Na podstawie przepisów art. 14 a, art. 216 § 1 i art. 217 § 1 i § 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach, po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o. G... z dnia 28.04.2006 r. (wpływ do Urzędu 05.05.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej kwalifikacji kosztów z tytułu zakupu energii elektrycznej i cieplnej, w przypadku ich refakturowania uznaje za nieprawidłowe stanowisko Strony przedstawione w złożonym wniosku.

W przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) obowiązuje generalna zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 ustawy, który stanowi, że "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ..." Jest to ustawowa definicja kosztów uzyskania przychodów, według której dokonuje się kwalifikacji wydatków ponoszonych przez podatnika jako kosztów związanych z uzyskanym przychodem. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 powołanej wyżej ustawy koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone, co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione".

W przypadku kosztów ponoszonych na opłacenie energii elektrycznej i cieplnej, mamy do czynienia z kosztami pośrednio związanymi z przychodami. W tej sytuacji zaś, w przypadku trudności w ocenie, którego roku podatkowego koszty mogą dotyczyć - należy przyjąć, że dotyczą roku, w którym zostały one poniesione.

Należy uznać, że Spółka nie po to wydatkowała środki na zapłatę za energię, żeby uzyskać przychód w postaci zwrotu tych kosztów. Przychód z refakturowania, będący w istocie zwrotem poniesionych wydatków, jest jedynie wynikiem dodatkowego porozumienia umownego.

Reasumując, gdy podatnik - odbiorca energii elektrycznej i cieplnej dokonuje ich refakturowania, powinien zaliczyć ponoszone wydatki z tytułu zapłaty na rzecz dostawców mediów do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Są to bowiem koszty związane z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W tym zakresie znajdzie zatem zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia powyższego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się podatnika do interpretacji, o której mowa w art. 14a § 1, nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także:
1) nie ustala dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług;
2) nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się;
3) nie stosuje się innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i przepisów karnych skarbowych.