DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 19 sierpnia 2006 r. Nr PD/415-9-1/MM/06 w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących płatnika - w zakresie opodatkowania przychodów wypłacanych na podstawie kontraktu menedżerskiego podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą - gdyż zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2006 r. do Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu wpłynął pisemny wniosek płatnika ? Spółki z o. o., uzupełniony pismami z dnia 31 lipca 2006 r. oraz z dnia 19 sierpnia 2006 r., o interpretację z zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego w w/w pismach stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła kontrakt menedżerski z osobą, która poza tym kontraktem uzyskuje także przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Według Jednostki fakt podpisania kontraktu menedżerskiego z osobą fizyczną, prowadzącą poza tym osobiście działalność gospodarczą, nie ma wpływu na sposób opodatkowania przez Spółkę przychodów uzyskanych w wyniku realizacji przez zleceniobiorcę takiego kontraktu. Zdaniem Spółki menedżer jest tu przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i podmiot dokonujący wypłaty wynagrodzeń na podstawie umowy menedżerskiej (płatnik) nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości należnej od dochodu uzyskanego w wyniku realizacji kontraktu, a także nie ma obowiązku naliczać, potrącać i odprowadzać składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe).

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu w postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2006 r. Nr PD/415-9-1/MM/06 w sprawie dotyczącej opodatkowania przychodów z kontraktu menedżerskiego przedstawionej w piśmie z dnia 19 maja 2006 r. uznał stanowisko Jednostki za prawidłowe. Podał, iż obowiązek obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy spoczywa na podatniku ? przedsiębiorcy ? w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ? mającym podpisany kontrakt menedżerski i w takim przypadku Spółka nie jest płatnikiem i nie spoczywa na niej obowiązek naliczania, poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Dokonując weryfikacji w/w postanowienia z dnia 19 sierpnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdził, iż zostało ono wydane z naruszeniem przepisów art. 41 ust.1 w związku art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Kontrakty menedżerskie w prawie cywilnym zaliczane są do tzw. umów nienazwanych, nieuregulowanych w Kodeksie cywilnym. Jest to umowa wynikająca ze stosunku cywilnoprawnego, określonego w art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Kontrakt menedżerski to umowa, w której jedna strona określona mianem menedżera zobowiązuje się do prowadzenia przedsiębiorstwa drugiej strony na jej rachunek i ryzyko we własnym bądź cudzym imieniu za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej ? z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 tj. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Z powyższych przepisów wynika, że przychody, z kontraktów menedżerskich dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, także wtedy, gdy zawierane są z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą.
Stosownie do treści art. 41 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust.1 z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 9 są obowiązane jako płatnicy pobrać zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b. Zaliczkę tę zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust.1, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Oznacza to, że płatnik dokonując podatnikowi wypłat z tytułu działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) obowiązany jest pobierać zaliczki na podatek dochodowy obliczone w sposób wyżej określony, w tym po pomniejszeniu o należne koszty oraz o składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy w zw. z przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.).
Następnie tak obliczoną zaliczkę winien płatnik zmniejszyć, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, ustalonej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135).

Nadmienić w tym miejscu należy, wobec argumentów spółki wyrażonych w piśmie z dnia 19 maja 2006 r., że w kwestii zasadności podlegania przez menedżera przepisom ustaw o zabezpieczeniu społecznym winna wystąpić odrębnym pismem do właściwego w sprawie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Dodać trzeba, że zgodnie z art. 42 ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41 przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku, w terminie do dnia 20 miesiąca następnego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru.

W świetle powyższych uregulowań oraz stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, przychody uzyskiwane na podstawie kontraktu menedżerskiego są traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście określonej w przepisach art. 13 ust. 9 określonej wyżej ustawy i jako takie winny być obowiązkowo opodatkowane za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy.

W tej sytuacji skoro stanowisko organu podatkowego pierwszej instancji, wyrażone we wskazanym w sentencji postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2006 r. rażąco narusza wyżej powołane przepisy prawa materialnego, stosownie do art. 14a § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa winno zostać zmienione z urzędu.

Wskazać przy tym należy, iż rażące naruszenie prawa następuje wtedy, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter takiego naruszenia powoduje, że owo rozstrzygnięcie nie może zostać w obrocie prawnym jako akt wydany przez organ praworządnego Państwa.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Jednostkę w zapytaniu i stanu prawnego obowiązującego w dniu jego wydania.

Na decyzję przysługuje ? stosownie do przepisu art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa ? prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
W myśl art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa, odwołanie winno zawierać zarzut przeciwko decyzji oraz określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem wniesionego odwołania.