POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w związku z wnioskiem z dnia 20.04.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 20.04.2006r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.04.2006r. w sprawie udzielenia interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny: Spółka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowioną na tej nieruchomości budowlą w postaci ,,utwardzonego dziedzińca". Budowla ta została wybudowana w roku 1950 i od tego momentu nie była poddawana modernizacji. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z naniesioną na tym gruncie ,,nawierzchnią jezdną" nastąpiło w roku 1990.

Stanowisko Wnioskodawcy: Zdaniem Strony zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr. 97, poz 970. ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towar (w myśl art. 2 pkt 6 tejże ustawy) rozumie się także budynki i budowle lub ich części oraz grunty.

Jak wynika z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, przez wspomniane towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

W celu ustalenia, czy naniesiona na przedmiotowym gruncie nawierzchnia stanowi wymienioną w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług budowlę należy sięgnąć do unormowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 3 pkt 3 tejże ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Zatem występujący w przedmiotowej sprawie dziedziniec odpowiada przytoczonej wyżej definicji budowli. Z kolei rok budowy przedmiotowego dziedzińca - 1950 wskazuje bezspornie, że w omawianym przypadku mamy do czynienia z towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezbędnym warunkiem determinującym zwolnienie dostawy towarów używanych z opodatkowania jest brak prawa do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie tychże towarów. Ponieważ Strona nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowioną na tym gruncie budowlą w roku 1990, czyli w momencie kiedy nie obowiązywały jeszcze regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, to należy przyjąć, iż nie miała prawa do potrącenia podatku naliczonego. Spełnione są zatem przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W art. 29 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy unormowano, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższa regulacja nie odnosi się do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, bowiem w myśl przepisów o podatku dochodowym prawo to uznane jest za wartość niematerialną i prawną (art. 16c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przeniesienie praw do wskazanych wyżej wartości, bez względu na formę prawną w jakiej dokonano czynności prawnej stanowi świadczenie usług. Zatem zbycie przez podatnika związanego z jego działalnością prawa użytkowania wieczystego gruntu będzie podlegać opodatkowaniu.

Jednakże w myśl § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku VAT zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części zwolnione są od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0 %. Regulacja ta będzie miała zastosowanie w zaistniałym stanie faktycznym, gdyż w świetle wcześniejszych ustaleń przedmiotowy dziedziniec stanowi towar używany, którego sprzedaż objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja ta nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia albo zmiany przepisów, na podstawie których została wydana.Na niniejsze postanowienie - na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej - Stronie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. Organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie Organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej /Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm./).Jednocześnie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje, że w zakresie zastosowania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych tut. Organ wyda odrębne postanowienie.