Wnioskiem z dnia 30.03.2006 r. Spółka z o.o. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pile o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w następującym stanie faktycznym:
Spółka zawarła z Bankiem umowę o świadczenie usług pośrednictwa sprzedaży kredytów mieszkaniowych. Tytułem pozyskania klienta Bank płaci Spółce prowizję. Prowizja ta wypłacana jest na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury, po otrzymaniu od Banku informacji o udzielonych kredytach.

Spółka zwróciła się z zapytaniem, kiedy powstaje przychód z tytułu uzyskanej prowizji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W przypadku będącym przedmiotem zapytania:
- umowa o kredyt zawarta została we wrześniu 2005 r.
- wypłata kredytu nastąpiła w październiku 2005 r.,
- Bank przesłał pismo z informacją o udzielonym kredycie w styczniu 2006 r.,
- Spółka wystawiła fakturę w styczniu 2006 r.,
- prowizję Spółka otrzymała w styczniu 2006 r.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka stwierdziła, że moment uzyskania przychodu należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. za datę uzyskania przychodu należy w tym przypadku uznać dzień wystawienia faktury nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia.

W dniu 22.05.2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie nr DD423-6/06, w którym uznał stanowisko Spółki przedstawione w zapytaniu za nieprawidłowe.

Organ podatkowy wskazał, że w myśl art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Jednocześnie w art. 12 ust. 3a tej ustawy ustawodawca określił daty powstania tych przychodów. Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny wskazuje, że pośredniczy ona w zawieraniu umów kredytowych, czyli wykonuje czynności zaliczane do usług. W związku z tym do uzyskanych z tego tytułu przychodów zastosowanie ma przepis art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak wskazuje Spółka art. 12 ust. 3a pkt 3 tej ustawy.

Na powyższe postanowienie w dniu 29.05.2006 r. Spółka w terminie złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej.

W zażaleniu tym Spółka podtrzymała swoje wcześniejsze stanowisko, iż w przedstawionym przez nią stanie faktycznym powinien mieć zastosowanie art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż dopiero z momentem otrzymania pisma z Banku Spółka uzyskuje informację o podpisaniu umowy o kredyt oraz o wypłacie kredytu. Ponadto Spółka zarzuca, że w postanowieniu organ podatkowy nie wskazał, który z podanych przez nią miesięcy należałoby uznać za miesiąc wykonania usługi.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że zawarte w postanowieniu stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego jest prawidłowe, w związku z czym zażalenie Spółki nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
1)wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2)wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty,
3)otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego pośredniczy ona w zawieraniu umów kredytowych, czyli wykonuje czynności zaliczane do usług. Moment uzyskania przychodu ze świadczenia usług określony został w sposób jednoznaczny w wyżej powołanym art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę. Jeżeli zatem Spółka pośredniczyła w zawarciu umowy kredytowej, to w chwili sfinalizowania takiej umowy uzyskała przychód z tytułu prowizji, bez względu na fakt późniejszej zapłaty tej prowizji przez Bank. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Spółka twierdzi, że ustalenie momentu uzyskania przychodu zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. nie później niż na ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę, w sytuacji kiedy Bank prześle Spółce informację o udzielonym kredycie po upływie 2-3 miesięcy od daty zawarcia umowy kredytowej, spowoduje konieczność dokonywania korekt za poprzednie miesiące.

Odpowiadając na powyższe organ podatkowy II instancji stwierdza, że takiej sytuacji można zapobiec umieszczając w umowie zawartej pomiędzy Spółką a Bankiem odpowiedni zapis, który zobowiązywałby Bank do bieżącego informowania Spółki o zawartych umowach kredytowych.

Spółka zarzuca też, że organ podatkowy w wydanym postanowieniu nie wskazał, który z podanych przez nią miesięcy należałoby uznać za miesiąc wykonania usługi.

Odpowiadając na powyższe organ podatkowy II instancji stwierdza, że ze sformułowanego przez Spółkę pytania i wyrażonego w przedmiotowej sprawie stanowiska zawartego we wniosku skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego nie wynikało, że Spółka w odniesieniu do przedstawionego przykładu oczekiwała na wskazanie przez organ podatkowy konkretnego miesiąca, który należałoby uznać za miesiąc uzyskania przychodu.
W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy powołał przepis art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który w sposób oczywisty określa datę powstania przychodu dla wykonywanych przez Spółkę usług. W przedstawionym przez Spółkę przykładzie będzie to miesiąc, w którym nastąpiło podpisanie umowy kredytowej tj. wrzesień 2005 r.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie znajduje podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa i stwierdza, że organ I instancji dokonał prawidłowej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionym przez Stronę stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.