POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa(t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku XX Sp. z o.o., z marca 2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu:

1.

W części dotyczącej zapytania o możliwość zaliczenia przez przedstawiciela handlowego (przedsiębiorcę) do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem udostępnionych mu w ramach umowy współpracy urządzeń, w tym w szczególności: wydatków na paliwo, części zamiennych, naprawy samochodu - zarówno w granicach limitu podlegającego zwrotowi przez spółkę, jak i ponad ten limit - postanawia odmówić na podstawie art. 165a § 1 w/w ustawy Ordynacja podatkowa wszczęcia postępowania w sprawie i udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

2.

a). W części dotyczącej możliwości rozliczania zwracanych przedstawicielowi (przedsiębiorcy) wydatków związanych z używaniem udostępnionego sprzętu poprzez wskazywanie w fakturach wystawianych przez stacje paliw, sklepy, warsztaty naprawcze, itp.) mieszczących się w granicach limitu, podlegającego zwrotowi - jako nabywcy spółki XX- stwierdza że stanowisko podane we wniosku jest prawidłowe.

b). W części dotyczącej uznania, że w przypadku wydatków przekraczających uzgodniony limit właściwym jest wystawianie faktur bezpośrednio na przedstawiciela handlowego, który ma możliwość zaliczenia w/w wydatków, z uwzględnieniem art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, póz. 176 z późn. zmn.) do kosztów uzyskania przychodów - postanawia odmówić na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej wszczęcia postępowania w sprawie i udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

3.

W części dotyczącej możliwości uznania, iż w przypadku, gdy ponoszone przez przedstawiciela wydatki (zarówno te zwracane następnie przez spółkę, jak i przekraczające limit i nie podlegające zwrotowi) dokumentowane są fakturami VAT wystawionymi na zleceniodawcę, tj. Spółkę XX, to - ponoszone przez przedstawiciela wydatki, w części nie podlegającej zwrotowi, nie są podlegającym opodatkowaniu przychodem Spółki XX - stwierdza że stanowisko podane we wniosku jest prawidłowe,

4.

W części dotyczącej możliwości uznania, iż zaliczenie przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów zwróconych przedstawicielowi handlowemu (będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w celu świadczenia usług na rzecz spółki jest możliwe wyłącznie w przypadku prowadzenia przez Spółkę ewidencji przebiegu pojazdu (art. 16 ust. l pkt. 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, póz. 654 ze zmn., dalej updop), potwierdzoną przez Spółkę na koniec każdego miesiąca, art. 16 ust. 5 updop) - stwierdza że stanowisko podane we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

XX Sp. z o.o. zawarła umowy o współpracę z przedstawicielami handlowymi będącymi osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz z przedstawicielami handlowymi, prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą.

W ramach w/w umów przedstawiciele handlowi świadczą usługi polegające na sprzedaży towarów spółki XX w jej imieniu i na jej rzecz. Umowa o współpracy przewiduje, że spółka XX przez pierwszy okres współpracy z przedstawicielem handlowym udostępnia mu do używania sprzęt stanowiący jej własność w tym: telefon komórkowy, kasę fiskalną, komputer, oprogramowanie sprzedażowe, samochód dostawczy. W postanowieniach umów o współpracę zastrzeżono ponadto, iż przedstawicielowi przysługuje zwrot uzasadnionych kosztów poniesionych w związku z używaniem urządzeń spółki w celu świadczenia usług na rzecz Spółki XX - do określonego w umowie limitu. Wydatki w części przewyższającej wyznaczony przez Spółki XX limit pokrywane są przez przedstawiciela handlowego z własnych środków.

Pytania zawarte we wniosku dotyczą:

1.

Możliwości zaliczenia przez przedstawiciela handlowego (przedsiębiorcę) do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem udostępnionych muw ramach umowy współpracy urządzeń, w tym w szczególności: wydatków na paliwo, części zamiennych, naprawy samochodu - zarówno w granicach limitu podlegającego zwrotowi przez spółkę, jak i ponad ten limit.

2.

Możliwości rozliczania zwracanych przedstawicielowi (przedsiębiorcy) wydatków związanych z używaniem udostępnionego sprzętu poprzez wskazywanie w fakturach wystawianych przez stacje paliw, sklepy, warsztaty naprawcze, itp.) mieszczących się w granicach limitu, podlegającego zwrotowi - jako nabywcy Spółki XXNatomiast w przypadku wydatków przekraczających uzgodniony limit - zdaniem spółki - właściwym jest wystawianie faktur bezpośrednio na przedstawiciela handlowego, który ma możliwość zaliczenia w/w wydatków, z uwzględnieniem art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, póz. 176 z późn. zmn.) do kosztów uzyskania przychodów.;

3.

Uznania, iż w przypadku, gdy ponoszone przez przedstawiciela wydatki (zarówno te zwracane następnie przez spółkę, jak i przekraczające limit i nie podlegające zwrotowi) dokumentowane są fakturami VAT wystawionymi na zleceniodawcę, tj. Spółkę XX, to - ponoszone przez przedstawiciela wydatki, w części nie podlegającej zwrotowi, nie są podlegającym opodatkowaniu przychodem Spółki XX;

4.

Uznania, iż zaliczenie przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów zwróconych przedstawicielowi handlowemu (będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w celu świadczenia usług na rzecz spółki jest możliwe wyłącznie w przypadku prowadzenia przez Spółkę ewidencji przebiegu pojazdu (art. 16 ust. l pkt. 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, póz. 654 ze zmn., dalej updop), potwierdzoną przez Spółkę na koniec każdego miesiąca art. 16 ust. 5 updop).

Stanowisko Spółki :

Do chwili obecnej nie ma precyzyjnych uregulowań dotyczących specyficznych umów zawieranych przez przedsiębiorców. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku różnego typu umów kooperacyjnych

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia właśnie z taką umową, która ze względu na zawarte w niej postanowienia, zawiera również elementy umowy toolingowej. Umowa toolingowa zakłada m.in. udostępnienie kontrahentowi urządzeń wykorzystywanych przez niego w ramach wspólnego przedsięwzięcia (współdziałanie przy produkcji lub sprzedaży określonych towarów), gdzie jedna ze stron (tu: Spółka XX) zobowiązuje się do udostępnienia (bez przenoszenia prawa własności) drugiej stronie (tu: przedstawicielowi handlowemu) określonych środków, które mają być wykorzystane przez tę drugą stronę do wykonywania uzgodnionych działań na rzecz strony udostępniającej te środki.

Obie strony takiej umowy dwustronnie zobowiązującej odnoszą korzyści - dający sprzęt zobowiązuje się m.in. do jego przekazania otrzymującemu, otrzymujący zaś - do świadczenia określonych usług na rzecz dającego (tu: usług polegających na sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz Spółki XX).

W niniejszej sprawie mamy zatem do czynienia z umową świadczenia usług na rzecz Spółki XX połączoną z udostępnieniem do używania urządzeń niezbędnych do świadczenia usług. Zauważyć w tym miejscu należy, iż przedstawiciel handlowy ma ograniczoną możliwość korzystania z w/w urządzeń, używa ich bowiem wyłącznie w celu świadczenia usług na rzecz Spółki XX. Przekazanie urządzeń nie stanowi więc sposobu finansowania działalności kooperanta (tu: przedstawiciela handlowego), ale sposób zorganizowania przez Spółkę XX własnego, uzasadnionego ekonomicznie procesu sprzedaży. Fakt udostępnienia urządzeń będzie miał niewątpliwie wpływ nie tylko na osiągnięcie przychodów, ale dodatkowo na wielkość tych przychodów.

Wobec powyższego należy uznać, iż przekazanie przedstawicielom sprzętu w celu używania go do świadczenia usług wyłącznie w imieniu i na rzecz Spółki XX nie jest przekazaniem nieodpłatnym (por. pismo Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 07.12.2004 r. Nr III MUS-WP/434/1506/04).

Ad. 1.

W przedmiotowej sprawie zleceniobiorca (przedstawiciel handlowy) świadczy określone usługi na rzecz zleceniodawcy (spółki) i ponosi określone wydatki w celu wykonania tych usług, w tym: wydatki związane z używaniem przekazanych przez Spółkę XX urządzeń (samochodu, kasy fiskalnej, komputera, oprogramowania).

Zgodnie z art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, póz. 176 z późn. zmn) - dalej updof - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki: musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy (bezpośredni lub pośredni) pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem, wydatek nie może być wymieniony w art. 23 ustawy oraz winien być prawidłowo udokumentowany.

Zatem, zdaniem wnioskodawcy, poniesione przez przedstawiciela handlowego (przedsiębiorcę) wydatki związane z używaniem sprzętu udostępnionego mu przez Spółkę XXw celu sprzedaży towarów spółki takie jak: wydatki na paliwo, części zamienne, naprawy, program antywirusowy, itp.) są niewątpliwie kosztami, o których mowa w art. 22 ust. l updof (por. wyrok SN z dnia 06.06.2002 r. IIRN 92/01, publ. Mon. Podat. Nr 2003/4/32).

Bez znaczenia natomiast dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów pozostaje, zdaniem wnioskodawcy, okoliczność, iż na fakturach dokumentujących zakup paliwa, części zamiennych, napraw, itp. wskazany jest numer rejestracyjny samochodu nie stanowiącego własności przedstawiciela handlowego. Zauważyć bowiem należy, iż:

- po pierwsze: sprzęt (tu: samochód dostawczy) używany jest przez przedstawiciela na podstawie tytułu prawnego: umowy współpracy oraz protokołu przekazania;

- po drugie: dokumentowanie kosztów odbywa się analogicznie jak w przypadku wydatków związanych z używaniem samochodów nie stanowiących własności podatników, lecz używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia, leasingu, itp.

Zgodnie z § 9 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, póz. 798) faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego, oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

Istotnym dla prawidłowego udokumentowania zakupów paliwa do wykorzystywanego w działalności gospodarczej samochodu jest zatem jedynie to, aby na fakturze dokumentującej ten wydatek wyszczególniony został numer rejestracyjny tego pojazdu, do którego zakupiono paliwo. Z przepisu nie wynika natomiast, aby miał to być wyłącznie pojazd stanowiący własność podatnika."Przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie ma wykładnia gramatyczna, a zamierzone cele ustawodawca powinien osiągnąć formułując przepis w sposób jednoznaczny" (zob. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 20.04.1998 r. FPS 4/98, POP 3/999, póz. 81).

Nadto, zarówno z ustaw podatkowych, jak i rozporządzeń wykonawczych nie wynika obowiązek umieszczania na fakturach dotyczących wydatków związanych z używaniem urządzeń nie stanowiących własności podatnika jakichkolwiek danych identyfikujących te urządzenia.

Gdyby celem ustawodawcy było wprowadzenie powyższych ograniczeń i obowiązków, to zawarłby to wprost w treści w/w przepisu.

Zwrot przez spółkę przewidzianych w umowie kosztów z tytułu używania udostępnionego sprzętu następuje w oparciu o wystawioną przez przedstawiciela fakturę VAT. Na łączną wartość wykazanego w tej fakturze wynagrodzenia za usługę składa się prowizja od sprzedaży oraz wszystkie podlegające zwrotowi koszty związane ze świadczoną usługą. Do w/w faktury załączona jest specyfikacja, w której wymienione są poszczególne elementy wskazanej na fakturze usługi oraz załączone są kserokopie faktur pierwotnych będących dowodem faktycznego poniesienia kosztów przez przedstawiciela.

Ad.2.

W niektórych przypadkach możliwym i prostszym do stosowania byłby sposób rozliczenia polegający na tym, iż do momentu przekroczenia określonego w umowie limitu podlegających zwrotowi kosztów, faktury nie są wystawiane na przedstawiciela handlowego, lecz bezpośrednio na Spółkę XX. Faktura, w której jako nabywca wskazana została Spółka XX jest opłacana przez przedstawiciela, a następnie Spółka XX dokonuje zwrotu poniesionego przez przedstawiciela wydatku. Te zaś wydatki, które nie podlegają zwrotowi dokumentowane są fakturami wystawionymi na przedstawiciela.

Zdaniem wnioskodawcy, stosowanie w/w metody dokumentowania poniesionych finalnie przez spółkę kosztów nie wyklucza możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów zarówno przez Spółkę XX na podstawie art. 15 ust. l updop (do wysokości limitu), jak i przez przedstawiciela handlowego na podstawie art. 22 ust. l updof (w części przekraczającej limit) .

Zgodnie z orzecznictwem oraz urzędowymi interpretacjami podmiot zakupujący urządzenia wydane następnie kooperantowi ma prawo uznać wydatki na nie do kosztów uzyskania przychodów. Są to bowiem wydatki, spełniające definicję z art. 15 ust. l updop, nie wymienione w art. 16 ust. l w/w ustawy (por. wyrok SN z dnia 06.06.2002 r. sygn. III RN 91/0, pismo MF z dnia 01.04.1997 r. Nr PO4/N-802-201/97).

Zastosowanie w/w metody dokumentowania kosztów jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy kwestia ta uregulowana została w umowie współpracy. Zgodnie z orzecznictwem oraz doktryną jedną z przesłanek umożliwiających uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego prawidłowe udokumentowanie. Zatem, gdy umowa przewiduje tego rodzaju metodę rozliczania i dokumentowania zwracanych następnie przedstawicielowi kosztów prawidłowym jest wystawianie części faktur (do wysokości podlegającego zwrotowi limitu) na Spółkę XX.

Ad. 3

W przypadku, gdyby strony uzgodniły, iż wobec trudności ustalenia momentu przekroczenia limitu zwrotu kosztów wszystkie faktury (a więc te w granicach limitu, jak i przekraczające limit) dokumentujące wydatki związane z używaniem udostępnionego sprzętu są wystawiane na Spółkę XX, a nie na przedstawiciela handlowego to:

1.do kosztów uzyskania przychodów spółki zaliczane byłyby tylko te wydatki, które są zwracane przedstawicielowi (zleceniobiorcy);

2.wydatki w części przekraczającej limit i nie podlegające zwrotowi mimo, iż są udokumentowane fakturą VAT wystawioną na XX Sp. z o. o., nie stanowią po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zdaniem spółki, opłacone przez przedstawiciela handlowego z własnych środków faktury, na których jako nabywca wskazana jest Spółka XX nie dokumentują świadczeń ponoszonych za spółkę przez osobę trzecią. Dowodem na powyższe są postanowienia umów o współpracy odnośnie dokumentowania, rozliczania i zwrotu kosztów ponoszonych przez przedstawicieli. Stąd też bezzasadnym byłoby uznanie, iż w/w faktury dokumentują zapłatę przez osobę trzecią (tu: przedstawiciela) długu za Spółkę XX. W przedmiotowej sprawie nie dochodzi bowiem do przejęcia zobowiązania spółki, a zatem nie uzyskuje ona nieodpłatnego świadczenia.

Ad. 4

Zgodnie z art. 16 ust. l pkt. 51 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki z l km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach, przy czym podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Nadto, zgodnie z art. 16 ust. 5 updop przebieg pojazdu, o którym mowa m.in. w art. 16 ust. l pkt. 51 powinien być potwierdzony przez podatnika na koniec każdego miesiąca.

Zatem zdaniem wnioskodawcy, aby możliwym było zaliczenie przez Spółkę XX do kosztów uzyskania przychodów zwrotu wydatków poniesionych przez zleceniobiorcę (osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) w związku z używaniem prywatnego samochodu osobowego do celów działalności gospodarczej spółki, to Spółka XX, a nie zleceniobiorca, obowiązana jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższe wynika jednoznacznie z treści przepisu art. 16 ust. l pkt. 51 uopdp.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę we wniosku oraz obowiązujący stan prawny Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowegow Radomiu stwierdza co następuje.

1.

Zgodnie z art. 14a § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zapytanie o możliwość zaliczenia przez przedstawiciela handlowego (przedsiębiorcę) do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem udostępnionych mu w ramach umowy współpracy urządzeń, w tym w szczególności: wydatków na paliwo, części zamiennych, naprawy samochodu - zarówno w granicach limitu podlegającego zwrotowi przez spółkę, jak i ponad ten limit zostało złożone przez XX Sp. z o.o., która nie jest Stroną w tej sprawie.

Stosownie do art. 133 § 1 Ordynacji podatkowej Stroną jest podatnik, płatnik, inkasent lub ich następca prawny, a także osoby trzecie, o których mowa w art. 110-117a, które z uwagi na swój interes prawny żądają czynności organu podatkowego, do której czynność organu podatkowego się odnosi lub której interesu prawnego działanie organu podatkowego dotyczy.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu jest naczelnikiem urzędu skarbowego właściwym w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika - XX Sp. z o.o.

2.

a). Odnosząc się do zapytania dotyczącego możliwości rozliczania zwracanych przedstawicielowi (przedsiębiorcy) wydatków związanych z używaniem udostępnionego sprzętu poprzez wskazywanie w fakturach wystawianych przez stacje paliw, sklepy, warsztaty naprawcze, itp.) mieszczących się w granicach limitu, podlegającego zwrotowi - jako nabywcy - Spółki XX, stwierdza się co następuje.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionychw art. 16 ust. 1, tak więc wydatki spełniające powyższą definicję, gdy między wydatkiem a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie wydatek musi być prawidłowo udokumentowany dla celów podatkowych, jak i rachunkowych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy podatkowej, podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, a tym odrębnym przepisem jest ustawa o rachunkowości, która określa jakie wymogi musi spełniać dowód księgowy stwierdzający dokonanie operacji gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dla potrzeb realizacji zawartych z przedstawicielami handlowymi umów o współpracę Spółka wyposażyła nieodpłatnie przedsiębiorców w narzędzia potrzebne do ich realizacji tj. telefon komórkowy, kasę fiskalną, komputer, oprogramowanie sprzedażowe, samochód dostawczy oraz na podstawie tych umów przedstawicielowi przysługuje zwrot uzasadnionych kosztów poniesionych w związku z używaniem urządzeń spółki w celu świadczenia usług na rzecz XX Sp. z o.o. do określonego w umowie limitu.

Jeżeli więc z zawartych umów wynika, że koszty związane z ich realizacją tj. do wysokości limitu określonego w umowie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki bezpośrednio tzn. na podstawie faktur VAT wystawianych przez sprzedających bezpośrednio na Spółkę a Podatnik wykaże, iż pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, to wydatki te zgodnie z w/w przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów. Z powyższego wynika, że na Podatniku, zgodnie z powszechnie stosowaną na gruncie polskiego prawa zasadą (art. 6 Kodeksu cywilnego), jako na osobie wywodzącej z określonych faktów skutki prawne, spoczywa ciężar ich udokumentowania. Dokumentując określone operacje gospodarcze należy kierować się zapisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

b). Kwestia możliwości zaliczenia wydatków przedstawiciela handlowego będącego osobą fizyczną, prowadzącego działalność gospodarczą, ponad limit określonyw umowie o współpracy zawartej z XX Sp. z o.o. do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie może być przedmiotem interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu i w tym zakresie Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego odmówił wszczęcia postępowania (uzasadnienie jak w pkt. 1).

3.

Odnosząc się do zapytania Spółki w zakresie możliwości uznania, iż w przypadku, gdy ponoszone przez przedstawiciela wydatki (zarówno te zwracane następnie przez spółkę, jak i przekraczające limit i nie podlegające zwrotowi) dokumentowane są fakturami VAT wystawionymi na zleceniodawcę, tj. Spółkę XX, to - ponoszone przez przedstawiciela wydatki, w części nie podlegającej zwrotowi, nie są podlegającym opodatkowaniu przychodem Spółki XX, stwierdza się co następuje.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeńz wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca podatkowy nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalenia ich wartości. Za uprawnione uznać należy odwołanie się tym zakresie do takiego rozumienia tego pojęcia, jakie nadawane jest mu w prawie cywilnym.

W myśl art. 353 Kodeksu cywilnego, "świadczenie" jest przedmiotem stosunku zobowiązaniowego i polegać ono może na działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej, a więc na określonym zachowaniu się, które ze strony zobowiązanego jest działaniem takim, jak np. przeniesienie własności rzeczy lub innego prawa, wydanie rzeczy do używania lub użytkowania, zapłata sumy pieniężnej, wykonanie dzieła lub innego rodzaju usług, a także na takim zaniechaniu (nieczynieniu), jak nie wykonywanie pewnych uprawnień lub czynności, znoszenie określonego zachowania się uprawnionego itp.

Nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna ze stron.

Z przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie opisanych warunków umowy współpracy zawartej przez Spółkę XX z przedstawicielami handlowymi wynika, że wydatki w części przewyższającej wyznaczony przez Spółkę XX limit pokrywane są przez przedstawiciela handlowego z własnych środków.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Spółka zobowiązała się do zwrotu kosztów poniesionych przez przedstawicieli handlowych wyłącznie do określonego limitu, natomiast nie posiada zobowiązań do ponoszenia wydatków powyżej tego limitu (zapłaty za faktury lub zwrotu wydatków dokonanych przez przedstawicieli handlowych).

Zapłata przez przedstawicieli handlowych za poniesione wydatki powyżej limitu wydatków podlegających zwrotowi przez Spółkę jest więc zgodnie z umową ich indywidualną decyzją i nie stanowi zapłaty długu Spółki XX. Spółka XX nie otrzymuje więc korzyści majątkowych z tego tytułu.

Sposób udokumentowania wydatków ponoszonych przez przedstawicieli handlowych będących osobami fizycznymi należy do decyzji tych podmiotów.

Wobec powyższego wydatki poniesione przez przedstawicieli handlowych w części przekraczającej limit i nie podlegające zwrotowi mimo, że są udokumentowane fakturą VAT wystawioną na XX Sp. z o.o,. nie stanowią po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

4.

Odnosząc się do zapytania Spółki w zakresie uznania, iż zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów zwróconych przedstawicielowi handlowemu (będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w celu świadczenia usług na rzecz spółki jest możliwe wyłącznie w przypadku prowadzenia przez Spółkę ewidencji przebiegu pojazdu (art. 16 ust. l pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, póz. 654 ze zmn., dalej updop), potwierdzoną przez Spółkę na koniec każdego miesiąca (art. 16 ust. 5 updop), stwierdza się co następuje.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionychw art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Z przepisów art. 16 ust. 5 ustawy wynika, iż przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 3a ustawy ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym, rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.

Przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawniają podatników do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów udokumentowanych wydatków z tytułu używania dla potrzeb ich działalności samochodów osobowych (niestanowiących składników majątku) jedynie do wysokości określonego limitu.

Warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów w/w wydatków jest bowiem prowadzenie przez podatników ewidencji przebiegu pojazdu według wzoru określonego w art. 16 ust. 5 ustawy.

W celu ustalenia wielkości kosztów uzyskania przychodów z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego niezbędne jest porównanie faktycznych wydatków ujętych w ewidencji z kwotą będącą iloczynem liczby kilometrów przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr. Jeżeli wydatki rzeczywiście poniesione przez Podatnika będą wyższe niż normatywnie określona granica, to nadwyżka nie podlega uwzględnieniu jako koszt uzyskania przychodu.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że zleceniodawca (XX Sp. z o.o.) zwraca zleceniobiorcy (osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) poniesione przez niego wydatki w związku z używaniem prywatnego samochodu osobowego do celów działalności gospodarczej Spółki.

Zaznaczyć należy, iż organy podatkowe oceniają wyłącznie prawnopodatkowe skutki umów cywilnoprawnych w stanie faktycznym opisanym przez Spółkę.

W takiej sytuacji wydatki Spółki z tytułu zwrotu kosztów używania samochodu przez zleceniobiorcę (zarówno w podróży służbowej jak i w jazdach lokalnych), który nie jest pracownikiem Spółki (zgodnie z definicją pracownika w myśl art. 2 Kodeksu pracy), podlegają ograniczeniom przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, iż :

- zleceniodawca - Spółka XX - powinna prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu dla samochodu używanego przez zleceniobiorcę,

- w koszty uzyskania przychodów zleceniodawca może zaliczyć tylko kwoty wynikające z limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, iż obowiązana jest w powyższym stanie faktycznym do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, należy uznać za prawidłowe.

Reasumując postanowiono jak w sentencji.