P O S T A N O W I E N I E Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19-10-2006 r. stwierdza, że w momencie przyjęcia nieodpłatnie przez stację demontażu, zgodnie z odrębnymi przepisami, kompletnych pojazdów wycofanych z eksploatacji, nie powstanie z tego tytułu przychód z nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 19-10-2006 r. Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny: Spółka cywilna xxxx prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. (/PKD/5157Z - sprzedaż hurtowa odpadów i złomu). Pojazdy przyjmowane są do kasacji nieodpłatnie od właścicieli. Obowiązek nieodpłatnego przyjęcia każdego kompletnego pojazdu wycofanego z eksploatacji na stację demontażu nakłada art. 23 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. z 2005 r. Nr 25, poz. 202). Następnie pozyskany złom oraz części nadające się do dalszego użytkowania są odsprzedawane. Niektóre odpady powstające w wyniku demontażu przekazywane są odpłatnie do utylizacji firmom, które posiadają odpowiednie zezwolenia na odzysk lub recykling odpadów.Sformułował Pan następujące pytanie: Czy w związku z otrzymaniem pojazdu nieodpłatnie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, czy też w tym przypadku nie występuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń ? Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż: przychód z tytułu nieodpłatnego przyjęcia pojazdu do recyklingu powstaje z chwilą odsprzedaży w postaci złomu, części nadających się do użytkowania oraz innych odpadów powstałych w wyniku demontażu pojazdu.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3 w/w ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.Ponadto należy zauważyć, iż za datę powstania tego przychodu, zgodnie z art. 14 ust. 1c pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wydano rzecz. Przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt. 8 w/w ustawy, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Należy jednak zauważyć, iż samo pojęcie nieodpłatnego świadczenia jako element przychodu kształtujący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie zostało zdefiniowane w ustawach podatkowych. Dlatego w tym zakresie należy odwołać się do sformułowanej przez ustawodawcę definicji w kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeksu cywilny (Dz.U. nr 16 poz. 93), zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Zatem przez świadczenie należy rozumieć zachowanie się zobowiązanego (dłużnika) zgodnie z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu interesowi wierzyciela. Aby można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu - na podstawie cytowanego art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - musi zaistnieć dojść stosunek prawny, w którym jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, a drugi przyjmuje to świadczenie nieodpłatnie, tj. bez jakiejkolwiek formy ekwiwalentu mającego konkretny wymiar finansowy. Przywołane regulacje prawne prowadzą do wniosku, że nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmują wyłącznie świadczenia powstałe w wyniku swobodnie kształtowanego stosunku prawnego, pomiędzy podmiotami będącymi stroną w danej sprawie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadząc stację demontażu przyjmuje Pan nieodpłatnie, kompletne w rozumieniu odrębnych przepisów, pojazdy do recyklingu. Obowiązek bezpłatnego przyjęcia przez Pana tych pojazdów narzuca na Pana przepis art. 23 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 roku o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. z 2005 r. Nr 25, poz. 202). Należy więc zauważyć, iż w tym stanie faktycznym nie możemy mówić o istnieniu całkowitej swobody kształtowania stosunku prawnego pomiędzy dłużnikiem oraz zobowiązanym, z uwagi na ustawowy wymóg narzucający w pewnych okolicznościach realizowanie świadczenia nieodpłatnie. Zgodnie z w/w art. 23 ust. 1 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada cechy identyfikacyjne pojazdu. Zatem podatnik przyjmujący do recyklingu pojazd przede wszystkim wypełnia wymóg narzucony przepisami prawa, które to regulacje narzucają również wymóg nieodpłatności tej czynności w przypadku pojazdów uznanych za kompletne zgodnie z odrębnymi przepisami. Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i prawny w momencie przyjęcia nieodpłatnie przez stację demontażu, zgodnie z odrębnymi przepisami, kompletnych pojazdów wycofanych z eksploatacji, nie powstanie z tego tytułu przychód z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt. 8 w/w ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Przychód natomiast powstanie wyłącznie z tytułu sprzedaży rzeczy pozyskanych podczas recyklingu pojazdu wycofanego z eksploatacji, zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 14 ust. 1c w/w ustawy, a więc w momencie wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatniego dnia miesiąca, w którym rzecz wydano.Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko podatnika zawarte we wniosku z dnia 19-10-2006 r. jest prawidłowe. Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli właściwych dla wnioskodawcy - art. 14b § 2 w/w ustawy.Informacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.Stronie przysługuje zażalenie do organu odwoławczego Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku ul. Świętojańska 13, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie ( art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej ).