Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w związku z wnioskiem z dnia 08.11.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu 14.11.2005 r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe w zakresie stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego marży jako podstawy opodatkowania dostawy dokonywanej przez Bank, oraz możliwości wystawiania przez niego Faktury VAT marża.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny został przedstawiony we wniosku w sposób następujący: cyt. - "Bank jest w trakcie organizacji procesu sprzedaży towarów będących w posiadaniu Banku (nabytych głównie w wyniku przejęcia na aktywa do zbycia Banku, przedmiotów przewłaszczonych - towary te nie były używane przez Bank jak również Bank nie zamierza ich użytkować w przyszłości, np. ruchomości przejęte wskutek realizacji umowy przewłaszczenia); oraz innych podmiotów w Grupie XSA". Proces sprzedaży realizowany ma być poprzez wyznaczony w ramach Grupy podmiot (Komisanta Grupy), który przeprowadzałby transakcje sprzedaży tych przedmiotów na rzecz osób trzecich. Za pośrednictwo w sprzedaży Komisant Grupy otrzymywał będzie wynagrodzenie w postaci prowizji (określony procent wartości sprzedawanego przedmiotu).

Zdaniem Wnioskodawcy, w w.w. sytuacji Bank może wykorzystać zapisy art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą VAT - dotyczącego szczególnej procedury opodatkowania marży przy dostawie towarów używanych cyt. - "(rozumianych dla celów tego artykułu jako ruchome dobra niematerialne nadające się do dalszego użytku)". Według wnioskodawcy, przyjmując celowościową interpretację przepisu art. 120 ustawy VAT, Bank dokonując dostawy (sprzedaży) na rzecz Komisanta Grupy przewłaszczonych towarów używanych (nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy VAT) będzie opodatkowywał jedynie marżę - zgodnie z w.w. artykułem, i wystawiał, zgodnie z § 9 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. nr 95, poz. 798), fakturę VAT marża.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie m.in. towarów używanych (w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 w.w. ustawy), nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Z powyższego przepisu oraz całokształtu unormowań art. 120 ustawy VAT wynika, że podmiot dla którego podstawą opodatkowania może być marża musi być podatnikiem wykonującym czynności polegające na dostawie towarów używanych/innych towarów wymienionych w art. 120 ust. 4 ustawy VAT (podatnikiem dla którego dostawa towarów używanych/innych towarów wymienionych w art. 120 ust. 4 ustawy VAT jest podstawową działalnością). Ponadto taki podatnik musi je uprzednio nabyć dla celów prowadzonej działalności. Takie rozumienie przepisu jest oparte również na brzmieniu art. 26a VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich (77/388/EEC). Normy wynikające z powyższego artykułu zostały implementowane do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług (art. 120).

Jednak interpretacja zarówno art. 120 ust. 4 ustawy VAT jak i art. 26a VI Dyrektywy powinna być oparta przede wszystkim na celu wprowadzonej regulacji. Celem tym było zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu. W myśl art. 120 ust. 10 ustawy VAT (art. 26a (B)(2) VI Dyrektywy), marża może stanowić podstawę opodatkowania jedynie gdy podatnik dokonujący dostawy m.in. towarów używanych nabył je od szczególnych podmiotów - tak, że nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego, pomimo że podatek VAT mógł być uwzględniony w cenie nabycia.

W ocenie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z uwagi na cel wprowadzonej regulacji oraz brak na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznego wyłączenia z zakresu omawianej regulacji podatników dla których obrót m.in. towarami używanymi stanowi działalność uboczną, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z § 9 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. nr 95, poz. 798), w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy VAT: 1) w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT marża"; 2) zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-5 i 12 w.w. rozporządzenia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odmawia zawarcia w niniejszej interpretacji oceny prawnej stanowiska - cyt. "Komisant Grupy dokonując sprzedaży tych towarów używanych na rzecz podmiotów trzecich również opodatkuje jedynie marżę (Faktura VAT Marża), jako że stosownie do art. 120 ust. 10 pkt 3, nabył towar od Podatnika (np. Banku), który również uprzednio korzystał z opodatkowania marży (...) W naszej ocenie, wydaje się, że przyjmując celowościową interpretację przepisu art. 120 Ustawy o VAT, możliwe by było zastosowanie opodatkowania podatkiem jedynie marży w przypadku dostawy przez Bank, przedmiotów przewłaszczonych, przejętych przez Bank (jak również w przypadku dalszej dostawy dokonywanej przez komisanta grupy)".

Z treści przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego udziela interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podmiotów składających wniosek. Wniosek Spółki w w.w. zakresie dotyczy zastosowania przepisów prawa podatkowego nie w indywidualnej sprawie wnioskodawcy (Banku) ale dotyczy sprawy Komisanta Grupy - tj. innego podmiotu wyznaczonego w ramach Grupy kapitałowej do nabywania - cyt. "od Podatnika (np. Banku)" towarów używanych a następnie ich sprzedaży.

Z wnioskiem o pisemną interpretację prawa podatkowego w w.w. zakresie powinien zgłosić się sam podmiot wyznaczony w ramach grupy jako Komisant Grupy do właściwego miejscowo Naczelnika Urzędu Skarbowego.