Szkoła Podstawowa w K. prowadzi obsługę finansową wszystkich placówek oświatowych z terenu Gminy K. Każda placówka oświatowa jest samodzielną jednostką organizacyjną, posiadającą numer identyfikacji podatkowej (NIP), REGON, statut. Pracownik - nauczyciel - zatrudniony jest na ułamkowe części etatu w kilku zakładach pracy, tj. w szkołach i gimnazjach. W każdej z tych placówek Wnioskodawca, jako jednostka sporządzająca listy płac dla podległych placówek oświatowych, przy obliczaniu podatku dochodowego od przychodu pracownika stosuje podstawowe koszty uzyskania przychodu. W wyniku czego u pracownika w rozliczeniu rocznym powstaje kwota podatku do dopłaty do właściwego miejscowo urzędu skarbowego. W związku z powyższym Wnioskodawca chciałby stosować koszty uzyskania przychodu w jednym zakładzie pracy wskazanym przez pracownika - tak jak jest to czynione w przypadku kwoty wolnej od podatku.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej dla podatników otrzymujących przychody kształtują się następująco, gdy:

1. podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy- wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227 zł;

2. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1840 zł 77 gr. za rok podatkowy;

3. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533 zł 84 gr;

4. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położne poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2300 zł 94 gr za rok podatkowy.

Powołana powyżej ustawa nie przewiduje możliwości składania przez nauczycieli oświadczeń zwalniających płatnika z obowiązku potrącania kosztów uzyskania przychodu.

Z treści powyższych przepisów wynika, że ustawodawca wprowadził dla podatników osiągających przychody ze stosunku pracy koszty zryczałtowane przewidujące dwa rodzaje limitów, tj. limit kosztów:

- miesięcznych;

- rocznych.

W ramach limitu miesięcznego przewidziano dwie kategorie kosztów, tj. koszty podstawowe oraz koszty podwyższone. Koszty podstawowe, w wysokości 102,25 zł należą się pracownikowi zawsze, tzn. w każdym zakładzie pracy, z którym związany jest stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, spółdzielczym stosunkiem pracy lub pracy nakładczej.

Nie ma w tym przypadku znaczenia czy pracownik zatrudniony jest na pełen etat, czy 2/18 etatu, czy przepracuje dwa dni danego miesiąca czy też pełen miesiąc.

Jeżeli tylko pracownik osiągnie w danym miesiącu przychód koszty powinny być uwzględnione w wysokości 102,25 zł.

Jeżeli pracownik osiągnie przychody ze stosunku pracy równocześnie z dwóch zakładów, ale tylko jeden z nich położony jest w innej miejscowości niż miejscowość, w której pracownik ma miejsce zamieszkania, to pracownikowi przysługują podwyższone koszty uzyskania tylko od przychodów otrzymywanych od tego zakładu pracy, który położony jest w innej miejscowości niż miejscowość, w której posiada on miejsce zamieszkania. Analogicznie jak w przypadku podstawowych kosztów uzyskania, przy podwyższonych kosztach uzyskania, nie ma znaczenia wielkość etatu na jaki został zatrudniony pracownik. Zarówno w przypadku zatrudnienia na pełen etat, jak i zatrudnienia np. na #188; etatu przysługują mu koszty w wysokości 127,82 zł miesięcznie.

Prawo zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania w trakcie roku, tj. przy obliczaniu miesięcznych zaliczek na podatek, ma miejsce tylko wtedy, gdy pracownik złoży w zakładzie pracy oświadczenie o spełnieniu warunków do stosowania takich kosztów ( art. 32 ust. 5 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Roczne limity kosztów dotyczą wyłącznie rozliczeń dokonywanych w zeznaniach rocznych lub rocznym obliczeniu podatku. Określają one maksymalną wysokość kosztów jaką można uwzględnić w zależności od miejsca zamieszkania pracownika oraz liczby stosunków pracy.

W związku z powyższym w opinii tut. organu podatkowego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Nie można uwzględniać kosztów uzyskania przychodu tylko w tym zakładzie pracy, który wskaże pracownik, gdyż przepisy prawa podatkowego nie przewidują takiej możliwości. Koszty uzyskania przychodu przysługują pracownikowi w każdym zakładzie pracy, w którym osiąga przychód, niezależnie od wielkości etatu i nie ma znaczenia fakt, czy w zeznaniu rocznym powstanie kwota do zapłaty do właściwego miejscowo organu podatkowego czy też przeciwnie.

Pracownik zatrudniony w kilku zakładach pracy, w tym przypadku placówkach oświatowych, ma prawo do złożenia oświadczenia o stosowaniu w trakcie roku przy obliczaniu miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy podwyższonych kosztów uzyskania przychodu w tym zakładzie pracy, który znajduje się w innej miejscowości niż miejscowość zamieszkania pracownika. Ma prawo również złożyć płatnikowi wniosek o obliczanie i pobieranie w ciągu roku wyższych zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 41a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Podjęcie takich działań może zmniejszyć lub wykluczyć ewentualną kwotę dopłaty podatku przy rozliczeniu rocznym - innej możliwości przepisy prawa podatkowego nie przewidują.

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie wyjaśniające przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.