P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 12.07.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 07.08.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, uzupełnionego w dniu 06.10.2006 r. wynika, iż Spółka ponosi wydatki na organizację imprez integracyjnych dla pracowników. Wydatki pokrywane są ze środków obrotowych Spółki.

Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodu oraz ewentualna konieczność postrzegania tego rodzaju imprez jako usług świadczonych na rzecz pracowników z konsekwencją w postaci obowiązku naliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na organizację imprez integrujących pracowników są związane z przychodem, i jako takie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Ponadto imprezy integrujące pracowników nie są usługami świadczonymi na rzecz pracowników wymienionymi w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w związku z czym nie są świadczeniami podlegającymi autonomicznemu opodatkowaniu podatkiem VAT.

W uzasadnieniu swego stanowiska w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powołuje się na stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w piśmie o sygn. PB3/GN-8213-298/05/1680, iż wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprezy integracyjnej i okolicznościowej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Kwoty te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W przytoczonym wyżej wyjaśnieniu Ministerstwo Finansów stwierdziło, że:

„Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych i integracyjnych. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności pracy.”

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki związane z finansowaniem imprez integracyjnych dla pracowników firmy stanowią w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki zawarte we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków jeżeli pozostają one w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami, o ile przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych i okolicznościowych. Celem tego typu spotkań jest stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników przedsiębiorstwa, jak i pomiędzy pracownikami a firmą, co w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę firmy, zwiększenie jej efektywności, a pośrednio – zwiększenie przychodów firmy. Lepiej umotywowani pracownicy są bardziej efektywni, co przyczynia się do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Wydatki poniesione na integrację pracowników odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast treść przepisu art. 16 ust. 1 w/w ustawy nie wyłącza ich z kosztów uzyskania przychodów. Zatem analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na stwierdzenie, że opisane we wniosku wydatki stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się je w pełnej wysokości, ponieważ przepisy prawa podatkowego nie zawierają w tym względzie żadnych limitów i ograniczeń.

Przedmiotowe wydatki mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania. Stosownie do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, Dz.U. z 2004 r. Nr 253 poz. 2532 ze zm.).