Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami), po rozpatrzeniu wniosku Pani (...) zamieszkałej w (...) przy ulicy (...), NIP (...) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie prawidłowości księgowania w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w (...) postanawia uznać, że stanowisko przedstawione w tym wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe do opisanego stanu faktycznego.

Wnioskiem złożonym w dniu 28.07.2006 r., uzupełnionym w dniu 08.08.2006 r. Pani (...) zamieszkała w (...) przy ulicy (...), zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie prawidłowości księgowania w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 28.07.2006 r., uzupełnionym w dniu 08.08.2006 r. Pani (...) zamieszkała w (...) przy ulicy (...) informuje, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponadto Podatniczka informuje, że jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni na potrzeby związane z działalnością gospodarczą wykorzystuje prywatny samochód osobowy, który nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wydatki związane z eksploatacją tego samochodu Pani (...) księguje w ewidencji przebiegu pojazdu i po rozliczeniu według odpowiedniej stawki za 1 km przebiegu pojazdu ewidencjonuje do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w granicach przysługującego limitu. Wydatki na paliwo dokumentowane są za pomocą faktur VAT, które Podatniczka w ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług księguje w wartości brutto. Pozostałe wydatki związane z eksploatacją wyżej wymienionego samochodu takie jak: konieczne naprawy, przeglądy techniczne, zakup drobnych części Pani (...) ujmuje w ewidencji przebiegu pojazdu w wartości netto, a podatek wykazany na fakturach dokumentujących te wydatki odlicza od podatku należnego.
W zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni zwróciła się następującym zapytaniem:
- czy takie postępowanie jest prawidłowe.

Na tle powyższych okoliczności faktycznych Podatnik formułuje stanowisko, że na podstawie art. 88 ust 1, pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo postępować w sposób opisany wyżej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że przedmiotem niniejszego postanowienia jest interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:
a) podatek naliczony;
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Oznacza to, iż uznanie za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku i usług, może nastąpić w każdym przypadku gdy regulacje ustawy o podatku VAT nie dają podstawy do odliczenia go od podatku należnego. Reasumując – podatnik któremu nie przysługuje prawo zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, może uznać podatek VAT naliczony za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie odliczony podatek VAT, niejako automatycznie staje się kosztem uzyskania przychodu o ile sam wydatek jest takim kosztem, czyli spełnia definicję ustawową zawartą w art. 22 ust. 1 wyżej przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl zawartej w nim zasady kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem jednak, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz, że poniesione wydatki nie znajdują się w katalogu negatywnym.

Z kolei na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 46 wyżej przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle powyższych przepisów, jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a poniesienie wydatku i jego związek z uzyskiwanymi przychodami nie budzą wątpliwości, naliczony i zapłacony podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 ,poz. 60 z późniejszymi zmianami) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jeżeli zażalenie nie spełnia warunków wynikających z wyżej cytowanych przepisów organ odwoławczy, zgodnie z art. 228 § 1, pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa pozostawia zażalenie bez rozpatrzenia.

W przypadku wniesienia zażalenia należy dołączyć opłatę skarbową w znaku skarbowym w wysokości 5, 00 zł. oraz 0,50 gr od każdego załącznika.