POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 23.02.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 27.02.2006 r.)

postanawia

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej. Spółka świadczy usługi w systemie abonamentowym i w systemie przedpłaconym. Podstawą prawną do świadczenia usług telekomunikacyjnych w systemie abonamentowym jest zawarcie z klientem pisemnej umowy o świadczenie usług. Należność za wykonanie usługi abonent reguluje na podstawie faktur VAT wystawianych za każdy okres rozliczeniowy. Na należność za usługi składają się comiesięczny abonament w stałej wysokości oraz opłaty za faktyczną realizację usług zgodnie z cennikiem usług. Wykształcona w Polsce praktyka rynkowa spowodowała, iż klienci oczekują, że zawierając umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w systemie abonamentowym będą mogli jednocześnie kupić nowy aparat telefoniczny w atrakcyjnej cenie. Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom rynku operator przedstawia ofertę promocyjną (umowa o świadczenie usług + aparat w atrakcyjnej cenie), ale jednocześnie oczekuje się od klienta zobowiązania, że będzie on korzystał z usług co najmniej przez pewien okres czasu (zazwyczaj 12 lub 24 miesiące). Jednakże w okresie trwania umowy mogą wystąpić zdarzenia, które w istotny sposób zakłócają możliwość korzystania przez abonenta z usług telekomunikacyjnych . Do zdarzeń tych należą:

- utrata, kradzież lub zniszczenie aparatu,
- uszkodzenie aparatu, które nie jest objęte gwarancją lub rękojmią i wymaga kosztowej naprawy lub wymiany aparatu na nowy, oraz
- nieuprawnione korzystanie z telefonu w okresie od utraty aparatu przez właściciela do momentu zablokowania karty SIM.

Powyższe zdarzenia mogą mieć niekorzystne finansowo konsekwencje dla abonenta. Kupno nowego aparatu poza ofertą promocyjną to wydatek od kilkuset złotych. Kupno „okazyjne” nowego aparatu najczęściej oznacza zakup aparatu skradzionego, co w oczywisty sposób budzi opory moralne. Rozwiązanie umowy o świadczenie usług przed upływem okresu w niej wskazanego, oznacza dla abonenta konieczność zapłaty kary umownej w wysokości kilkuset złotych. Dodatkowo w okresie od utraty telefonu do daty jego zablokowania osoby nieuprawnione mogą korzystać z usług, co w znaczący sposób podniesie wartość rachunku. Jeżeli abonent nie będzie korzystał z usług to i tak oznacza to dla niego konieczność ponoszenia kosztów abonamentu. W trakcie badań rynku przeprowadzonych wśród abonentów, stwierdzono duże zapotrzebowanie na ubezpieczenie przed negatywnymi konsekwencjami finansowymi zdarzeń zaprezentowanych powyżej. Jednak aktualnie zakłady ubezpieczeń nie oferują tego typu ubezpieczeń. Przeprowadzone przez Spółkę analizy prawne i rozmowy z ubezpieczycielami wykazały, że byłaby możliwość wprowadzenia tego typu ubezpieczenia pod warunkiem zaangażowania operatora telekomunikacyjnego jako strony umowy. W tym celu konieczne byłoby wdrożenie poniższego rozwiązania:

1. Spółka zawiera z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia grupowego. 2. Na mocy tej umowy ma prawo zgłosić osoby, które zostaną objęte ubezpieczeniem. Spółka ma obowiązek wnosić składkę ubezpieczenia za każdą zgłoszoną osobę. 3. Spółka oferuje abonentom usługę telekomunikacyjną. Usługa ta jest wzbogacona o możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia. Oferowana usługa ma charakter złożony bowiem prócz typowego elementu telekomunikacyjnego, jest w niej zawarty element ubezpieczeniowy, ale element telekomunikacyjny ma dominujący charakter.4. Za usługę telekomunikacyjną Spółka pobiera opłatę, którą klient jest obciążony poprzez faktury VAT. 5. Opłata za powyższą usługę będzie ujmowana jako odrębna pozycja na fakturze VAT dotyczącej usługi telekomunikacyjnej za okres rozliczeniowy. 6. W przedstawionej strukturze Polkomtel ponosi koszty w postaci składki ubezpieczeniowej, a uzyskuje przychody ze sprzedaży usług telekomunikacyjnych.

Klient zawierający umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i nabywających nowy aparat telefoniczny będzie miał prawo skorzystać z oferty ubezpieczeniowej. W efekcie klientom zostanie zaoferowana usługa złożona: usługa telekomunikacyjna jako zasadniczy element świadczenia, wspierana dodatkowym świadczeniem ubezpieczeniowym.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie iż na podstawie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na zapłatę składki ubezpieczeniowej stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem spółki w świetle przedstawionej konstrukcji nie ma wątpliwości, że poniesienie wydatków na składki ubezpieczeniowe jest warunkiem sine qua non zaoferowania produktu złożonego abonentom i osiągnięcia z tego tytułu przychodów podatkowych. W takim wypadku zostaje spełniony warunek zdefiniowany w art. 15 ust. 1 ustawy CIT- wydatek na składkę ubezpieczeniową jest poniesiony w celu uzyskania przychodów

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa co następuje:

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów charakteryzuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54 poz. 654 ze zm.) który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które służą osiągnięciu przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem wydatku, a możliwością uzyskania dzięki temu przychodów. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów winien wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną działalnością ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu. Jednocześnie aby konkretny wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, konieczne jest wykazanie przez Spółkę, że wydatek był związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym, w tym przypadku ze sprzedażą telefonów komórkowych. Spółki. Przy czym ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem spoczywa na podatniku.

Przedmiotowe koszty polegające na zapłacie składki ubezpieczeniowej nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie tutejszego organu Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowe wydatki, gdyż istnieje związek pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanym dzięki temu przychodem. Związek ten ma racjonalne i gospodarcze uzasadnienie związane z prowadzoną działalnością. Oferta sprzedażowa Podatnika może być bardziej atrakcyjna na rynku telefonii komórkowej poprzez zaproponowanie abonentom dodatkowej usługi w postaci ubezpieczenia telefonu od niekorzystnych dla niego zdarzeń i wiąże się to z możliwością osiągania dzięki temu przychodów w postaci opłat abonamentowych i przychodów ze sprzedaży aparatu. Powoduje to, że wydatek na przedmiotowe ubezpieczenie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów

Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona oddzielnym postanowieniem. Niniejsza interpretacja, co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14 b § 1 – 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.