P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.216 i art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 19 czerwca 2006 r., który wpłynął do tutejszego organu podatkowego w dniu 20 czerwca 2006 r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży lokalu użytkowego stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie z przepisem art.14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Natomiast zgodnie z §2 tegoż art.14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie z dnia 19 czerwca 2006 r. stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 sierpnia 2002 r. firma „X” spółka jawna Pana K. i Pana N. nabyła lokal użytkowy za kwotę 359.000,00 zł. oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu za kwotę 7.500,00 zł. W lokalu tym spółka prowadziła działalność gospodarczą aż do jej rozwiązania tj. do dnia 31.10.2005 r.

Po rozwiązaniu spółki prawo własności do ww. lokalu użytkowego zostało przeniesione na dotychczasowych wspólników spółki Pana K. i Pana N. po połowie (akt notarialny rep. A nr x/2005 z dnia 8.11.2005 r).Jednocześnie na podstawie umowy użyczenia lokal był użytkowany przez założoną w dniu 1.11.2005 r. firmę ”Y” spółka cywilna Pana K. i Pana N.Następnie 12 maja 2006 r. nastąpiło wniesienie aportem ww. lokalu do spółki cywilnej ”Y” (akt notarialny rep. A. nr y/2006). Wartość wkładu została oszacowana przez rzeczoznawcę na kwotę 1.300.000,00 zł. Operat szacunkowy sporządzono 31.08.2005 r. z uwagi na przepisy art. 28 ust.1 pkt 1a oraz art. 3 ustawy o rachunkowości.W dniu 15.05.2006 r. lokal użytkowy został sprzedany za kwotę 1.450.000,00 zł. (akt notarialny rep. A. nr z/06 i faktura nr 1/05/2006), a spółka rozwiązana z dniem 31.05.2006 r.

Do tutejszego organu podatkowego zwrócili się Panowie z prośbą o jednoznaczną wykładnię, czy w tym stanie faktycznym, przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży lokalu, należy naliczyć koszty uzyskania przychodu, przyjmując za podstawę wartość początkową lokalu, na poziomie ceny nabycia przez spółkę jawną, pomniejszoną o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, czy też raczej po stronie kosztów przyjąć wartość rynkową lokalu, ustaloną według operatu szacunkowego z dnia jego wniesienia jako wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej „Y”, również pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem Panów po stronie kosztów należy przyjąć wartość rynkową w kwocie 1.300.000,00 zł., pomniejszoną o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Stosownie do przepisów art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zmianami) dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia środków trwałych, wykorzystywanych na potrzeby działalności jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22 lit. "h" ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodu przy zbyciu budynku jest jego wartość przyjęta na potrzeby amortyzacji (początkowa środka trwałego), pomniejszona o dokonane już odpisy amortyzacyjne.

Natomiast zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych na potrzeby amortyzacji regulują przepisy art. 22g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 22g ust.1 pkt 4 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Z aktu notarialnego rep. A nr y/2006, sporządzonego w dniu 12 maja 2006 r., wynika, że przedmiotowy lokal użytkowy został przez Panów wniesiony aportem do spółki cywilnej „Y”, wartość wkładu oszacował rzeczoznawca. Jeżeli wartość ww. lokalu, oszacowana przez rzeczoznawcę, odpowiadała jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu, to należy stwierdzić, że spełnione zostały przesłanki o których mowa w wyżej cytowanym przepisie i ustalona w ten sposób wartość początkowa środka trwałego jest prawidłowa.

W związku z powyższym analogicznie należy przyjąć, że skoro środek trwały został wprowadzony aportem do spółki cywilnej „Y” w dniu 12 maja 2006 r. odpisy amortyzacyjne należy naliczyć zgodnie z przepisami art. 22h ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym go zbyto.

Zasadę kontynuacji w naliczaniu odpisów amortyzacyjnych, polegającą na uwzględnieniu dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuacji metody amortyzacji, przyjętej przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, na którą powołują się Panowie we wniosku, zgodnie z przepisami art. 22h ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosują podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13. Natomiast przepisy art. 22g ust. 12 i 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazują że:
- art. 22g ust.12: w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.
- art. 22g ust.13: przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:1) podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
2) zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,
3) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków,
4) zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków,
5) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków
- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

W związku z powyższym oraz biorąc pod uwagę fakt iż, jak wynika z dokumentów znajdujących się w posiadaniu tutejszego organu podatkowego, spółka cywilna „Y” była nowym podmiotem, posługującym się odrębnym numerem NIP, której sposób powstania nie nawiązywał do żadnego z powyżej powołanych punktów ww. przepisu art. 22g ust. 13 ustawy, zasady kontynuacji o której mowa w art. 22h ust.3 ustawy nie stosuje się.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panów we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Ponadto w myśl przepisów art.14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej nie jest dla Panów wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Panów i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Zgodnie z art.14a §4 na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art.236 §2 pkt 1 wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art.222, w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.