Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania z dnia 11.07.2006 r. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 28.06.2006 r., znak: L.IS.I/1-4151/15/2006, uchylającej z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 2.03.2006 r., znak: II.US.PB-I/415/17/06, w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, utrzymuje w mocy decyzję będącą przedmiotem odwołania.

Pismem z dnia 29.01.2006 r. pani Katarzyna K. zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa). Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynikało, że pani K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rekrutacji pracowników na rzecz kontrahentów polskich i zagranicznych, organizuje również szkolenia i kursy. W związku z prowadzoną działalnością ponosi wydatki związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem wykładowców, kursantów, a także przedstawicieli firm, dla których świadczy usługi. Pytanie podatniczki dotyczyło kwalifikacji ponoszonych wydatków, tj. czy wyżej wymienione wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu związanych z funkcjonowaniem firmy, czy też są to koszty o charakterze reprezentacji i reklamy. Zdaniem pani K. profil prowadzonej działalności pozwala uznać, że wydatki te nie posiadają cech reprezentacji i reklamy.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 2.03.2006 r. znak: II.US.PB-I/415/17/06, uznał stanowisko podatniczki zawarte we wniosku z dnia 29.01.2006 r. za prawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że wymienione przez podatniczkę wydatki ponoszone są w celu świadczenia usług, a nie w celach reprezentacji czy reklamy własnej firmy, dlatego poszczególne wydatki będą stanowić koszt (o ile będą spełniać wszystkie warunki niezbędne do uznania ich za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej).

Decyzją z dnia 28.06.2006 r., znak: L.IS.I/1-4151/15/2006, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchylił ww. postanowienie organu podatkowego I instancji z uwagi na braki formalne wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie informacji istotnych z punktu widzenia kwalifikacji prawno - podatkowej nakreślonego stanu faktycznego.

Od powyższej decyzji w dniu 14.07.2006 r. pani K. złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie (pismo wpłynęło do Urzędu Kontroli Skarbowej w Rzeszowie w dniu 13.07.2006 r. i zostało przekazane Izbie Skarbowej w Rzeszowie do załatwienia zgodnie z właściwością). W odwołaniu podatniczka podniosła, iż nie zgadza się z tezą, że jej wniosek nie spełnia wymogów określonych w art. 14a § 2 ordynacji podatkowej. Zdaniem podatniczki wniosek przez nią złożony był zwięzły i wyczerpujący, a "jeżeli Dyrektor Izby Skarbowej uważał inaczej to powinnam w myśl art. 14a § 2 w związku z art. 169 § 1 i § 2 zostać wezwana do uzupełnienia wniosku i złożenia stosownych wyjaśnień". Ponadto pani K. z uzasadnienia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie wywnioskowała, iż zarzucono jej naruszenie art. 169 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa poprzez brak wniesienia opłaty skarbowej od złożonego wniosku. Składając odwołanie podatniczka opisuje ponadto, na czym polega wykonywana przez nią działalność gospodarcza i jakie uwarunkowania powodują, iż zobowiązana jest do ponoszenia wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie rozpatrując odwołanie zważył, co następuje:

Zgodnie z zapisem art. 15 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa organy podatkowe mają obowiązek przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Artykuł 16 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania. Pod pojęciem właściwości należy rozumieć zdolność organu podatkowego do prowadzenia określonego rodzaju spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, przy czym właściwość rzeczowa jest to zdolność prawna organu podatkowego do prowadzenia spraw określonej kategorii.

W myśl art. 14a § 1 ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, na pisemny wniosek podatnika, obowiązany jest udzielić - stosownie do swojej właściwości - naczelnik urzędu skarbowego. Podatnik (płatnik lub inkasent) składając wniosek w trybie art. 14a ordynacji podatkowej zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego będącego przedmiotem interpretacji (art. 14a § 2 ww. ustawy). Jeżeli wniosek nie odpowiada wymogom ustawowym, organ podatkowy na podstawie art. 14a § 5, w związku z art. 169 § 1 i § 2 ordynacji podatkowej (który ma odpowiednie zastosowanie w procedurze wydawania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego) zobowiązany jest wezwać podatnika do usunięcia braków podania w terminie 7 dni, z pouczeniem o konsekwencjach niewypełnienia tego obowiązku (pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia). Z kolei organ odwoławczy - dyrektor izby skarbowej weryfikuje prawidłowość interpretacji wydanej przez naczelnika urzędu skarbowego pod względem zarówno formalnym, jak i merytorycznym i zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej zmienia lub uchyla ww. postanowienie z urzędu, jeżeli postanowienie to rażąco narusza prawo.

W przedmiotowej sprawie wniosek złożony przez podatniczkę do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w dniu 13.02.2006 r. zawierał braki dotyczące prezentacji stanu faktycznego niepozwalające na jednoznaczne zakwalifikowanie poniesionych wydatków tak do "kosztów funkcjonowania firmy", jak i do kosztów reprezentacji i reklamy, co w konsekwencji uniemożliwiało wydanie prawidłowej interpretacji w zakresie wnioskowanym przez panią K. W sytuacji bowiem zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów funkcjonowania podmiotu gospodarczego, stanowiłyby one koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości, natomiast w przypadku uznania ich za koszty reprezentacji i reklamy obciążałyby koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem obowiązkiem organu I instancji było wezwanie pani K. do uzupełnienia wniosku o dane niezbędne do prawidłowego zakwalifikowania przedmiotowych wydatków i rozstrzygnięcia, czy stanowią one koszty w ujęciu podatkowym, a jeśli tak, to czy są to koszty reprezentacji i reklamy. Informacja ta, jak wykazano wyżej, ma bowiem decydujące znaczenie dla udzielenia prawidłowej, zgodnej z przepisami prawa podatkowego interpretacji. Skoro Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego nie dopełnił tego obowiązku, postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 2.03.2006 r., znak: II US.PB-I/415/17/06, skierowane do pani K. wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa, co skutkowało koniecznością jego uchylenia. Słusznie zatem Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchylił z urzędu ww. postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 2.03.2006 r., znak: II.US.PB-I/415/17/06, uznając, iż wniosek pani K. nie spełniał wymogów określonych w art. 14a § 2 ordynacji podatkowej.

W odwołaniu podatniczka zarzuca, że skoro Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uznał wniosek za niekompletny, to winien wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku i złożenia stosownych wyjaśnień. Wskazać jednak należy, że ww. braki formalne wniosku zostały stwierdzone w toku weryfikacji ww. postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej. Przedmiotowa weryfikacja polega na ponownym rozpoznaniu sprawy z wniosku podatnika (płatnika lub inkasenta), a następnie rozstrzygnięciu, czy postanowienie to rażąco nie narusza prawa (w tym zarówno prawa procesowego, jak i prawa materialnego). Rozstrzygnięcie to może kształtować tylko ten stan faktyczny i prawny, który był przedmiotem analizy w postanowieniu będącym przedmiotem weryfikacji. Jeżeli organ weryfikujący interpretację stwierdzi, iż nastąpiło rażące naruszenie przepisów prawa z przyczyn formalnych, jest obowiązany wyeliminować postanowienie z obrotu prawnego. Braku formalnego wniosku nie można bowiem uzupełnić w postępowaniu weryfikacyjnym prowadzonym przez organ odwoławczy. A zatem powyższy zarzut pani K. nie znajduje uzasadnienia.

Niesłuszne jest także twierdzenie zawarte w odwołaniu, iż decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie wskazuje na naruszenie przez podatniczkę art. 169 § 2 ordynacji podatkowej poprzez brak wniesienia opłaty skarbowej od złożonego wniosku. W uzasadnieniu decyzji wskazano jedynie sytuacje, w których organ podatkowy ma obowiązek wezwać podatnika do uzupełnienia wniosku, tj. w przypadku, gdy podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa (art. 169 § 1 ordynacji podatkowej) oraz w przypadku nie wniesienia stosownej opłaty skarbowej (art. 169 § 2 ww. ustawy). W dalszej części uzasadnienia odniesiono się wyłącznie do braków wniosku spowodowanych brakami w ustaleniu stanu faktycznego, nie kwestionując braku opłaty skarbowej.

Odnosząc się natomiast do przedstawionego w odwołaniu stanu faktycznego (informacji dotyczących prowadzonej działalności) należy nadmienić, iż z uwagi na opisane w decyzji z dnia 28.06.2006 r., znak: L.IS.I/1/4151/15/2006, uchybienia formalne stwierdzone w postanowieniu z dnia 2.03.2006 r., znak: II.US.PB-I/415/17/06, przedwczesną byłaby ocena merytoryczna stanowiska organu pierwszej instancji. Należy jednak wskazać na odmienność przedstawienia przez panią K. okoliczności faktycznych we wniosku z dnia 29.01.2006 r. i w odwołaniu z dnia 11.07.2006 r. Wniosek nie zawierał tak istotnych informacji, jak te wskazane w odwołaniu, że w "umowach podpisywanych z klientami jest jednoznaczny zapis stanowiący o tym, iż wszystkie koszty rekrutacji i selekcji kandydatów ponosi zleceniobiorca". Powyższe potwierdza, że uchylenie ww. postanowienia było zasadne, bowiem zaprezentowane w odwołaniu okoliczności ukazują "w innym" świetle stan faktyczny.