W dniu 1.06.2006r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony pismem z dnia 10.07.2006r. (wpływ do tutejszego organu podatkowego w dniu 13.07.2006r.).

Spółka wskazała, że jest importerem, producentem i sprzedawcą towarów i wyrobów z branży kosmetycznej (marki A, B i C). W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, Spółka ponosi szereg kosztów związanych z korzystaniem z systemów komputerowych, systemów informatycznych, rozwijaniem nowych funkcjonalności systemów informatycznych oraz wdrażaniem nowych rozwiązań systemowych, wynikających ze zmieniających się potrzeb Spółki oraz szybko postępującym rozwojem technologii informatycznych. W ramach ponoszonych przez Spółkę kosztów wyróżnić należy dwie grupy kosztów:

I. Koszty związane z bieżącym funkcjonowaniem (obejmujące m.in. utrzymanie serwera, sprawnej sieci połączeń, zapewnienie dostępu do systemu, dostęp do baz danych, utrzymanie systemów zabezpieczeń i bezpieczeństwa) systemów informatycznych, które swoim zakresem obejmują opłaty na rzecz podmiotów, dostarczających określone usługi na rzecz Spółki (np. opłaty za korzystanie z łączy teleinformatycznych, opłaty za dostęp do systemu SAP i systemów związanych dla poszczególnych pracowników Spółki, abonamenty na dostęp do określonych baz danych, zarządzanie witryną internetową, itp.). Spółka wskazała, iż w znaczącej większości (w stosunku do najważniejszych systemów Spółki) usługi w zakresie utrzymania systemów informatycznych są wykonywane przez wyspecjalizowaną Spółkę grupy X (dalej: Grupa), z uwagi na konieczność zapewnienia jednolitych standardów w zakresie przetwarzania danych oraz zapewnienia bezpieczeństwa systemów w ramach wszystkich Spółek z Grupy. Spółka wyjaśniła, że użyte przez Nią sformułowanie "usługi w zakresie utrzymania systemów informatycznych" dotyczy świadczonych na rzecz Spółki następujących usług:

- usług dotyczących utrzymania infrastruktury technicznej (zapewnienia dostępu do serwerów, na których jest zainstalowane oprogramowanie) i obejmujących: dzierżawę łączy przesyłowych (opłata miesięczna); dzierżawa urządzeń teleinformatycznych - routery (opłata miesięczna), utrzymanie urządzeń firewall, zabezpieczających przed włamaniem do systemu (opłata miesięczna).

- zapewnienie bieżącego funkcjonowania i dostępności systemów, na które Spółka nabyła licencje, które obejmuje następujące świadczenia: zapewnienie funkcjonowania serwerów (podłączenie do sieci, zapewnienie zasilania, usuwanie drobnych awarii, przygotowywanie kopii bezpieczeństwa danych, umożliwienie ciągłego logowania dla użytkowników) - opłata w formie miesięcznego czynszu; zapewnienie dostępu do bieżących uaktualnień systemu, np. usuwanie błędów programowych, dodawanie uaktualnień (upgrade) - opłata w formie miesięcznego czynszu;

- zapewnienie uaktualnień i dostępności programów/systemów (np. oprogramowanie dotyczące zdalnego dostępu do poczty elektronicznej) w stosunku do których licencją dysponuje podmiot dostarczający usługi, a których Spółka korzysta na podstawie umowy o świadczenie usług.

II. Drugą grupą są koszty związane z zakupem nowych oraz modyfikacją, rozwojem, dostosowaniem bądź innego rodzaju zmianami istniejących i dostępnych Spółce systemów informatycznych. Koszty te obejmują w szczególności:

� wydatki na zakup nowego oprogramowania, koniecznego do funkcjonowania Spółki, w ramach których nabywane są licencje na użytkowanie określonych programów komputerowych, w okresie użytkowania dłuższym, niż rok. Wartość licencji na takie oprogramowanie może być większa lub mniejsza niż 3.500 zł. W wielu sytuacjach Spółka ponosi również koszty związane z korzystaniem z określonego programu/systemu informatycznego, jednak nie poprzez nabycie licencji, lecz poprzez uiszczenie opłaty za udostępnienie, przez podmiot zewnętrzny, określonej liczbie użytkowników dostępu do korzystania z danego systemu informatycznego/bazy danych. Opłaty te dotyczą: zapewnienia uaktualnień i dostępności programów/systemów (np. oprogramowanie dotyczące zdalnego dostępu do poczty elektronicznej) w stosunku do których licencją dysponuje podmiot dostarczający usługi, a z których Spółka korzysta na podstawie umowy o świadczenie usług. Koszty te są określone jako opłaty mające formę czynszu oraz są co do zasady płatne w stałych okresach miesięcznych, na podstawie otrzymanych przez Spółkę faktur.

� wydatki związane z wdrażaniem nowych programów/systemów informatycznych, które to wydatki obejmują koszty usług świadczonych przez zewnętrznych usługodawców, jak również koszty związane z podróżami służbowymi, szkoleniami oraz innymi kosztami ponoszonymi przez Spółkę w związku z zaangażowaniem pracowników Spółki we wdrożenie programu/systemu informatycznego. Spółka w uzupełnieniu wniosku wyjaśniła, iż "inne koszty ponoszone przez Spółkę w związku z zaangażowaniem pracowników Spółki we wdrożenie systemu informatycznego" obejmują koszty związane ze szkoleniami pracowników Spółki w zakresie związanym z wdrożeniem systemu, koszty przejazdów do siedziby podmiotu zewnętrznego, zajmującego się wdrożeniem, koszty delegacji pracowników Spółki. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż nie wyodrębnia ona z kwoty kosztów stałych (np. wynagrodzeń pracowników zaangażowanych we wdrożenie) wartości, które można alokować jako koszt bezpośrednio związany z wdrożeniem systemu, z uwagi na brak możliwości technicznych do dokonania takiego podziału.

� wydatki związane z modyfikacją istniejących programów/systemów, obejmujące uaktualnienie istniejącego systemu do zmieniających się potrzeb Spółki, warunków zewnętrznych (przepisy prawne, zasady grupy, itp.) oraz oczekiwań użytkowników ostatecznych systemu (np. na podstawie danych zawartych w systemie umożliwienie generowania nowych raportów analitycznych, zestawień, rozszerzanie funkcjonalności strony internetowej, itp.).

Podatnik wyjaśnił ponadto, że w przypadku wdrożenia nowego programu/systemu informatycznego, który będzie przez Spółkę używany na podstawie umowy licencyjnej do momentu przyjęcia programu/systemu do używania Spółka ponosi następujące koszty:

a) koszty zakupu licencji na korzystanie z oprogramowania,

b) koszty związane z dostawą przez zewnętrznych usługodawców usług obejmujących instalację programu/systemu informatycznego, konfiguracją systemu zgodnie z wymaganiami Spółki, koszty ponoszone w związku z wyjazdem i szkoleniami pracowników Spółki.

Po przyjęciu danego programu/systemu informatycznego do używania Spółka często ponosi dalsze koszty i obejmują one zarówno wprowadzanie poprawek do konfiguracji systemu, które z rożnych przyczyn nie zostały ujęte w pracach poprzedzających oddanie systemu do używania, jak również koszty związane z dostosowywaniem programu/systemu informatycznego do zmieniających się na bieżąco potrzeb Spółki oraz wymagań otoczenia biznesowego. Koszty takie mogą obejmować m.in.:

a) przygotowywanie nowych raportów, na bazie istniejących danych w systemie,

b) przygotowywanie połączeń pomiędzy bazami danych danego systemu,

c) przygotowywanie połączeń umożliwiających wymianę danych pomiędzy różnymi modułami danego programu/systemu informatycznego oraz z danymi znajdującymi się w innych programach/systemach informatycznych (import danych z zewnątrz). Spółka po przyjęciu danego oprogramowania/systemu do używania (poprzez nabycie licencji) ponosi dalsze koszty związane z tworzeniem baz danych, które następnie są przez działający już system wykorzystywane w bieżącej pracy.

Spółka wyjaśniła ponadto, że pojęcie "licencja" oznacza prawo do korzystania, w zakresie objętym umową, z programów/systemów komputerowych. W przypadku Spółki nabycie licencji obejmuje jedynie nabycie prawa do korzystania z danego programu/systemu komputerowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a prawa do tego programu w dalszym ciągu przysługują licencjodawcy. Spółka na podstawie zawartych umów licencyjnych nie jest uprawniona do dalszego udostępniania (odpłatnego bądź nieodpłatnego) i czerpania korzyści z oprogramowania. Podatnik w uzupełnieniu wniosku podkreślił, że w umowach licencyjnych nie zostały zawarte ustalenia, zgodnie z którymi wysokość opłaty licencyjnej byłaby uzależniona od wysokości przychodów uzyskanych z tych licencji.

W związku ze stanem faktycznym, opisanym we wniosku, Spółka wskazuje, iż pojawiają się pytania, w jaki sposób klasyfikować poszczególne grupy wydatków związanych z wykorzystaniem przez Wnioskodawcę systemów informatycznych, a mianowicie czy dokonywać tego na zasadach ogólnych, jako koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej PDOP), czy też wydatki te powinny zostać odniesione w koszty Spółki poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16b-16m ustawy PDOP.

Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy wydatki na zakup licencji na nowe oprogramowanie, którego wartość nie przekracza 3.500 zł mogą być uznawane za wartość niematerialną i prawną i zgodnie z art. 16d ustawy o PDOP będą mogły podlegać amortyzacji w wysokości 100% ich wartości w miesiącu oddania ich do używania?

Spółka, przedstawiając własne stanowisko w sprawie, wskazała, że zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Spółka podkreśliła, iż wszystkie wymienione wyżej koszty spełniają warunek określony w przepisach art. 15 ust. 1, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z uwagi na fakt, iż szeroko rozumiane wydatki na systemy informatyczne (wdrożenie, modyfikacje bądź utrzymanie) pozwalają Spółce na sprawne funkcjonowanie oraz szybki przepływ informacji pomiędzy pracownikami poszczególnych działów Spółki oraz komunikację z dostawcami i odbiorcami Spółki. Pozwala to na szybkie reagowanie na zmieniający się popyt, działania konkurencji oraz inne zewnętrzne czynniki, mające wpływ na przychody oraz wynik Spółki.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o PDOP. Na podstawie art. 16b ustawy o PDOP, który określa wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, podlegają jej jedynie wartości wymienione enumeratywnie w tym przepisie, których przewidywalny okres używana jest dłuższy niż rok, i które są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie natomiast z art. 16d, dla tych składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500,00 zł, możliwym jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na ich nabycie w miesiącu oddania ich do używania.

Spółka zaznaczyła, iż wszystkie używane przez Nią systemy/programy informatyczne oraz koszty związane z ich wdrożeniem, utrzymaniem bądź modyfikacją są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Ilość oraz stopień skomplikowania prowadzonych przez Spółkę operacji gospodarczych wymaga zastosowania nowoczesnych systemów informatycznych, które umożliwiają szybką i sprawną wymianę informacji pomiędzy poszczególnymi działami Spółki oraz podmiotami zewnętrznymi. Wykorzystywanie nowoczesnych systemów informatycznych oraz ich bieżące dostosowanie jest konieczne, aby na bardzo konkurencyjnym rynku dóbr codziennego użytku Spółka utrzymywała przewagę konkurencyjną oraz mogła szybko reagować na działania innych podmiotów (m.in. poprzez szybkie przetwarzanie informacji, dostosowanie zakresu uzyskiwanych z systemu informacji do potrzeb osób zarządzających i podejmujących decyzje w poszczególnych obszarach itp.).

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16d ustawy o PDOP, w przypadku nabycia licencji za kwotę mniejszą niż 3.500 zł, możliwe jest rozpoznanie kosztu nabycia takiego oprogramowania jako kosztu uzyskania przychodów w miesiącu oddania takiego programu do używania (co często jest równoznaczne z poniesieniem kosztu nabycia takiego oprogramowania).

W przypadku natomiast zakupu licencji, której wartość początkowa jest większa niż 3.500 złotych, a przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok, Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Należy zaznaczyć, iż wartość początkowa systemu komputerowego oznacza cenę nabycia powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania danego systemu do używania, zgodnie z art. 16g ust. 3-6. Zdaniem Spółki, pod pojęciem "koszty związane z zakupem" należy rozumieć wszystkie koszty określone enumeratywnie w art. 16g ust. 3-6 ustawy o PDOP, w szczególności koszty montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, do których Spółka zalicza koszty opisane w uzupełnieniu wniosku jako koszty związane z wdrażaniem nowych oraz modyfikacją istniejących programów/systemów komputerowych.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. Ponoszone przez podatnika koszty winny realizować cel (jakim jest osiągnięcie przychodów) lub co najmniej winny zakładać go jako realny do osiągnięcia.

Natomiast w przepisie art. 15 ust. 6 ustawy podatkowej reguluje się, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z powyższego przepisu wynika, że odpisy amortyzacyjne są szczególnym rodzajem kosztów uzyskania przychodów. W odniesieniu bowiem do określonych składników majątku podatnik nie odnosi w ciężar kosztów podatkowych jednorazowo, bezpośrednio wydatków na nabycie, czy wytworzenie tych składników majątku, dokonuje tego zaś w dłuższym okresie poprzez odliczanie ułamka wartości tych składników w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 pkt 5 omawianej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "licencja", mimo iż posługuje się nim. Wobec tego należy posługiwać się wykładnią systemową zewnętrzną, posiłkując się przepisami niestanowiącymi przepisów prawa podatkowego, celem określenia zakresu przedmiotowego wyrażenia. Tutejszy organ podatkowy zwraca w tym miejscu uwagę na treść przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w którym stanowi się, że stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do o zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z powyższego wynika, że organ podatkowy jest uprawniony jedynie do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wobec tego, tutejszy organ podatkowy nie jest uprawniony do wydawania opinii interpretacyjnych dotyczących przepisów niepodatkowych, zwłaszcza w sytuacji, gdy ich wyjaśnienie nie jest niezbędne do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy przyjął za Podatnikiem, iż nabył On licencje na użytkowanie programów komputerowych, o których mowa w przepisie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy podatkowej.

Tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż przesłanką konieczną do uznania składników majątku (wskazanych w przepisie art. 16b ust. 1 ustawy podatkowej) za wartości niematerialne i prawne i do ich amortyzowania - stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 ustawy podatkowej - jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok, oraz wykorzystywanie ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. A zatem uzyskana przez licencjobiorcę licencja będzie u niego stanowiła wartość niematerialną i prawną, jeżeli umowa licencyjna będzie zawarta na czas dłuższy niż jeden rok, i wykorzystywana będzie przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeśli zaś umowa licencyjna jest zawarta na okres krótszy niż 12 miesięcy, bez względu na jej wartość, nie zalicza się jej do wartości niematerialnych i prawnych podatnika, odnosząc poniesione na jej nabycie wydatki bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem zasad postępowania w przypadku faktycznego wykorzystywania jej w czasie dłuższym niż jeden rok (art. 16e ust. 1 ustawy podatkowej).

Przywołany przepis art. 16e ust. 1 ustawy podatkowej reguluje, iż jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,

2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m,

3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,

4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok i naliczoną kwotę odsetek wykazać w składanych deklaracjach lub zeznaniu, o których mowa w art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1; odsetki obliczone od różnicy, o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1% za każdy dzień.

Z cytowanego przepisu wynika, że podatnik ma prawo uznać (jeżeli przemawiają za tym określone okoliczności), że dany składnik majątku - bez względu na jego wartość będzie przez niego używany nie dłużej niż jeden rok, co powoduje, że nie zalicza go do wartości niematerialnych i prawnych, mogąc zaliczyć wydatki związane z jego nabyciem bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodów. Jeżeli jednak po upływie jednego roku okaże się, że dany składnik majątku jest dalej używany przez podatnika, musi on - zgodnie z art. 16e ust. 1 - w pierwszym miesiącu, następującym po miesiącu, w którym rok ten upłynął, zaliczyć tenże składnik do środków trwałych lub wartości niemetrialnych i prawnych (ująć w ewidencji), w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia oraz dokonać dalszych czynności, wskazanych w omawianym przepisie.

W art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi się, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Użycie przez ustawodawcę w ww. przepisie wyrażenia "podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych" prowadzi do wniosku, że wartość składnika majątku nie jest wyznacznikiem jego zaliczenia lub niezaliczenia do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Istotnym w tym zakresie jest, czy składnik majątku podatnika spełnia warunki, o których stanowią art. 16a i 16b, wśród których nie wskazano przesłanki wartościowej. Natomiast wyrażenie "podatnicy mogą" wskazuje, iż uprawnienie określone w omawianym przepisie (art. 16d ust.1) ma charakter fakultatywny dla podatnika. A zatem podatnik nabywając składnik majątku, spełniający kryteria zaliczenia go do wartości niematerialnych i prawnych, którego wartość nie przekracza 3.500 zł, dla celów podatkowych może:

1) nie zaliczać go do wartości niematerialnych i prawnych, odnosząc jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania,

albo

2) zaliczyć go do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ujmując go w stosownej ewidencji, po czym:

� dokonywać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3), lub

� dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h-16m (art. 16f ust. 3).

Przepis art. 16f ust. 3 stanowi bowiem, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Odnosząc powyższe do sprawy, będącej przedmiotem wniosku Podatnika, tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż prawidłowym jest stanowisko, zgodnie z którym w przypadku nabycia licencji której wartość początkowa jest mniejsza niż 3.500 zł Spółka ma możliwość (może) rozpoznania wydatków na nabycie takiego oprogramowania jako kosztu uzyskania przychodów w miesiącu oddania takiego programu do używania - stosownie do regulacji art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku natomiast nabycia licencji, której wartość początkowa jest większa, niż 3.500,00 zł, a przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż jeden rok, Spółka powinna zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (tu licencji), dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Tutejszy organ podatkowy zwraca Podatnikowi uwagę, że przesłanką zastosowania przepisu art. 16d ust. 1 ustawy podatkowej jest, aby wartość początkowa licencji nie przekraczała kwoty 3.500,00 zł. W celu zatem ustalenia, czy możliwym jest zastosowanie ww. regulacji przez Wnioskodawcę, powinien On w odniesieniu do każdej nabytej licencji ustalić jej wartość początkową, stosując przepisy art. 16g ust. 14 w związku z ust. 3 analizowanej ustawy. Wskazane przepisy zostaną omówione w dalszej części postanowienia. W przypadku, zaś gdy Podatnik nie będzie stosował przepisu art. 16d ust. 1 ustawy podatkowej, ustalona wartość początkowa licencji posłuży Podatnikowi do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Wobec tego wskazuje się, że stosownie do przepisu art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia. Zdanie drugie cytowanego przepisu nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Podatnik wskazał, że w umowach licencyjnych nie zostały zawarte ustalenia, zgodnie z którymi wysokość opłaty licencyjnej jest uzależniona od wysokości przychodów uzyskanych z tych licencji.

Omawiany przepis nie definiuje ceny nabycia, dlatego też w celu określenia zakresu przedmiotowego tego wyrażenia, należy zastosować przepis art. 16g ust. 3, zgodnie z którym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ponadto tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę na kolejne przepisy, które Podatnik powinien zastosować, w celu poprawnego ustalenia wartości początkowej licencji. Wskazuje się na przepis art. 16g ust. 5 ustawy podatkowej, zgodnie z którym, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z kolei zaś ust. 6 reguluje, że wartość początkową składników majątku nabytych w sposób określony w ust. 1 pkt 3 i 4, wymagających montażu, powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż. A zatem stanowisko Podatnika, iż wartość początkowa systemu komputerowego oznacza cenę nabycia powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, w szczególności koszty montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, uznać należy za prawidłowe.

Tutejszy organ podatkowy zauważa, że Podatnik zaznaczył, iż do "kosztów związanych z zakupem" Spółka zalicza "koszty opisane w uzupełnieniu do pytań 5 i 7, wskazanych przez" tutejszy organ podatkowy. W przedmiotowych uzupełnieniach wskazano odpowiednio na ponoszone koszty, związane z wdrażaniem nowych oraz modyfikacją istniejących programów/systemów komputerowych (modyfikacja dokonywana jest - jak Spółka wskazała - po przyjęciu systemu/programu do używania). Tutejszy organ podatkowy informuje Wnioskującą, iż przy ustalaniu wartości początkowej licencji, obejmującej program/system komputerowy, nie może Ona uwzględniać kosztów modyfikacji tego programu/systemu, dokonanej po przyjęciu go do używania. Stosownie bowiem do przepisu art. 16g ust. 3 ustawy podatkowej za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...). Ponadto, stosownie do przepisu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł (...).

Literalna wykładnia przytoczonej regulacji implikuje wniosek, że tylko w odniesieniu do środków trwałych możliwy jest wzrost wartości początkowej w wyniku dokonanego ulepszenia. Przepisy ustawy podatkowej nie przewidują natomiast możliwości ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych.

W odniesieniu do pozostałych zapytań Podatnika, przedstawionych we wniosku z dnia 29.05.2006r. zostaną wydane odrębne postanowienia.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.