D E C Y Z J A

Na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. ), po uwzględnieniu w całości skargi Podatnika z dnia 3 listopada 2006 r. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie nr 440000-PA-9116-332/06/642/AS z dnia 4 października 2006 r. Dyrektor Izby Celnej w Warszawie

- uchyla w całości zaskarżoną decyzję.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005, Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Celnej w Warszawie

- uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego II w Warszawie nr 442000-AP-9104-8/06/DC z dnia 31 maja 2006 r. stanowiące pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego uznające za nieprawidłowe stanowisko podatnika,

- uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2006r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z akt sprawy wynika, iż XXX, zwana dalej Podatnikiem złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego II w Warszawie wniosek z dnia 14 marca 2006r. (wpływ do kancelarii urzędu w dniu 17 marca 2006 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stosownie do art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa.

Podatnik przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż zamierza zajmować się nabywaniem od rafinerii, prowadzących składy podatkowe, bitumu naftowego służącego do budowy dróg i autostrad. Zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym, bitum naftowy jest wyrobem akcyzowym zharmonizowanym – jest on sklasyfikowany w ramach kodu PKWiU 23.20.32. Nabywany przez Podatnika bitum naftowy będzie następnie sprzedawany innym podmiotom (odbiorcom) i dostarczany z rafinerii (tj. od dostawcy) bezpośrednio do wytwórni mas bitumicznych prowadzonych przez odbiorców. Fizycznie dostawa będzie, więc przebiegać od rafinerii do wytwórni mas bitumicznych, tj. urządzeń niezbędnych do budowy dróg. Wytwarzana w nich masa bitumiczna jest również wyrobem akcyzowym zharmonizowanym oznaczonym symbolem PKWiU 26.82.13. Przyjęcie ww. struktury dystrybucji jest podyktowane kilkoma względami. Przede wszystkim, wytwórnie mas bitumicznych muszą być usytuowane w niedalekiej odległości od budowanej, czy też remontowanej drogi. Transport dużych ilości mas bitumicznych z dalszych odległości jest bowiem całkowicie nieopłacalny. Ponadto, zakupiony w rafinerii bitum musi być przekazywany bezpośrednio do wytwórni mas bitumicznych, gdyż w trakcie transportu surowiec ten musi być cały czas podgrzewany. Wprowadzenie dodatkowego miejsca kontroli bądź przeładunku pomiędzy odbiorcą docelowym i rafinerią (skład podatkowy) mogłoby doprowadzić, szczególnie zimą, do utraty parametrów technicznych surowca. Dodatkowo, Podatnik nie posiada żadnych magazynów ani miejsc składowania, w których bitum mógłby być, abstrahując od powyższych względów, składowany. Celem działalności Podatnika jest dystrybucja bitumu – surowiec ten nie będzie przez Podatnika ani produkowany, ani przetwarzany, ani też Podatnik nie będzie składował tego surowca. Dostawa tego towaru będzie bowiem, niezależnie od tytułu własności, przebiegać pomiędzy rafinerią (składem podatkowym) a odbiorcą (producentem mas bitumicznych). Podatnik zwrócił uwagę, iż wyroby powyższe nie nadają się ze względów technicznych i ekonomicznych do przerobu na materiały napędowe lub opałowe, jak również same nie służą takim celom.

Podatnik we wniosku z dnia 14 marca 2006r. przedstawił następujące pytanie:

„Czy fakt, iż Spółka nie będzie prowadzić składu podatkowego i nie będzie stosować procedury zawieszenia poboru akcyzy w stosunku do nabywanego i odsprzedawanego bitumu naftowego, nie wpływa na możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy dla tego towaru (przy założeniu, iż towar ten jest przeznaczony do produkcji mieszanek bitumicznych i produkcji dróg)?”

W ocenie Podatnika, powyższy fakt nie wpływa na możliwość zwolnienia od akcyzy bitumu naftowego w sytuacji, gdy jest on przeznaczony do produkcji mieszanek bitumicznych stosowanych do produkcji dróg.

Po rozpatrzeniu wyżej wymienionego wniosku Naczelnik Urzędu Celnego II w Warszawie postanowieniem Nr 442000-AP-9104-8/06/DC z dnia 31 maja 2006r. uznał za nieprawidłowe przedstawione przez Podatnika stanowisko.

W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Urzędu Celnego II w Warszawie wskazał, iż wyrób akcyzowy o kodzie PKWiU 23.20.32, należy do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych sklasyfikowanych w poz. 4 wykazu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych stanowiącego zał. nr 2 do ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 23, poz. 257 z późn. zm.), oznaczonych symbolem PKWiU 23.20 oraz kodem CN 2713, zaliczanych do grupy wyrobów: produkty rafinacji ropy naftowej, w szczególności ze względu na kod CN: koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej oraz olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. 87, poz. 825 z późn. zm.) dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju, stawki podatku akcyzowego zostały obniżone do wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Naczelnik Urzędu Celnego II w Warszawie powołał §13 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006r. Nr 72, poz. 500), z którego wynika, że podmiotem uprawnionym do zakupu ww. wyrobów ze zwolnieniem od akcyzy jest podmiot je nabywający, który złoży oświadczenie we własnym imieniu, że zakupione wyroby zużyje zgodnie z przeznaczeniem określonym w tym oświadczeniu.

W związku z powyższym fakt, iż Podatnik nie zużywa bitumu naftowego wpływa na brak zwolnienia od akcyzy zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 2, bowiem podmiotem uprawnionym do zwolnienia jest ten podmiot, który zużywa do innych celów niż napędowe lub opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych.

Pismem z dnia 13 czerwca 2006r. Podatnik złożył zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego II w Warszawie Nr 442000-AP-9104-8/06/DC z dnia 31 maja 2006r. W ocenie Podatnika stanowisko organu podatkowego I instancji zawarte w zaskarżonym postanowieniu jest nieprawidłowe. Podatnik zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym:

-§ 13 ust. 2 w związku z ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, poprzez błędną interpretację tego przepisu, dokonaną z pominięciem wpływu zmian jakim uległ ten przepis oraz z pominięciem przepisów prawa wspólnotowego, a także poprzez dokonanie jego wykładni w sposób sprzeczny z zasadą in dubio pro tributato;

-art. 87 ust. 1 w związku z art. 91 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez brak uwzględnienia w procesie interpretacji przepisu prawa krajowego norm prawa wspólnotowego, które znajduje bezpośrednie zastosowanie w przypadku kolizji z normą prawa wewnątrzkrajowego;

-art. 2 ust. 4 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L z dnia 31 października 2003r.), poprzez brak uwzględnienia w procesie interpretacji przepisów ww. rozporządzenia w zakresie, w jakim wyłącza on z zakresu opodatkowania podatkiem akcyzowym wyroby energetyczne przeznaczone do innych celów niż napędowe i opałowe.

Podatnik zarzucił również naruszenie przepisów prawa procesowego w sposób mający wpływ na dokonanie rozstrzygnięcia, a w szczególności: naruszenie art. 120, art. 121, art. 122 w związku z art. 187 oraz art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez dokonanie interpretacji przepisów ww. rozporządzenia z naruszeniem ich literalnego brzmienia, bez uwzględnienia zmian tych przepisów oraz z pominięciem precyzyjnych i jednoznacznych przepisów prawa wspólnotowego mających zastosowanie w sprawie, a także poprzez zaniechanie wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie, brak zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie, brak udowodnienia prawdy materialnej w sprawie poprzez ominięcie wspólnotowego porządku prawnego, a w związku z powyższym prowadzenie postępowanie w sposób nie budzący zaufania podatnika.

Po rozpatrzeniu zażalenia i analizie akt niniejszej sprawy Dyrektor Izby Celnej w Warszawie decyzją nr 440000-PA-9116-332/06/642/AS z dnia 4 października 2006 r. w trybie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14a Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie podzielając, co do zasady argumenty organu podatkowego pierwszej instancji.

Pismem z dnia 03 listopada 2006r. Podatnik zaskarżył decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie nr jw. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o:

- uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającego ją postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego II w Warszawie,

- zwrot kosztów postępowania od Dyrektora Izby Celnej w Warszawie.

W skardze Podatnik powtórzył zarzuty zgłoszone w toku postępowania przed organami podatkowymi pierwszej i drugiej instancji.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Celnej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Należy wyjaśnić, że ustawodawca w art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi umieścił szczególny tryb autokontroli. Stosownie, bowiem do tego przepisu organ administracji publicznej, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006r. Nr 72, poz. 500 z późn. zm.) zwalnia się od akcyzy: koks naftowy; bitum naftowy; inne pozostałości olejów z ropy naftowej oznaczone symbolem PKWiU 23.20.32 oraz kodem CN 2713. Zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia zwolnienia, o których mowa powyżej, mają zastosowanie pod warunkiem, że:

1. wyroby akcyzowe zostaną zużyte do innych celów niż napędowe lub opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych,

2. podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający wyroby akcyzowe dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby zostaną zużyte do celów , o których mowa w pkt 1.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przedmiotowym przypadku przepisy prawa podatkowego jako warunek dla zastosowania zwolnienia od akcyzy wskazują na obowiązek dołączenia do zamówienia sprzedawcy oświadczenia stwierdzającego, że wyroby te zostaną zużyte do celów innych niż napędowe lub opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych.

Jak wynika z powyższego Spółka jako podmiot odsprzedający wyroby akcyzowe zharmonizowane klasyfikowane do kodu PKWiU 23.20.32 i kodu CN 2713 może korzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, przy zachowaniu warunków o których mowa w § 13 ust. 2 rozporządzenia.

Analizując literalne brzmienie przepisu § 13 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów należy wskazać, że przepis ten wymaga od nabywcy bitumu złożenia oświadczenia, że nabywany wyrób zostanie zużyty do celów uprawniających zwolnienie. Istotnym elementem jest, by bitum sprzedawany z zastosowaniem zwolnienia, został zużyty do celów innych niż napędowe, opałowe bądź do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych. Przepis ten nie zawiera, więc wymogu by nabywca bitumu był jednocześnie tym, który go ostatecznie zużyje.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.

W stosunku do niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00 - 013 Warszawa za pośrednictwem Dyrektora Izby Celnej w Warszawie w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia, w przypadku niezgodności decyzji z prawem.

,

.