POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.06.2006r w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uznaje stanowisko wnioskodawcy w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na zasadach ogólnych za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.06.2006r. do Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że w 2001r. wykonał Pan usługę transportową, co zostało udokumentowane wystawioną fakturą Vat, za którą nie otrzymał Pan zapłaty. Przychód z wykonanej usługi został zarachowany jako przychód należny i wykazany w złożonym przez Pana zeznaniu rocznym za 2001 r. Firma na rzecz której została wykonana usługa ogłosiła upadłość w 2002r, a w 2006r. otrzymał Pan pismo z sądu informujące o umorzeniu postępowania upadłościowego wobec tej firmy. W związku z zaistniałą sytuacją, zwrócił się Pan z zapytaniem, dotyczącym możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego za 2001r. i obniżenia przychodu za ten rok o kwotę wynikającą z faktury za wykonaną usługę transportową, za którą nie otrzymał Pan zapłaty.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie stwierdza Pan, że w Jego ocenie powinien złożyć korektę zeznania podatkowego za 2001r. i odzyskać podatek dochodowy zapłacony od tej faktury w wysokości 19% nie otrzymanej kwoty.

Wypełniając dyspozycje art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. - Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim uznaje Pana stanowisko, zawarte w złożonym wniosku w przedstawionym stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia, za nieprawidłowe.

Według generalnej zasady zawartej w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. - Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Natomiast za datę powstania przychodu, o którym mowa w w/w art. 14 ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e-1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Zgodnie z art. 14 ust. 1f jeżeli podatnik:

1. jest podatnikiem podatku od towarów i usług niekorzystającym ze zwolnienia od tego podatku oraz
2. prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, oraz
3. ewidencjonuje przychody w dacie wystawienia faktury, zgodnie z odrębnymi przepisami

za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być wystawiona; w przypadku gdy zdarzenia, o których mowa w ust. 1c, nastąpiły w grudniu danego roku podatkowego, a faktury dotyczące tych zdarzeń, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione w roku następnym, za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miały miejsce te zdarzenia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, a nie kwoty otrzymane i dla powstania obowiązku podatkowego bez znaczenia jest fakt, czy osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą za wykonane przez nią usługi lub sprzedaż towarów otrzymała zapłatę, czy też takiej należności nie otrzymała. Z tego względu nawet brak zapłaty za wykonaną usługę rodzi na gruncie podatku dochodowego obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe w zakresie sumy należnej od wykonywanego świadczenia.

Z kolei zgodnie z art. 75, §1 w/w ustawy Ordynacja jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W myśl § 2 ust. 1 uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 ustawy, jeżeli:

1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej,
2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek,
3. nie będąc obowiązanymi do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;

Zgodnie z art. 75 § 3 w/w ustawy w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Natomiast wierzytelności odpisane jako nieściągalne stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 ww. ustawy zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona oraz w myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 w/w ustawy nie są przedawnione. Sposób udokumentowania wierzytelności nieściągalnych reguluje art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidacji majątku, gdy majątek masy niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem przewidywanej wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

W świetle powyższych przepisów zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

• wierzytelności te musiały być wcześniej zaliczone do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej i nie są przedawnione,
• nieściągalność tych wierzytelności zostanie odpowiednio udokumentowana lub uprawdopodobniona.

Reasumując, jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów, przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne chociażby nie zostały faktycznie otrzymane, w związku z czym w myśl obowiązujących przepisów, prawidłowo zaliczył Pan przychód z niezapłaconej faktury do przychodów należnych 2001r. i wykazał go w zeznaniu rocznym o osiągniętych dochodach. W tym stanie faktycznym i prawnym, skoro prawidłowo rozliczył Pan przychód z niezapłaconej faktury zaliczając go do przychodów należnych, brak jest podstaw prawnych do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym za 2001r. wraz z skorygowanym zeznaniem.
W tym stanie faktycznym i prawnym postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia Zgodnie z przepisami art. 14b § 1 i § 2 w/w ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja ta, nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ustawy.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia ( art. 236 § 2 pkt.1 Ordynacji podatkowej). W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł od zażalenia oraz 0,50 zł od każdego załącznika.

Stosownie do postanowień art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające te żądanie.