowni wiatrowej, należy zatem traktować jako działalność polegającą na wytworzeniu produktów przeznaczonych do sprzedaży. Tym samym w przedmiotowej sprawie przepis art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania. Prowadzenie przez Spółkę prac przygotowawczych pod budowę elektrowni wiatrowych jest przedmiotem działalności gospodarczej Strony. Zgodnie z treścią umowy Spółka uzyskuje przychody tylko w przypadku nabycia projektu przez ostatecznego inwestora, a więc przejmuje na siebie ryzyko związane z realizacją inwestycji. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane są z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą oraz ponoszone są w celu uzyskania przychodów. Tym samym spełnione są warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reasumując, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu wydatki poniesione przez Spółkę na realizację projektu, który w efekcie nie zostanie jednak zbyty, stanowić będą koszty uzyskania przychodu na podstawie powołanego wyżej art. 15 ust. 1 ustawy.

Jeżeli chodzi o rozliczanie kosztów w czasie, wskazać należy na art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. W sytuacji przedstawionej we wniosku Spółka winna postępować tak, jak w przypadku zaliczania do kosztów podatkowych poniesionych strat, ponieważ w takich kategoriach należy klasyfikować poniesione w tym wypadku wydatki. Za stratę uznaje się definitywne, niezawinione uszczuplenie aktywów podatnika. W związku z powyższym przedmiotowy wydatek będzie mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów w momencie stwierdzenia przez Spółkę, że poniesiony koszt nie przyniesie zamierzonego efektu w postaci uzyskania przychodu. W przedmiotowej sprawie należy zgodzić się ze stanowiskiem Strony, iż będzie to rok, w którym przychód miał wystąpić, a podatnik na podstawie obiektywnych okoliczności stwierdził, iż poniesione przez niego wydatki nie przyniosą żadnego rezultatu. Reasumując, wydatek winien zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu w roku, w którym Spółka uzyska pewność, iż nie przyniesie on oczekiwanych rezultatów i zostanie ujęty w rachunku zysków i strat. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.